Joy op reis

Gecko in het park   Het is wat, Hawaii.  Zijn we zomaar heen gevaren. Dat doen er niet veel denk ik. Afgaande op de parpierwinkel die je nodig hebt om je te verplaatsen of juist om ergens te mogen blijven. Van de havenmeester, wij mogen Scott zeggen, die in Hilo aan boord kwam met de 'safety inspection' en een uitgebreid vragenlijstje leren we dat als we eenmaal de benodige papieren hebben alles gemakkelijker wordt. Dus vuurpijlen, check, lifevests, check, brandblussers check, verzekeringspapieren, bootgegevens, motornummers, navigatieverlichting, check check check. Toch heeft ie nog geen gelijk gekregen, over dat alles makkelijker zou worden. ok, dus eerst niet klimmen en dan niet springen.. Je moet niet alles geloven wat er staat. Aardige vent, Scott. Hij vertelt honderduit over de avonturen die hij beleefde toen hij in Europa reisde en zijn reisgeld verdiende als jongleur en acrobaat op Europese pleinen.  Hij plant het bezoek aan ons ook zorgvuldig op een mooie dag, zodat ie

 Het zal inmiddels duidelijk zijn dat we 'er' zijn.  In Hilo, Hawaii. Hele snelle zeiltocht gehad, we bleven ook met gereefde zeilen of met alleen gereefd grootzeil nog knoerthard gaan, en dat heeft ook wel wat van het tuig gevraagd want vanochtend ontdekte ik een los tiertje bij een van de stagen van de grote mast. Die moeten we dus nog wel even vervangen voor we het traject op de noordelijke pacific naar Alaska gaan wagen.  Maar zo ver is het ook nog niet natuurlijk, eerst maar eens Hilo en de andere plaatsen hier ontdekken. Hilo staat bekend om de grote hoeveelheden regen die hier het hele jaar door valt. Met ruim drie meter zelfs de meeste regen van de Verenigde Staten. Bij aankomst miezerde het wel een beetje en het 'land in zicht' moment viel wat tegen omdat ik een meer een mount Fuji achtige berg had verwacht. Met natuurlijk lava en ander spectaculair vuurwerk om ons te verwelkomen ofzo. En hoelahoepende meiden in rieten rokjes. Niets van dat alles dus, maar als