Einde van de honeymooncruise

Einde van de honeymooncruise

Na een lange winter als “landlubbers” op Vancouver Island wonen we weer heerlijk op het water. Onze laatste house/dogsit in februari was in Campbell River, dus destijds zijn we begonnen met het geven van TenderLoveCare (TLC) aan Joy. We hebben oa het teakhout in de kuip behandeld en de buiskap/wintertent gereinigd en voor de zoveelste keer gerepareerd. Toen we begin maart weer op Joy in de marina gingen wonen, draaiden de kachel en dehumidifier nog steeds overuren.
Maar we hadden een bezoek aan Nederland gepland, daar zou het vast warmer en droger zijn. Het blijft een rare ervaring om van ons langzame vrije bootleven in 24 uur naar een snel & druk leven in Nederland om te schakelen. Gelukkig zijn we al bijna 5 jaar getraind in flexibiliteit en aanpassingsvermogen. We staan op Schiphol met onze rolkoffer en stappen zo in de trein naar Hoorn, onze 1e stop van ons bomvolle programma. De eerste paar dagen (tevens door jetlag) hebben we moeite om het hoge tempo van afspraken vol te houden en niet gek te worden van het drukke verkeer op de weg. In 4 weken tijd hebben we meer dan 2000 km gereden, en Nederland is echt een klein land vergeleken met Canada. Maar er wonen wel veel mensen op deze postzegel. In Canada vinden mensen het heel normaal om bijvoorbeeld 8 uur te rijden om op familiebezoek te gaan elders in dezelfde provincie British Columbia. Dankbaar voelen we ons dat er in het bos, in een dorpje in Noord Limburg, een fijn vakantiehuis staat van onze vrienden Nicole & Aldert & kinderen. We mochten een paar weken op deze rustige heerlijke plek wonen. Het was echt ons rustpunt, waar ik fijn mijn hoofd kon leeg maken door vele kruiwagens met bladeren op te ruimen; maar ook te genieten van uren wandelen door het bos en fietsen in de landelijke omgeving. Tijd voor ontspanning was er voor Michiel niet veel. Hij kon een aantal dagen per week op locatie bij een klant werken en bezocht daarnaast een aantal potentiele nieuwe klanten voor remote engineering werk. Tevens had zijn vorig jaar gebouwde volautomatische productiemachine “Arie” in Hoorn wat aandacht nodig. 
Naast business zaken was het doel van ons bezoek aan NL vooral ook onze familie weer zien en bijkletsen met vrienden. In het Paasweekend hebben we genoten van een zeer geslaagd feest ter ere van het 50 jaar huwelijk van mijn ouders. Het was heel bijzonder om na jaren mijn vele ooms & tantes weer te spreken. De voorbereidingen van deze bijzondere gebeurtenis maakten dat ik mijn broer en zus met partners & kinderen veel heb kunnen zien. Er moest immers een soort van levensloop en ABC-tje in elkaar worden gezet. En als kado voor mijn ouders zijn we heel leuk een dagje uit geweest (incl fotoshoot) met het hele gezin. 

Klimpark Brabant

Opa en oma zijn 50 jaar getrouwd, groot feest!

Dat was super fijn en gezellig, maar soms ook emotioneel. Meer dan een half jaar hebben we op afstand meegeleefd met mijn zus en haar gezin, terwijl zij steeds zieker werd en in een complexe medische molen verstrikt raakte. Dat was een heftige periode vol onzekerheid, angst en verdriet. Maar gelukkig is ze nu in het AMC in goede handen en is zij in mei met een intensief behandeltraject gestart. We houden vast aan haar woorden “het komt goed”. Met deze overtuiging en een flexibele open planning zijn we medio april terug gereisd naar Joy in Canada. 
Had ik al gezegd dat de winter in Canada lang was? Zorgen van een hele andere aard. Bij terugkomst kregen we eerst nog een dikke week met heel veel regen, heel veel wind (storm) en zelfs sneeuw. Dus die kachel en dehumidifier konden gewoon stug door blijven draaien. We stellen het onderhoud aan het onderwaterschip uit en maken er een gezellige tijd van met andere cruisers in de marina. We proeven weer van de gezelligheid van de cruisers community samen met Liselotte & Machiel (NL SY Pitou), Jeroen & Jeanette (NL SY Fidelis) en Ralf & Wiebke (DL SY Flora). We gaan een paar keer op de koffie bij de super inspirerende en gastvrije crew van SY Deo Volente. Ralf en Ruth zijn 85 en 87 en hebben pak 'm beet 40 jaar geleden hun eigen boot gebouwd, waarmee ze de hele wereld zijn over gezeild. Ook hopen we de crew van Anuri, Windgypsy en Next1 weer te zien in de wateren van BC. 

De 3 Daltons in Princess Louise Inlet (vlnr) : Joy, Flora en Pitou

Op maandag 24 april was het eindelijk zover: het lenteweer was gekomen en we vertrokken met Joy uit de marina voor een nieuw zeilseizoen. Nou ja, zeilen... je moet vaak in de wateren tussen Vancouver Island en het vaste land wel veel geduld en tijd hebben om ergens met de zeilen gehesen te komen. Ik noem het expliciet met de zeilen gehesen, omdat we ons ook af en toe met de stroom de goede kant op laten drijven met circa 1,5 knoop snelheid. Als de vlag een beetje wappert en de zeilen nét aan vol blijven, zijn wij al tevreden. 

Er zijn ontzettend veel beschutte en mooie ankerplekken, dus we komen altijd wel ergens op een mooi plekje uit. En tijd hebben we genoeg. Al drijvend kun je brood bakken, koken, lezen, onderhoudsklusje doen, bellen en online spullen bestellen. Want Joy heeft meer TLC verdiend na een dikke 23.000 nm. Op Curacao 4 jaar geleden is zij voor het laatst uit het water geweest voor onderhoud aan het onderwaterschip. Dus dat staat gepland voor deze zomer. Net als het weer mooi maken van het dek. En als we dan toch bezig zijn, halen we ook maar gelijk de mast eraf om de desbetreffende klussen daaraan te doen. Alles bij elkaar is het een uitdagend arbeidsintensief project, waar we nog niet echt heel veel zin in hebben. Maar de voorbereidingen zijn in volle gang, want het late lenteweer is in mei direct over gegaan in zomerse temperaturen. 
Op het moment van schrijven (zondag 14 mei) is het bijna 30 graden en puffen we onder de schaduwdoeken. Tijdens een strandwandeling heb ik mijn witte melkflessen al lekker slim verbrand en draaien de ventilatoren volop ipv de kachel. Ik probeer in de kledingkasten ruimte te maken voor de zomerkleding en uit alle hoeken en gaten komen hoedjes, zonnebrillen, slippers en uv-kleding tevoorschijn. Het is een hele omschakeling na 2 zeilseizoenen “winterkleren”, maar ik geloof dat we er wel weer aan kunnen wennen. Wat een zaligheid om weer buiten te leven. We voelen ons enorme geluksvogels met zo'n mooie lente in BC. Het cruisen is heerlijk, maar we voelen ook druk om met het grote onderhoud van Joy te starten. 

Op 29 mei 2018, vlak voor ons vertrek, zijn we in het huwelijksbootje gestapt. Joy heeft ons helemaal naar Bora Bora gebracht (november 2020). Een droom honeymoonbestemming en tevens ons meest westelijk bezeilde coordinaat. 
We grappen tegen elkaar dat de Honeymooncruise na 5 jaar tot zijn einde is gekomen. Op 29 mei 2023 gaat Joy namelijk op de bootwerf van Texada Eiland uit het water. Heerlijk een paar weken samen klussen op een warme stoffige bootwerf, we zijn er nog niet van overtuigd dat ons huwelijk er ook van opknapt... 
Hoe dit uitdagende avontuur afloopt, kunnen jullie lezen in een volgende blog.

Tijdens onze 1e nacht hebben we boerende buren (zeeleeuwen)
Wat een lompe luidruchtige beesten zijn dat zeg.
Op de achtergrond zie je de prachtige bergen van Desolation Sound

Historische kruidenierswinkel in Hospital Bay, Pender Harbour
Er zijn meerdere ankerbaaien en we horen dat dit de meest drukke cruising plek van Noord Amerika is in de zomer. We maken een leuke wandeling langs 3 meren, waarin ook schildpadden wonen. 

April wooden Tool Festival in Pender Harbour
Teams krijgen 3 uur de tijd om met een beperkte set materialen een houten supboard te maken.
We hangen de hele dag rond op deze gezellige community dag en volgen nauwgezet de vorderingen. 

Ik ben fan van het vrouwenteam, ze waren kleurrijk uitgedost. 
Zoveel lol samen. 

Na de bouw wordt er geraced door de verschillende teams, twee personen per supboard.
Alle sups halen de finish zonder te zinken, topprestatie!

Een spectaculair hoogtepunt in BC om te bezoeken is Princess Louise Inlet. We varen 45 nm landinwaarts tussen de hoge bergen en komen dan na een smalle doorgang via de Malibu Rapids in een watervallen paradijs. 

Veelal op de motor tussen de hoge bergen

Joy aan de dock in Princess Louise Inlet

De sneeuw smelt en honderden watervallen ontstaan

Met de dinghy onder de watervallen varen: wat zijn ze dan groot!

Lekker schommelen tijdens een wandeling op Jedediah Island

Volop lente, zoveel prachtige kleurrijke bloemen overal

Wandeling in een gevarieerd Marine Park bij Deep Bay

De kustlijn van Hornby Island is "historisch erfgoed"

Ruige kustlijn, prachtige wandeling in Helliwell park

First Nations Totempaal in Helliwell park op Hornby Island

Zie je Joy in de verte in de grote Tribune Bay? Deze schijnt in de zomer bomvol te liggen. 

Megagroot strand, kortom vele meters getijdenverschil. We hadden het niet echt getimed, dus na een lange dag plezier op het eiland mochten we onze zware dinghy terug dragen naar het water. 
Maar Michiel is altijd creatief oplossingsgericht, dus we hebben de dinghy laten rollen over een paar ronde boomstronken. 

Er is een hippy Ibiza style sfeer op Hornby eiland, dus ik vind het leuk om mijn outfit af te stemmen.
We zijn wel Nederlanders he! 2 magnums zijn net zo duur als een hele bak ijs. 
We hebben de rest van de dag met die bak rondgezeuld en iedereen gevraagd of ze ijs wilden. 
Uiteindelijk hebben we de bak na de bioscoopfilm (in vriezer geweest) mee naar Joy genomen. 
Omdat we een heel klein vriesvakje hebben, probeerden we de ijs in zakjes nog in te vriezen. 
Experiment mislukt, wel lekker zoete vanille drank met stukjes chocolade. Toch lekker op een hete dag!

Vrijwilligers hebben de Community Hall zelf in Hornby stijl gebouwd. 
Sprookjesachtig. We hebben een hele gezellige filmavond Elvis Presley. 
Wat een boeiende historische weergave van zijn turbulente leven. 
Heel inspirerend, we hebben ook zijn albums op Spotify gedownload. 

In Egmont gaan we naar de Sechelt Rapids kijken bij springtide. 
De stroming kan wel 15 knopen zijn. Helaas zijn er vandaag geen surfers of kayakers.

Wat is BC toch een cruising paradijs: wit zandstrand en uitzicht op de witte
bergtoppen van Vancouver Island en de Sunshine Coast bij de Thomanby Islands. 

Heerlijk teenslipper weer

Natuurlijke schatten

Bij Sandy Beach Island (naam zegt het al) liggen we met 3 boten aan elkaar vast. 
We ontmoeten de oudere broer van Joy en hun vrienden van SY Haven. 

We hebben een fijne drukke tijd in de Comox marine: onderhoud voorbereiding

Uniek: 3 Contest boten samen in Comox marina
Joy en No Contest zijn identieke broer en zus. Fred en Amy willen ook graag op reis, 
en ze willen dan ook graag creatieve projecten van Joy copieren.