Poef! Nederland...

Poef! 

Nu zijn we ineens weer in Nederland. Best snel gaat dat met het vliegtuig. Ruim 100 keer zo snel als zeilen ofzo. We gingen 580 knopen (=nautische mijlen per uur), terwijl we gewend zijn aan 5,5 knopen.

De reden dat we eerder naar Nederland gingen was een knobbeltje in Arianne's borst. Bij de onderzoeken in Alaska kwam er na steeds weer een nieuw stapje  (mammografie, echoscopie, MRI) toch maar steeds geen diagnose. Daarop adviseerde onze verzekeraar om voor verdere diagnose naar Nederland te komen. Gelukkig bleek bij het vervolgonderzoek in het ziekenhuis in Leiderdorp dat er geen reden was voor zorgen. Geen kanker dus, maar veranderend klierweefsel door (wel een beetje ongewone) hormonale schommeling. Dat het zo lang duurde voor er een diagnose kwam had te maken met het dichte weefsel. Arianne heeft de tieten van een twintigjarige, aldus de arts. Niet precies in die woorden, maar ik heb als het ware de samenvatting onthouden.

Dus. Heel fijn nieuws. We hadden allebei het gevoel dat dit eigenlijk bevestigde wat we al dachten. Niet dat we er geen zorgen over hadden, dat wel een beetje soms, maar we hebben nooit echt gedacht dat Arianne mogelijk een ernstige ziekte had. Dat komt bij mij door de diagnostiek, die maar steeds niks concreets opleverde. Ik denk daarbij steeds, nou ja, als je er zó hard naar moet zoeken zal er wel niks zijn..?  Maar in een wachtkamer zitten is ook niet leuk, je gaat er dan toch over nadenken. Ik kijk naar een vrouw en denk "Hm, die mevrouw heeft nu geen haar meer". En "Arianne is nog veel te jong om hier te zitten, wat doen we hier?" Arianne heeft het gevoel dat het hele circus zich buiten haarzelf afspeelt. Ze vindt het vooral vervelend dat de hele zomer in Alaska nu voorbij gaat zonder dat we er veel van hebben mogen zien. Ik vind dat niet erg. Volgend jaar is het weer zomer. Ik was bij aankomst in Sitka toch al een beetje uitgezeild voorlopig en dat werd versterkt door het inspirerende project van Erik- bij wie we de boot aan de steiger hebben achtergelaten. 

Ik kreeg daar ineens weer zin in een ander soort avontuur. Iets bouwen ofzo. Of in ieder geval érgens aan bouwen. Boot bouwen, huisje bouwen, bedrijfje bouwen, machientje bouwen, zoiets. En dan combineren met zeilen, maar ik weet niet zeker of dat wel mogelijk is. Ik ben beter in focus op één ding tegelijk.  

Arianne op de bakdekker van mijn schoonbroer. Leuk rondje varen!

Nog geen zin om in de tredmolen te rennen waar bijna het hele land in rent, want sjonge jonge, wat is het hier druk! Druk in de havens, steden en op de wegen. Druk in de winkels, druk op de arbeidsmarkt- vooral veel werk-, druk op de huizenmarkt, druk druk druk. Ren je rot! Ik ga dus proberen alleen af en toe een rondje te rennen en dan weer even uit het tredmolentje, zó in de boot te stappen. Dat wordt allemaal wel wat ingewikkelder dan alleen maar zeilen. Maar alleen maar zeilen is ook niet meer genoeg om het leuk te houden. Er komt vanzelf wel een oplossing voor denk ik.

Bootje van vriend Jeroen schilderen..

We beitsen het houtwerk aan de binnenkant drie keer, 
schilderen de onderkant nog twee keer met bottomcoat en maken de
bovenkant wit en de zijkanten blauw... We willen er dit jaar nog mee varen maar daarvoor moet 
nog wel een en ander gebeuren. Stuurinrichting maken en nog een paar zaken

We varen een half rondje door Noord Holland met schoonbroers boot en krijgen voor het eerst in 20.000 mijl motorpech! 

Na een tijdje wachten in het riet krijgen we een sleepje van een voorbijkomend bootje naar een steigertje in de buurt.
Buurman Wilbert redt de dag door ons op te halen, en later zelfs de boot.

Gezellige avond bij de buren. Zij hebben veel in Afrika gereisd, waar wij behalve Marokko, nog nooit geweest zijn. 

Heel gezellig bijkletsen met Peter en Jaqueline van de Elisabeth. Die lagen even in Hoorn. De vorige keer zaten we bij hen aan boord in Curacao. Twee jaar geleden alweer!

"De tweede kamer komt bijeen om de crises te bespreken" hoor ik in het nieuws. Ik zie in Hoorn in ieder geval weinig bezorgde mensen. 

De katten in het huis van Ingeborg, waar we even verblijven terwijl ze met vakantie is, zijn mijn beste vrienden - totdat de etensbakjes weer gevuld zijn.

De vertrouwde grachten van Leiden

Véél boten wonen in de havens in Nederland. We besluiten dat we in Nederland geen boot willen hebben. Te druk. Misschien moet Joy maar naar de Azoren ofzo.. Dat klinkt in ieder geval lekker en dan kan je tussen Spanje, Portugal en de Canarische eilanden lekker zeezeilen. Dat lijkt me best ideaal. 

Hoorn, de hoofdtoren. Mooie historische plek met de bruine vloot erachter.