Joy op reis

Ik ben de tijd allang kwijt, We zeilen en we zeilen en we zeilen en we zeilen en we zijn nog altijd niet aan de overkant. De oceaan is best wel groot. Het leven aan boord zijn we nu helemaal gewend, we bakken brood, vangen vis die ik dan zo mooi mogelijk probeer te demonteren. De laaste vis was een vis van 40 of 50 cm met een kwastvormige staart en een rugvin met vlijmscherpe stekels erin, daar kwam ik achter toe ie deze spartelend opzette en door mijn handschoen prikte. Als dank daarvoor heb ik 'm gin gevoerd, via de kieuwen omdat ik van Illona en Frans gehoord had dat ie dan snel en genadig zou sterven. Maar deze stekelvis liet zich niet zomaar kennen en spartelde gewoon door. Het was een agressieve probleemdrinker denk ik. En ja, probeer dan dat glibberige beest maar eens goed vast te pakken, met die scherpe stekels zonder je te verwonden. Omdat ik geen zin heb in nog meer prikken of wondjes aan mijn handen laat ik hem maar even in de ton. We hebben een flexibele ton / bak/

Arianne, 27 januari - met enkele correcties 7-Feb Om te weten welke dag het vandaag is, moet ik op de digitale boordklok kijken. Op de Atlantische oceaan gaan de dagen harmonieus en ontspannen in elkaar over. Om te weten op welk tijdstip wij leven hier aan boord van de Joy, moet ik op de oldskool boordklok kijken. Deze geeft de UTC tijd Londen/Canaries aan, de tijdzone waaruit we 12 dagen geleden zijn vertrokken. Elke 15 graden westelijker gaat de klok een uur achteruit. De Canaries liggen op 17 graden westerlengte. We bevinden ons op dit moment op 36 graden west, dus eigenlijk leven we nu in UTC-1. We hopen over circa 9 dagen op onze bestemming Frans Guyana aan te komen op 52 graden westerlengte. Nog circa 1000 mijl te gaan. We mogen de klok dan 3 uurtjes terugzetten. We vinden het zo wel lekker die UTC tijd rond 7.30 uur gaat de rode nachtverlichting uit (super fijn projectje van Michiel) en om 21.00 mag het 3 kleuren toplicht aan. Het tijdstip van ons SSB boordnetje met F

Ik heb een vinkje gevonden en uitgevinkt waardoor er nu niet meer '//WL2K' voor elk bericht komt. Mooi he? Inmiddels zit er weer een nacht op (en een dag tegen de tijd dat ik dit kan versturen) en er is weer vanalles gebeurd. Er is een vliegende vis in het gangboord gesprongen en dit is niet nat genoeg voor het beestje om te overleven. Ik heb 'm een zeemansgraf gegeven. We hebben alle riffen uit de zeilen nu want de wind kakt in. We hebben gisteren brood gebakken en toen ik het deeg aan het kneden was is een armbandje met stenen kraaltjes stuk gegaan en ik zag een kraaltje in het deeg landen. Gauw eruit gevist, maar helaas had ik niet geteld of alle kraaltjes daarmee weer present waren. Het kettinkje is symmetrisch 'bekraald' en omdat meer dan de helft van de kralen er nog op zat had ik zo kunnen tellen of ik het weer compleet had. Nou ja. Niet gedaan dus en nu heb ik bij de eerste hap van de eerste boterham van ons eerste zelfgebakken oceaanbrood op onze eerste

Mijlpaal! Er zijn in de nautische navigatie en in de astronomie aanduidingen die op kaarten gebruikt worden om bepaalde. Bijvoorbeeld de kreeftskeerkring, de steenbokskeerkring, natuurlijk de evenaar en de paardenbreedten. We zijn aangekomen op de zg 'onderbroeksbreedte'. De onderbroeksbreedte is een lijn over de aardbol die in zijn positie op de aardbol licht varieert, Soms ligt deze wat zuidelijker en soms wat noordelijker, maar uit eigen onderzoek kan gesteld worden dat deze zich in januari rond de 18e breedtgraad bevindt. De onderbroeksbreedte is de lijn ten zuiden waarvan je 's ochtends in je onderbroek naar buiten kan stappen zonder het koud te krijgen. Die breedte hebben we nu bereikt. Heerlijk is dat. We racen nog lekker door. Ik heb al 4 dagen niks aan de koers of zeilen veranderd. De boot doet alles zelf en wij reizen mee als kangaroes in haar buidel. Regelmatig kijken we even uit het luik, en als het mooi weer is zitten we buiten. We hebben nu een paar nac

Arianne, 22 jan 1.00 utc Zeau ook maar eens een blogje typen tijdens mijn nachtwacht. Afgelopen 2 nachten zitten we vooral binnen en kijken we regelmatig op de trap om ons heen. Op dag 6: nog steeds geen ander schip gezien, alleen maar bakken met oceaanwater. De boot surft geweldig door dit bergachtig waterlandschap. Soms springt er een golf aan dek. En dat heb ik zojuist ook in levende lijve mogen voelen. Ik stond het toilet leeg te pompen, toen een mega golf op het voordek brak. En het dekluik onder de bijboot op een kiertje bleek toch niet zo'n goed idee te zijn. Er kwam me toch een bak water naar binnen over mij heen. Nog meer zoute kliederbende. Gauw dweilen en de boot hermetisch dicht afsluiten. Ach was ik direct klaar wakker om aan mijn wachtdienst te beginnen. We slapen 's nachts omstebeurt een paar uurtjes. Geen vast schema, naar behoefte en wanneer de 1 wakker wordt en de ander moe wordt. Werkt prima. De eerste paar nachten heb ik veel buiten in de kuip gezeten. G

Vandaag was het erg mooi op de oceaan, nog altijd 5bft wind (16-21 knopen). De zon scheen met wolken en de boot stuurt zichzelf met 6 -7 knopen door de golven. Sommige golven zijn echt groot, dan wordt de boot volledig opzijgezet en dan kan de windvaan het niet meer corrigeren. Dat gebeurt twee keer per dag ofzo, geen groot probleem want de boot gaat gewoon halve wind liggen met klapperende zeilen. Even handmatig flink terugsturen en dan het roer weer in het midden zetten zodat de vaan zijn eindeloze werk weer kan voortzetten. Ik ben er erg blij mee, je kunt niet zonder op dit soort tochten. Stroom is een issue namelijk, behalve voor ons want wij zetten alle apparatuur behalve de ais en marifoon uit. We hebben eerst drie dagen met alleen de solar gedaan, maar vanwege 2 dagen redelijke bewoking heb ik de sleepgenerator erin gegooid. Samen met de solar is dat voldoende en laden we de accus weer vol. Soms hebben we er even genoeg van omdat álles beweegt, rammelt, schud, schommelt, bonk

Arianne, 19 januari 2019 Het is de 3e nacht na ons vertrek uit San Sebastian de La Gomera. De eerste paar dagen zijn fijn en voorspoedig verlopen. Geen zeeziekte, goede snelheid, stabiele wind. Soms daalt het trotse gevoel in dat we echt samen de Atlantische Oceaan aan het overzeilen zijn. Hoe stoer is dat! Ik heb tot nu toe geen angst gevoeld. De gevoelens van onrust, opgejaagdheid en spanning vanwege de actie en klussenlijst 2 dagen voor vertrek verdwenen op het moment dat we eindelijk losgooiden. Heerlijk weer een ?end? zeilen. De leegte en stilte is zalig. Ik voel me opgewekt en ontspannen. Ik ervaar rust. Het is fijn om de ruimte te voelen om te luieren, uren naar de zee en sterrenhemel te staren, een leuk boek te lezen. Ik hoef ff niks van mezelf. Dat ff is wel wat langer nu, dus ik hoop dat de verveling niet gaat toeslaan. Nog niet de behoefte gehad aan prikkels van een serie kijken. Het is fijn om de vrijheid te ervaren om te eten, slapen en mezelf te vermaken naar behoefte

Ik ben erachter gekomen dat het ontvangen en verzenden van mail heel goed gaat in de avond dus langere berichtjes krijg ik ook wel de deur uit. gisteravond heb ik zelfs spraak contact gehad met Frans en Ilona van de ZwerfCat (voor de radioamateurs: PA3GYR) - die zijn een dag vóór ons vertrokken en daar had ik een radioafspraak mee gemaakt voor vertrek. Rob uit Nederland (PA0DRC), die kennen we verder nog niet maar die zat ook op de frequentie en we konden elkaar uitstekend verstaan. Met de ZwerfCat had ik een wat moeizamere verbinding- veel ruis en een pieptoon die ik maar matig kon wegfilteren. Vanavond hebben we weer afgesproken om even contact te maken. Volgens Frans komt er morgen meer wind (25 knopen) en hogere golven - wij zien dat op de Gribfiles ook een beetje terug. Verder houd ik mailcontact met Beau4 en Pien. Druk mee! Tot nu toe gaat het erg goed. we zetten dagelijks een kruisje op de kaart en dan valt op hoe groot die oceaan werkelijk is! Zoveel water! En dan is dit

Tenerife raakt uit het zicht, je ziet alleen de top nog Het gaat lekker hier. Wind is redelijk stabiel en we maken uitstekende voortgang. De eerste 28 uur zitten erop en we hebben 175 mijl afgelegd. De zon schijnt en we hebben nu 19 knopen wind. De windvaan stuurt tot nu toe alles en dat scheelt veel in het stroomverbruik. Een nieuwe positieprikker staat op de kaart! Adios! Net onderweg was de wind nog fris.

Hasta luego! We zijn klaar om te vertrekken voor de oversteek van de Atlantische oceaan. Voor zover je daar klaar voor kunt zijn. We hebben ons in ieder geval naar beste kunnen voorbereid. Alle tanks zitten vol, alle lege ruimtes zijn áfgeladen met eten en drinken en volgens mij hebben we genoeg om zonder boodschappen te doen nog een half jaar in de rondte te varen. 340 liter water in de tanks en nog 40 in 8 liter flessen, 12 liter melk, ook nog eens zoveel sojamelk, vele liters vruchtensap en dan nog ruim bier en ander geestverruimend vocht. Ik heb de verstaging van de mast nagekeken en gespannen, de motor heeft een vers brandstoffilter en nieuwe koelvloeistof, de olie is gepeild en een weinig bijgevuld. De hele boot is opgeruimd. We hebben een paar keer boodschappen gedaan en dat ligt nu allemaal in de ruimen en kasten. Appels in gechloreerd water gewassen en dan in zilverfolie verpakt, aardappels in krantenproppen, divers fruit hangt in hangmatjes door de boot.  We hopen het z

Na een intense mooie zeildag met hoge golven, veel wind, goede snelheid en wat gerommel met de zeilen bij een voordewindse koers gooien we na circa 50 mijl ons anker neer bij Vueltas / Valle Gran Rey aan de westkust van La Gomera. We hadden een paar gave ankerbaaien tussen rotsen uitgezocht maar de swell was te heftig. Na 2 slapeloze klotsnachten zag ik dit echt niet zitten. We hadden nog 25 knopen wind in de ankerbaai en we lagen zeker niet stil maar t was te doen, immers geen keus.  prachtige ankerbaai bij hoge kliffen Maandagochtend ging de dinghy erin, ik was zo benieuwd naar La Gomera. Een favoriete bestemming net als de Spaanse ria's en Suriname.  We besloten om de dinghy op het zwarte strandje te trekken. En elke keer die twijfel moet ie op slot of niet. Het ziet er al gauw gemoedelijk uit, maar weg is weg. Het is immers onze auto. Een gesjouw naar een hek bovenaan. Bij terugkomst bleek dit strandje geen goed idee geweest te zijn. Kinderen hadden de boot als z

Canaries Sorry trouwe volgers, we hebben jullie een dikke maand vol spanning laten wachten op een nieuw blog. Waar zouden ze uithangen? Zijn ze stiekem al naar de overkant vertrokken? Ja we leven nog, we hangen rond op de Canaries en we hebben ff een blog sabbatical gehouden. Je raakt gewend aan het "niks" moeten, behalve dan de dagelijkse klusjes aan boord, boodschappen sjouwen voor de bevoorrading, bootaankopen doen, bootklussen afvinken, sociale afspraken, siestas, House of Cards kijken enz... Kortom we hadden geen zin, tijd en we zaten ff niet zo lekker in ons vel. Om maar met de deur in huis te vallen: mijn huid is een drama en Michiel heeft irritante blessures aan schouder, ellebogen en rug. Dus de boot is wel klaar voor de grote oversteek (denken we), maar de bemanning fysiek nog niet. We willen nog graag gaan genieten van het natuurschoon van La Gomera en daar op krachten komen. Mentaal beginnen we er wel aan toe te zijn, voor zover dat mogelijk is. Je weet