Joy op reis

Eerst even wat terug in de tijd want er is al weer zoveel gebeurd dat ik het alweer bijna zou vergeten. Soms als ik even terugkijk in de foto's lijkt het allemaal alweer zo lang geleden, maar het is pas drie weken. Of 4. We hebben vrij brak internet dus het uploaden van een en ander zal wat tijd nemen. Maar wat een rijk leven op deze manier, we maken van alles mee, en ontmoeten zoveel interessante mensen dat het bijna niet bij te houden is. We maken gemakkelijk vrienden hier, en hoe vluchtig sommige ontmoetingen ook zijn, er zijn er altijd wel een paar die 'blijven hangen'. Als ik bedenk aan de contrasten die we met deze mensen hebben, soms heel groot, maar soms ook verrassend klein. Hier wonen mensen in rieten huisjes, met aangestampte kleivloer en een dak van bananenblad, maar velen hebben ook studerende kinderen in Panama, familie in Europa of Amerika. Sommige huizen hebben een betonvloer of stenen muren. Voor het dorp bij Tupac, dorpje op Isla Pinos Schoenver

Aan de vervolgblog over de Guna indianen wordt ook gewerkt maar ik heb ook nog een dagelijkse drukkedingenblog die ik jullie ook niet wil onthouden, dus bij dezen een blog over de tussentijd: In de ochtend sta ik meestal vroeger op dan Arianne, soms al met eerste daglicht. Dan rommel ik wat in de boot, speel een spelletje op de tablet en eet wat brood of yoghurt. Dan ga ik de weerfaxen ontvangen met de SSB radio. Dat gaat best goed de laatste tijd, ik weet steeds beter wat de radio stoort. De weerfax komt lijntje voor lijntje binnen en als de breedtegraad in beeld komt waar wij ons op bevinden zet ik bijvoorbeeld de koelkast even uit zodat deze niet stoort en ik een mooi scherp plaatje kan ontvangen. De koelkast klinkt als een krekel en dat wordt als een streepjes-ruis patroon op de weerkaart zichtbaar. Elke weerkaart wordt dagelijks volgens een vast tijdschema uitgezonden, dus je moet zorgen dat je klaarzit als de uitzending begint en dat ik de laptop klaar heb staan in d

Vanuit Santa Marta zijn we richting Sapzurro gezeild, met onderweg een paar stops. De eerste stop , naar Isla Grande, onderdeel van de Archipelago del Rosario, ging heel voorspoedig zonder noemenswaardige problemen. We naderen het eiland tussen ondieptes, rotspuntjes en kleine eilandjes en gaan voor anker achter het hoofdeiland. De bijboot wordt overboord gezet om wat rond te banjeren op dit palm en mangrove eiland. Er staan een paar huizen, er is een centrale generator voor de elektriciteit. Wandelend door de mangroven zien we varkens, kippen, geiten, honden en katten. En mensen natuurlijk. Anders zouden al deze dieren hier ook niet rondlopen. We vragen wat rond en kunnen lunchen bij een gezinnetje dat hier een soort restaurant zegt te hebben. Het is een veranda waar de kinderen spelen, een hond borstvoeding geeft aan haar puppy en de ouderen verveeld in plastic stoelen hangen met hun telefoons. Ze zouden beter wat opruimen want overal ligt zooi. Maar ja, waar laat je het a