Reislijstje

Het is 12 juni 2020 als ik dit begin te schrijven. We liggen voor anker achter Tahouata, een van de Marquesas eilanden. Het regent al twee dagen aan een stuk. Winter in de Markiezen.

Arianne is met een planning bezig en zit af en toe te grinniken. Als ik vraag waarom lacht ze 'omdat ik al in 2024 ben'. Het is nogal een langetermijn planning dus. We hebben besloten dat we een seizoen langer in de stille oceaan blijven. Door de Covid toestanden zijn we langer hier dan gepland, bij een aantal landen en eilanden zijn er nog restricties of gesloten grenzen en op de route naar Nieuw Zeeland liggen nog Tonga en Fiji, en die hebben de grenzen nog dicht. Dan moet de oversteek naar Nieuw Zeeland in één streep vanuit de Tahiti en dat is een stuk langer, terwijl het vanuit Fiji ook al geen makkie is. Doordat we dan weer veel verder zuid gaan worden depressies weer heel algemeen. En wij houden niet van depressies. Bovendien willen we niet gaan haasten en geeft het veel rust om gewoon een seizoen langer hier te blijven. Dus we gaan hier een rondje varen. Heel jammer is dat mijn ouders op bezoek zouden komen in Nieuw Zeeland en daar keek ik erg naar uit. Maar dat wordt dus een jaar later, of ergens anders.

Voor de grap maak ik in Navionics de geplande route op de tablet. Deze gebruiken we voornamelijk voor de 'korte ritjes' en fungeert als backup voor de navigatie laptop. In de Navionics software krijgen de routepunten mooie nummerbolletjes en daar kan ik dan weer een legenda bij schrijven voor het overzicht.

De nieuwe route heeft een totaallengte van zo'n vierentwintigduizend mijl. En het is een heel slordige route, met telkens maar één bolletje bij een eilandgroep of land. Anders wordt die legenda wel heel lang. In het echt kunnen we niet over land of in zulke rechte lijnen zeilen dus het zullen in de praktijk nog wel flink wat meer mijlen worden.

Vierentwintigduizend mijl voor de boeg, en de route eindigt dan in wel Europa, maar we gaan niet de 'wereld rond'. Aangezien we nu pas tienduizend mijl hebben gezeild in twee jaar kan je al aanvoelen dat het nog even duurt voor we IJmuiden (ofzo) weer aanlopen.

De wereld rond, hoewel we dat dus niet gepland hebben, klinkt in drie woorden best wel aantrekkelijk. Gewoon als prestatie ofzo. Of omdat het kán. Ik moet zeggen dat ik dat best een interessante gedachte vind om te doen. Maar we hebben ook goede argumenten om het niet te doen.

Een 'klassiek rondje wereld' zoals al best veel wereldomzeilers dat voor ons gedaan hebben betekent vanaf hier grofweg naar Australië, eventueel eerst via Nieuw Zeeland maar dat is om, dan langs de Gordel van Smaragd oftewel Indonesië/Azië (lekker eten en niet duur!) naar Sri-Lanka, over de Indische oceaan... Tot dusver prachtig maar die Indische oceaan is geen klein bier. En groot bier kan ik erg waarderen maar wel vooral in de letterlijke versie, koud in een glas.

Onderweg kom je wel mooi langs de Maladiven, Seychellen en Comoren. Geweldig mooi denk ik. En dan naar Tanzania, Madagaskar, Mozambique, Zuid Afrika, de Kaap ronden!

Het enige alternatief vanaf Sri Lanka, - door het Suez kanaal via de golf van Aden, langs de Somalische piraten kust, Egypte, Sudan, Eritrea, Jemen en Saoudi Arabië- is wel een heel stuk korter maar vinden we allebei totaal onaantrekkelijke stoffige zandlanden, bovendien is er oorlog in Jemen, loopt het bloed door de straten, en heb ik als uitgesproken westerse ketter daar niks te zoeken.

Om de Kaap dus, en dan de Atlantic over naar Brazillië omdat dat leuk is en het nu eenmaal het makkelijkst is om heen te varen met de heersende winden. Zag je trouwens hoe gemakkelijk ik ons om die Kaap heen schrijf? In de werkelijkheid zal deze dobber een stuk harder zijn, dat is echt géén gemakkelijk vaarwater, met veel wind, stroming, en regelmatig stormen met huizenhoge golven. Volgens de boekjes tenminste. Maar goed, dan weer noordwest naar de Carieb en terug naar het noordelijk halfrond. Even langs New York voor een foto van het vrijheidsbeeld en dan naar de Azoren. Vervolgens Engeland of Spanje, net wat bezeild is.

Overwegingen om dit niet te doen zijn er ook. In Azië en contreien hebben we al veel gereisd over land in de afgelopen jaren dus we hebben daar al best veel van gezien. Hoewel we destijds vaak zaten te mijmeren hoe mooi het zou zijn als je daar met een boot kunt rondvaren. En al schrijvend zit ik te denken waarom het niet zou kunnen om alleen even langs Vietnam te varen voor het eten. Ik kijk op de kaart en dan weet ik het weer; het is drieenhalfduizend mijl westelijk van onze bedachte route. Hemelsbreed. Tussenin ligt dan nog de Filipijnen met duizend eilanden ofzo.

Ik vergeet het maar weer. Hoewel ergens knabbelt die gedachte toch nog wat, omdat je daar ook goedkoop kunt leven en je euro nog een daalder waard is. Maar eerst even verder met waarom niet:

Afrika trekt mij meer dan Arianne, de in het 'wereldrondje' genoemde landen lijken me erg interessant om te bezoeken. Hoewel ik er weinig van weet. Mozambique bijvoorbeeld ken ik alleen uit een liedje van Bob Dylan :

I like to spend some time in Mozambique

The sunny sky is aquablue.

And all the couples dancing cheek to cheek

I'ts very nice to stay a week or two

and maybe fall in love just me and you

Reden genoeg voor mij om erheen te willen.

Maar ja, die Afrikaanse landen hebben ruige kusten, en er zijn geen of weinig goede havens. Faciliteiten voor zeilers of uberhaupt andere zeilers voor gezelligheid zijn er nauwelijks. Voor mijn gevoel zijn het ook veel betere 'land' landen. Die bezoek je dus beter over land. Met een overlandtruck of een vierwielaangedreven Jeep dagenlang door de uitgestrekte wildparken hobbelen. Lekker stof maken. Dat lukt niet met een zeilboot. En ziedaar, zo heb ik met een paar pennestreken de halve wereld als ongeschikt bestempeld en kunnen we ons richten op wat we dan wél willen doen.

Wij denken dat de hoogtepunten voor een zeilreis precies híer liggen, op de Stille/ Grote Oceaan. En die kan je nu juist weer vooral het beste per boot bezoeken.

Dus de route die we wél hebben gemaakt ligt vrijwel volledig op deze oceaan en is ongeveer even lang als 'de wereld rond'. Niet dat dat een criterium was ofzo, dat is gewoon toevallig.

Voor ik de route verklap eerst een disclaimer: Alles kan altijd allemaal anders gaan dan geschetst maar de uitgangspunten waren: we gaan de boot niet verkopen, en we willen uiteindelijk weer naar Europa, mét Joy. Tenzij we haar echt heel goed kunnen verkopen. Maar dan echt heel goed.

Bij het plaatje staan nummertjes bij de route en deze corresponderen met dit reislijstje:

1- Augustus 2020 Tuamotus:

Vele véle atollen met schitterende riffen en aquariumwater met subliem snorkelen.

2- September 2020 Tahiti: Voor onderhoud aan de motor, reparaties aan de windvaansturing en grote boodschappen.

3- Oktober 2020 Raiatea, Huahine, Bora-bora (Society islands)

4- November 2020 Raivavae (Austral Islands) Omdat daar bijna niemand heen gaat.

5- December, Januari 2021 Gambier. Als het tenminste lukt om de juiste wind te vinden om in één streep 700 mijl naar het oosten te varen. Pff. Anders hoppend via een of meerdere Tuamotu atollen

6- Februari 2021 terug op Fatu Hiva (Markiezen)

Zijn we al geweest, maar voor het hurricaneseizoen de beste plek.

7- Maart April 2021; Andere Markiezen eilanden. Ook in de herhaling, op Hiva Oa gaan we de boot stallen voor zes weken familiebezoek Nederland. Hopelijk is Covid dan genoeg onder controle en zijn er geen nieuwe golven en lockdowns zodat we zeker weer terug kunnen komen bij de boot in

8- Mei 2021 Tuamotus, wellicht andere atollen dan 'vorige keer' in 2020

9- Juni 2021 Societies, deels ook in de herhaling.

10- Juli 2021 Cook Islands

11- Augustus 2021 een sprong van 900 mijl west naar Tonga.

12-September 2021 Fiji.

13. Eind Oktober 2021 stevig tochtje van 1000 mijl naar Nieuw Zeeland. November-April verblijf in Nieuw Zeeland. Werken, klussen, reizen, we zien wel.

Oh en als je het leuk vindt kan je gratis op de waterkaarten grasduinen van de Navionics webapp.

------------

Tot zover maar even. Dat is al anderhalf jaar in de toekomst en dan zijn we dus pas in Nieuw Zeeland. Daarna hadden we bedacht vanaf april '22 weer naar het noorden te varen langs Nieuw Caledonië(14), Vanuatu (15) voor de vulkanen, Tuvalu(16) en Kiribati(17) omdat het daar zo mooi schijnt te zijn.

Dan moeten we besluiten of we naar de Marshall eilanden(18) gaan. Het is denk ik makkelijker naar Honolulu(19) varen vanuit Kiribati vanwege de windhoek. Maar wat we ook nog altijd reuze interessant vinden is Japan. Een keuze voor Japan is ook een keuze voor een 'ander' soort zeiltocht. Ruim tweeduizend mijl noordwestelijke Pacific, waar vaak tropische stromen en tyfonen voorkomen. Dat vereist een degelijke voorbereiding en planning. Bovendien is de reis daarná, naar Alaska ook heel noordelijk, met als gevolg zeer regelmatig stevige depressies. Maar ja. Japan is wel een uniek land en het lijkt me heel bijzonder daar te varen, hoewel ik me kan voorstellen dat ik me hardop ga afvragen 'wat we hier verdomme doen met die speelgoedboot' als we in echt slechte omstandigheden komen. Als ik eerlijk ben denk ik niet dat ik uit het juiste hout ben gesneden om in barre omstandigheden dagenlang vol te houden. Om op een wilde zee met keiharde wind en regen en de situatie meester te blijven. Ik denk dat Joy het wel kan, maar ik kijk er in ieder geval geenszins naar uit. We hebben ook nog altijd geen ervaring mer écht zwaar weer. Dertig knopen (7bft) in vlagen is wel zo'n beetje het maximum waarmee we gezeild hebben, en van wat ik daarvan heb gezien kijk ik niet uit naar 40 of 50 knopen wind. Of eigenlijk ben ik wél nieuwsgierig, voor de ervaring, maar dan voor een paar uurtjes ofzo. Dagenlang zonder uitweg of voortgang met alles zeiknat de boel proberen heel te houden is gewoon niet mijn idee van een ontspannen zeiltochtje.

Dus misschien (waarschijnlijk;-) kiezen we wel de pussyroute; dan gaan we in december 2022 op het Hawaiiaanse Honolulu (19) lekker dansen op de vulkaan, en vanaf daar naar Alaska.

Nou en dan zijn we vanaf mei 2023 éíndelijk in Alaska (20), British Colombia (21) en Vancouver (22). Dat lijkt me echt geweldig mooi en ik ben er heel nieuwsgierig naar.

Vervolgens hoppen we in grote sprongen weer naar het zuiden, Seattle, San Fransico naar Mexico en de Golf van California.

Dan knallen we langs de kust van Guatamala en El Salvador naar Costa Rica (25) en vanuit daar gaan we terug naar Panama. En dan is het dus maart 2024.

Dan floep door het kanaal terug naar de Caraibische zee, Jamaica, Cuba, Bahama's, Chesapeake bay, New York, Azoren... en dan Spanje? Madeira? Of lekker in de zomer van 2024 naar Kikkerland. Of 2025.

Nou ja, dat zien we wel weer over vierentwintigduizend mijl. Klinkt wel als een lekker eindje zeilen voor de boeg in ieder geval.

Een mens mag toch dromen nietwaar?