Meh. Blog zonder plaatjes...Nu mét plaatjes!

We zijn in Tahuata. We liggen in Baie Hanamoenoa. Je weet wel, tussen Pointe Matau en Pointe Touatahi. Arianne bakt een brood en ik zit op de kaart te kijken. De kaart, dat is onze OpenCPN computerkaart op de navigatielaptop. Hierop hebben we kaarten van bijna elke uithoek van dit planeetje en dat geeft een hoop perspectieven. Als je eenmaal met een mak bakstagwindje een paar van die grote plassen bent overgeslenterd dan lijkt ineens alles dichtbij. Dat is wel wat vertekend natuurlijk, want hier op- en rond de evenaar in het goede seizoen is het rustig zeilen in zeer stabiel weer. En als je netjes naar het westen vaart heb je wind van achteren. En er zijn nooit echt depressies (als je de allesverwoestende hurricanes niet meetelt).

Heel anders wordt het als je de randjes opzoekt; als ik naar Japan kijk, en Alaska en Britisch Colombia en waarom niet: de noordwestelijke doorvaart... Ik zit alleen de afstanden te meten en dan denk ik 'Mwoa, best te doen allemaal'. Naar Hawaii 'Oh dat is maar eenentwintighonderd mijl! Nog minder dan de Atlantic. Valt mee!' Nog niet zo lang geleden vonden we Enkhuizen-Makkum al best een end.

Naar Japan is maar duizend mijl vanaf Guam en als je via alle eilanden die er nog tussen liggen vaart! Gewoon een flink weekje zeilen. Vanaf daar naar Alaska is maar twee weken zeilen! Als je de depressies met vijftig knopen wind en huizenhoge golven niet meetelt natuurlijk. Daarom kijk ik altijd op landkaarten, en niet op weerkaarten. Weerkaarten maken het echt niet leuker. Best wel veel tyfonen in Japan! Het hele jaar door?! Alaska...Vrieskou, keiharde wind, belachelijke golven, hagel, sneeuw, ijsvelden. Brr. Nou ja, misschien in de zomer dan? 

Voorlopig blijven we nog wel even op de 'Coconut milk run' zoals deze route voor zacht-ei-zeilers ook wel genoemd wordt. Eerst maar eens bedenken hoe en wanneer we in Nieuw Zeeland komen. We zijn nog niet eens eens ingeklaard hier. Mogen we nog wel terug als we dit jaar uit Frans Polynesië weggaan? Misschien is het wel beter als we twee seizoenen aan elkaar plakken hier. Maar ik wil ook graag naar Nieuw Zeeland om mijn ouders te zien, die hebben plannen om daarheen te gaan.

We gaan vanaf hier naar het zuiden, hoppen langs Pointe Teohootepuaena, Pointe Punaototo en Anse Teviinaoparaere naar Vaitahu. Er zijn zoveel plaatsen en vreemde namen waar bijna niemand vanaf weet. Op veel kaarten staan deze eilanden niet eens getekend, laat staan de exotische namen. Te klein voor de schaal. Het zijn maar puntjes op een wereldkaart en het maakt niet eens uit hoe ik ze noem. Ze lijken heel klein, maar dat komt ook omdat de oceaan eromheen zo groot is. Als je ze naast Texel zou leggen zijn ze best groot. En hoog!

Gezellig met de crews van Rambler, Zwerfcat, Liberté en Lady Jane aan het buffet bij Jimmy's place.
Gek om me te realiseren dat dit op veel plekken niet meer op deze manier kan. Daarom even een foto voor jullie uit de Normale wereld. Want dat 'nieuwe normaal' met al die regeltjes is echt niet normaal. Wen er niet aan!

Ik zou zelf allerlei fantasienamen kunnen bedenken en paradijselijke beschrijvingen kunnen maken. Hanateio, Hanatetena, Maoiputu, Tetaitapuamoui. Azuurblauwe baaien met helder water waar enorme manta's en gestippelde roggen in zwemmen en vissen in alle denkbare kleuren. Uit het water springende dofijnen. Met wuivende palmbomen in groene valleien. Met hoge, door geitjes beklommen bergwanden, en regenbogen die de hele baai overspannen. Met fruitbomen, de takken zwaar van zoete mango's en pompelmoezen. Verse vis in overvloed, vriendelijke mensen, altijd mooi weer met af en toe een verkoelende bui voor al het groen en om regenbogen te maken.

Zou je dat geloven? Misschien moet ik er wat elfen en orks bijverzinnen?

========

Goed, ik zou dus hier bij Jimmy's place deze blog uploaden met bewijsplaatjes enzo. Maar nu zit ik hier al weer twee middagen duur bier te drinken om zijn internet te kunnen gebruiken maar het uploaden van foto's gaat gewoon echt niet.  Dus dan wordt het weer een blog zonder plaatjes, die houden jullie tegoed. Ooit komen we weer in goei internet en dan komt er een fotoblog...

Update: Nog een middag bierdrinken twee weken later was ervoor nodig om de foto's erin te krijgen.