Joy op reis

We zijn nu een poosje in de Tuamotu archipel. Vooral na de ervaringen in de Marquesas is dit weer een heel ander stukje aarde. Veel platter, zonniger en met andere kleuren. Minder groen, meer blauw. Knalblauw is het water, de lucht en sommige vissen. Hoewel die vissen er wel in alle kleurcombinaties te vinden zijn, heel bijzonder. Er zitten echt mooie exemplaren bij. Paarse koralen, witte stranden en palmbomen, heel veel kokospalmbomen.  Liggend aan de kade maken we met een paar boten een 'mini-marina' waar we met 4 boten liggen om harde wind af te wachten. Handig om weer eens  zó van de boot te kunnen afstappen. Het is hier lekker rustig, omdat er minder mensen wonen. En naar onze ervaring; waar de mensdichtheid laag is, is de sfeer beter en zijn de mensen vriendelijker. Er is minder struggle for life, minder competitie en meer leven. Dat komt denk ik ook doordat het hier altijd mooi weer is, de omgeving mooi en er genoeg te eten is. Het probleem is -op veel plaatsen in de wer

Fregatvogel Jawel, we zijn er! Ons eerste atolletje is een feit, en we zijn geeneens ergens op een rif gelopen. We heben drie dagen gezeild om er te komen, en nu zijn we op Raroia. Of ín Raroia eigenlijk, want het is een atol. Een ringvormige rifstructuur die als een soort kasteeltoren op de peilloos diepe oceaanbodem staat, maar dan in de vorm van een langwerpige aardappel. Eigenlijk dus niet ringvormig, en heel blauw, niet zoals een aardappel. Dus voor de nauwkeurigheid; ik bedoel een Raroia-vormige zeer blauwe aardappel zo groot als 380 voetbalvelden maar dan gevuld met water, geen gras of middenstip. Een beetje als het IJsselmeer, ongeveer net zo groot alleen dan met zout, glashelder water. En drie keer dieper. En alleen met een randje land eromheen. En wat smaller ook, met koraal bommetjes erin. Afijn, kijk anders gewoon even op Google ofzo. Het ziet er precíes uit als Raroia. De omtrek wordt gevormd door onregelmatig rif en kleine eilandjes met palmbomen en struiken. Rondom het a