Joy op reis

We zijn even gestopt onderweg om de boot te ontzouten. Na zeshonderdtien mijl met aan het begin vijftig graden aan de wind zat overal een zoutkoek op. En om niet 's nachts aan te komen bij Dominica natuurlijk. We hebben er zesennegentig uur over gedaan. Dus nu zijn we in Martinique, maar vanmiddag gaan we verder naar de andere kant van Martinique en daarna naar Dominica. Het is ook leuker om gedurende de dag langs de eilanden te varen in plaats van 's nachts. Want wat is het water hier blauw!  We waren stellig van plan vannacht om twaalf uur al naar Dominica te varen zodat we op een mooie tijd aan zouden komen maar toen we even een dutje gingen doen in afwachting van vertrek hebben we al gauw in bed de plannen gewijzigd en de wekker maar uit gezet. Eerst maar even een nachtje lekker slapen in een fris en ontzilt bed!  Bij het binnenzeilen van de Caribische zee tussen de eilanden st Lucia en Martinique valt op hoe turquoise en blauw het water hier is. Arianne lag even te sla

Jaja we zijn weer onderweg. We klatsen en klotsen weer. Woensdagmiddag zijn we vertrokken met koers Dominica. De eerste uren flink aan de wind moeten zeilen. Inmiddels is de wind wat geruimd, maar het blijft een aandewindsere koers dan we dachten te krijgen. We liggen dus lekker onder helling en maken schuivers tot 30 graden. De tweede nacht is nu halverwege. Het is wel weer wennen aan boord nu alles weer tekeergaat. We hebben weer om beurten met wisselend succes een beetje geslapen. Af en toe plettert er een bak water over de boot en omdat het warm in de boot is gokken we met de ramen open. We hebben twee keer verloren hetgeen resulteert in een natte boel en een dweilactie. Dan laten we ze weer even dicht tot we denken dat het we weer op een kiertje kan.. Gedreven door warmte en overmoed maken we het kiertje groter en als de wind dan weer aantrekt doen we ze pas weer dicht als het water naar binnen spuit. Ik heb aan het begin van de avond de sleepgenerator gelanceerd want de ac

M: Het moet er natuurlijk een keertje van komen. Hoogste tijd. Elk verder uitstel maakt het alleen maar lastiger. Van uitstel komt afstel. Als er éen schaap over de dam is enzo. Het spits afbijten. Even door de zure appel heen. We schrijven weer met st Juttemis, of als Pasen en Pinksteren op één dag vallen. Of nog later, in de  pruimentijd . Maar ja. Writersblock!  Dat is het! De luiigheid van het Surinaamse leven is aan boord geslopen zodra het anker hier de bodem raakte. Capucijn aapje in Peperpot park. Een van de weinige apen die we zagen tijdens het bezoek van Maarten en Ma  Het wordt een duoblog, dus we schrijven allebei stukjes ervan. Om de last te delen als het ware. Vele handen maken licht werk immers. Sinds 22 februari zijn we in dit luie lekkerlandje en eigenlijk had ik het plaatselijke tempo al direct te pakken bij het opvaren van de Surinamerivier. Feitelijk dus nog voórdat het anker in de grond zat. Arianne lag nog ff te slapen en ik zeilde Joy loom tegen de str