Grenadines.. Entertainment

De Grenadines. Prachtige baaien met alle kleuren blauw en glashelder turqoois water en altijd goede zeilwind. Best mooi allemaal maar je gaat je toch vervelen. Dat klinkt wat verwend en dat is het vast ook, maar zelfs als de schildpadden en roggen onder je  boot zwemmen kijk je daar op een gegeven moment niet meer van op en raak je een keer uitgesnorkeld. Jammer is dat eigenlijk. Het is niet dat je er niet meer blij van wordt, dat nog wel, maar je rent niet meer de kajuit uit met een camera in de aanslag om in de verte een kopje boven water van een schildpad te vereeuwigen. Die dingen wennen gewoon. Dus zo wisselen we de bestemmingen een beetje af. De ene keer een rustige plek met mooie natuur- boven of onder water- en de andere keer een stad of een plaats met wat meer reuring.

In Canouan zou een regatta worden georganiseerd lazen wij op een aanplakposter en dus hebben we het anker uit het Bequiaanse zand getrokken en zijn erheen gezeild. We waren de eerste aanwezigen en lieten ons anker vallen bij een strandbouwsel dat er met vlaggetjes getooid het meest feestelijk uitzag. Dat we de eerste (enige?) aanwezigen waren was een tikje verontrustend, er zou namelijk ook een Miss verkiezing en een domino tournooi en een wet-party zijn en wie wil daar nou niet bij zijn?
We hadden dus met het ankeren bij de feestelijke vlaggetjes het anker zo goed als in de feesttent gegooid en zo lagen we lekker eerste rang als de regatta begon en konden we ook tot vroeg in de ochtend genieten van Caribische klanken. Je stelt je steeldrums voor, banjo en gitaar erbij, bloemetjesbloezen, rumpunch met een ananasje op de glasrand, dat werk. Althans, ik stelde me dat voor. Een beetje tegen beter weten gezien de eerdere ervaringen met de populaire muziek hier ten lande heb ik kunnen vaststellen dat hier geen muziek meer wordt gemaakt. Wel lawaai. De drums zijn verworden tot keiharde bass beats, steeldrums komen niet voor in het genre. Voorts wordt er op vrij willekeurige momenten doorheen getoeterd met vrachtwagentoeters of iets dergelijks. De zang is gewoon erdoorheen schreeuwende mensen die niet te verstaan zijn. Ik dacht voor niemand maar op een later moment zaten we in een lokaal busje om naar een ander dorp te gaan en de jongen naast kon het schreeuwnummer op de radio woordelijk meeroepen. Best knap en het ligt dus aan mij ;-)  Het volume is het belangrijkst in dit genre; harder is altijd beter en dat is de reden dat er acht kubieke meter luidsprekers opgestapeld staan op het strand opdat ook de mensen op de omringende eilanden zullen weten dat er hier een feestje is. Als de versterkers opengedraaid worden is er niet meer bij in de buurt te komen. Ook omdat de DJ een soort toeterknop heeft waarmee hij de 'platen' aan elkaar 'mixt'. Niet te doen allemaal, maar wij liggen (helaas inmiddels) eerste rang!

Het liep allemaal wat anders dan op de poster was aangekondigd want de eerste wedstrijd was afgelast vanwege het overlijden van een van de deelnemers en nog een andere inwoner van het eiland en dus stond veel in het teken van de begrafenissen van deze mensen. Dat gaat er heel anders aan toe dan 'bij ons' want bij een Caribische begrafenis wordt het graf gedolven met alle aanwezigen erbij, en ook het sluiten van het graf gaat met zijn allen. Daar was wel urenlang hele mooie Caribische banjomuziek bij.

Ook gaan we regelmatig op het strand barbequen met gezellige mensen en heeft Tiago een volledige kiteboardset aan boord en deze moet natuurlijk ook uitgeprobeerd worden in het kader van het entertainmentprogramma.

BBQ met Trevor,Kitty en Laurens, Ben en Jessica

Landschildpadden op Canouan met Arianne aan de wandel.

De regatta. Bijna het volledige wedstrijdveld hier in beeld ;-)
Van de 5 boten slaan er 3 om en die worden door
hulpbootjes opgehaald. 

 Met de vlieger van Laurens beginnen we de kitesurfpogingen. Het kiten gaat prima, en na een paar keer de vlieger repareren blijft de lucht er ook in en de lijnen heel. Dan nemen we een paar lessen bij Pokemon, een jonge kitesurfer die hier in de baai de show steelt door naast de boten in de lucht te springen, zó dichtbij dat we hem vanaf de boot een high five kunnen geven.
De eerste pogingen met board vallen me best tegen, het lijkt makkelijker dan het is als je net begit. Ik ga meer onder dan boven water en kom steeds half verzopen na een startpoging weer boven water. Het probleem is dat je je neus niet kan dichthouden en samen met de snelheid en de vlieger die trekt als een dolle valt het niet mee om je longen droog te houden.
Maar na een paar uurtjes klooien lukt het een beetje!  Ik kan nu een rakje naar links en een rakje naar rechts.. Het eindigt nog wel steenvast in een crash maar dat is een kwestie van oefenen. Ik weet in ieder geval hoe het hoort te voelen.

Laurens van Tiago vliegert en ik geef wat instructie.
Hij is beter met het board en ik met de vlieger dus samen
komen we er wel uit.

Lekkere vlieger hoor, zo'n surfkite! Wil ik ook!

Snorkelen bij de Tobago Cays.
Klik hier voor een filmpje van de ankerplek!

We drinken een cocktail bij de Rastabar van Robert

Groente en fruitstalletjes in Clifton, Union Island

Caribisch inkopen..  breng geld mee! Dit kost bij elkaar 30 Euro! Brrr.

Prachtige geklede kinderen voor de kerkgang, Union Island.
Arianne bezocht de vrolijke vaderdagviering in de evangelische kerk.

Ashton Bay, hier hebben we kitesurfles gehad van Pokémon.
Arianne maakte de foto op een van haar vele wandelingen. 

 Maar voor dit seizoen zit het erop voor ons, we zeilen aanstaande zondag weg uit de West Indies om koers te zetten naar Bonaire. Een tocht van 420 mijl voor de boeg....