Poef! Nederland...
Poef! Nu zijn we ineens weer in Nederland. Best snel gaat dat met het vliegtuig. Ruim 100 keer zo snel als zeilen ofzo. We gingen 580 knopen (=nautische mijlen per uur), terwijl we gewend zijn aan 5,5 knopen. De reden dat we eerder naar Nederland gingen was een knobbeltje in Arianne's borst. Bij de onderzoeken in Alaska kwam er na steeds weer een nieuw stapje (mammografie, echoscopie, MRI) toch maar steeds geen diagnose. Daarop adviseerde onze verzekeraar om voor verdere diagnose naar Nederland te komen. Gelukkig bleek bij het vervolgonderzoek in het ziekenhuis in Leiderdorp dat er geen reden was voor zorgen. Geen kanker dus, maar veranderend klierweefsel door (wel een beetje ongewone) hormonale schommeling. Dat het zo lang duurde voor er een diagnose kwam had te maken met het dichte weefsel. Arianne heeft de tieten van een twintigjarige, aldus de arts. Niet precies in die woorden, maar ik heb als het ware de samenvatting onthouden. Dus. Heel fijn nieuws. We hadden allebei het ge