Native villages and economic communities

Native villages and economic communities

Super mooi Tribal House in BellaBella

In mijn laatste blog van juni heb ik naar aanleiding van onze 6 weekse zeiltrip Baranof Eiland geschreven over de stilte in ZO Alaska. We genieten enorm van mooie stille ankerplekken voor onszelf gedurende de avond/nacht. Ik blijf me verwonderen over de stilte: geen geklots van golven, geen tikkende lijnen, geen lichtvervuiling, geen verkeersgeluiden of menselijk lawaai. Ik denk dat we enorm gaan terug verlangen naar deze intense beleving. Maar voor nu is het zo dat we ondanks het natuurschoon in ZO Alaska en British Columbia overdag verlangen naar bijzondere ontmoetingen, gezelligheid met andere mensen, wandelingen op het land, internet en af en toe een heerlijk ijsje. We noemen dat grappend “beschaving”. Dus tijdens deze 2 maanden zeiltrip van Sitka naar Vancouver Island bezoeken we maar al te graag de Native dorpjes en economische communities op onze route. Het is niet een zwart/wit onderscheid, maar in mijn overdenking van de plekken die we bezocht hebben, geeft het mij een kapstok.

We gebruiken onze gennaker super vaak, fantastisch zeilen

Op 31 juli laten we een lege steiger achter in onze geliefde Thimbleberry Bay in Sitka. We zijn in april en juni al uitgezwaaid door Frances, Krystina, Erik en Fukimi. Zij zijn met de Bagheera en Snowdragon heerlijk de hele zomer op pad naar o.a Haida Gwaii en de Aleoeten.

Omdat onze cruising license (1 jaar VS) al sinds maart verlopen is, krijgen we van Charles, de aardige en behulpzame CBP man, een soort van exit formulier naar Prince Rupert. Je mag zelf weten hoelang je erover doet om bij de Canadese grens te komen. In ons geval hebben we 13 dagen de tijd, want mijn B1 visum (6 mnd VS tijd per jaar) verloopt. We zeilen de eerste 100 mijl over zee en zoeken bij Cape Decision weer het beschutte water op. We proberen elke dag flink wat mijlen te maken, omdat we tijdens onze zeiltrip in het voorjaar hier al geweest zijn. Na 5 dagen arriveren we op een voor ons nieuw te ontdekken plek, namelijk de stad Wrangell.

Downtown Wrangell: hoezo levendig

Wrangell heeft net als Sitka een Russische geschiedenis in de 19e eeuw. De Russen hebben een fort gebouwd die hen moest beschermen tegen de Hudson Bay Company handelaren. Toen de Russen en het fort verlaten waren, hebben de Native Tlingit mensen de handel met hen voortgezet. Tegenwoordig is de visserij en een beetje toerisme de belangrijkste bron van inkomsten. Je ziet de Tlinget roots terug in o.a de totempalen en de Chief house. Maar in onze ogen is de “glans” er wel af, kortom vergane glorie. Ondanks dat Wrangell officieel een stad wordt genoemd, voelt het meer aan als een rustig dorp. De bezoekers van de bibliotheek en het cafe zijn op één hand te tellen en dan tellen we onszelf mee. En je kan voor de lunch best een pizza eten, maar dan moet je deze wel zelf bakken. De horeca gelegenheden zijn flexibel open als er personeel beschikbaar is. We discussiëren regelmatig over de talloze banen die we zouden kunnen aannemen. Het lijkt ons een leuke ervaring, maar helaas mogen we niet werken met ons toeristenvisum. Dus tot de winter in Vancouver Island blijven we cruisen en dan zien we wel verder.

Zonder golven, met een zuchtje wind en stroompje mee is het zalig zeilen
Wij zijn zeilers met heel veel tijd!

Bij het Tongass National Forest Ranger Station lukt het ons om buiten het bureaucratische reservering systeem om last-minute twee vergunningen voor een bezoek aan de 'Anan Bear and Wildlife Observatory' te bemachtigen. In juli/augustus zwemmen vier jaar na hun geboorte duizenden zalmen dezelfde rivier op om zich voort te planten en vervolgens te sterven. Nou beren en bald eagles lusten ook wel een lekker zalmpje, of twee. Vanuit een veilige platform kun je van heel dichtbij de waterval en rivier overzien, waar beren met uiterste concentratie en geduld zalmen vangen en verorberen. Soms nemen ze alleen een hap uit de buik van een vrouwtje. Ze happen alleen de kaviaar eruit, en grijpen dan alweer de volgende. De camera draait overuren, wat een geweldige ervaring!!!

We hebben super gave filmpjes op ons Joyopreis Youtube kanaal geupload:

Filmpje 1, filmpje 2  en filmpje 3

Onze volgende bestemming waar mensen wonen, is de kleine community Meyers Chuck. Joy krijgt een fijn plekje aan de steiger en wij gaan eens een kijkje nemen bij de man die op het strand planken aan het zagen is uit boomstammen. We vernemen dat alle bouwgrond die 20 jaar te koop heeft gestaan, afgelopen jaar verkocht is. Dus er is veel vraag naar hout om cabins te bouwen. Hij en zijn vrouw hebben jaren geleden het oude schoolgebouw gekocht en deze gerenoveerd tot een prachtig creatief “Pippi Langkous huis”. In de tuin staan kleurrijke kunstwerken, er is een gallery waar befaamde kunstenaars kunnen werken en er zijn mooie wandelroutes aangelegd met grappige bewegwijzering. Het echtpaar woont slechts in de zomer in Meyers Chuck, net als alle andere “import welgestelde Amerikanen” die hier een rustig paradijs hebben gecreerd. Ze nodigen ons uit om caretaker voor de winter te zijn. Michiel lijkt het nog best een uitdaging om te ervaren hoe dat is, maar ik weet vooraf al dat het voor mij veel te eenzaam, saai en donker gaat zijn.

We blijven dagelijks verwonderd naar de watervliegtuigen kijken

Met prachtig weer zeilen we voor de wind naar de laatste stad in Alaska. We laten de Holland Amerika Line cruiseboot passeren en maken via de VHF nog gezellig een praatje met de wachtofficier van de Zuiderdam. Ketchikan is in de zomer een levendige toeristenstad met vooral veel souvenirswinkels voor de gasten van soms wel 5 cruiseboten per dag. We hebben een plekje bij de Yachtclub gevonden en mogen super gastvrij gebruik maken van de faciliteiten in het clubgebouw. Voor ons als cruisers betekent dat een warme douche, de was/droogmachine en goed internet om o.a. Netflix series te downloaden.

Joy in Ketchikan yachtclub

We hebben weer eens geluk met prachtig weer, maar normaal gesproken valt er heel veel regen in Ketchikan. En zalm houdt wel van regen, dus in Ketchikan is de zalmindustrie groot.

Dat zijn nog eens mooie vuilnisbakken

En kleurrijke creatieve lantaarnpalen

Historisch Creek district

Na een voorspoedige zonnige zeiltrip beantwoorden we op 11 augustus bij aankomst in Prince Rupert braaf alle vragen van de Customs & Immigration ambtenaren. Sommige zeilers zijn met één telefoontje ingecheckt, maar wij willen lang blijven, hebben geen vliegticket en niet echt een strak omlijnd plan. Als Michiel dan ook nog over housesitting begint, roept dat een hoop vraagtekens op. Schijnbaar vonden ze onze banksaldo en de communicatie op het housesit plaform geloofwaardig genoeg, dat we 6 mnd welkom zijn in Canada. Ons hele winterplan is eigenlijk gefocust op comfortabel wonen en geld verdienen. We zijn benieuwd hoe dat gaat uitpakken.

Bewoonde wereld betekent voor ons ijs en pizza, jammie

Wel 6 meter tijverschil

We liggen in Cow Bay marina dus tot slot nog een lesje geschiedenis over Prince Rupert: in 1908 heeft een Zwitser koeien aan land gebracht en is een zuivelbedrijf begonnen.

In de omgeving Prince Rupert/Edward was er in de 20e eeuw een bloeiende economische industrie van o.a. zalmvangst, conservenfabriek, houtkap, papierfabriek en een graanfabriek. Je ziet overal oude, deels vervallen gebouwen en de hiervoor aangelegde infrastructuur. We gaan een kijkje nemen in de visserijhaven van Port Edward. Bij een groot levendig krab bedrijf stellen we nieuwsgierig vragen aan de hardwerkende, volledig in regenpak gehulde Aziaten.

In de Inside Passage hebben we ook regelmatig tegenwind, dus lekker tacken hoog aan de wind
Een klein stukje zeilen duurt wel de hele dag, maar jah we zijn geen motor fans.

Op dagen dat we geen menselijke interacties hebben, ontmoeten we meestal wel dieren. Zo observeren we vanuit onze dinghy bijvoorbeeld in de waterval in de Lower Inlet, onderdeel van het prachtige Grenville Channel, lange tijd een zwarte beer. Hij is zich vet aan het eten met zalm voor de winterslaap. Maar hij heeft veel geduld en doorzettingsvermogen nodig. De zalmen proberen stroomopwaarts in de waterval te springen, maar er is veel tijverschil en het stroomt hard.

We observeren vanuit onze dinghy de beer die probeert een zalm te vangen: geduldspelletje

Augustus wordt ook wel "foggest" genoemd: omdat we op tij varen vertrekken we toch in dichte mist

Arianne doet yoga tijdens de uitkijk

Waanzinnig mooi: de mist trekt langzaam weg

Altijd op expeditie om de omgeving te verkennen

Ook worden we bijna dagelijks vergezeld door walvissen. Ze komen soms enkele meters vanaf de Joy ademhalen boven water. Daar schrik je toch wel even van. We proberen dan gelijk snelheid te minderen om geen aanvaring te krijgen. Het blijft een genot om naar te kijken.

Schuimparty bij een waterval: Michiel scheurt er doorheen en spettert ons zeiknat

Hartley Bay is een klein Haida Native vissers dorpje met alleen boardwalks als wegen netwerk. Het valt ons op dat iedere nederzetting, hoe klein ook, toch de basisvoorzieningen heeft zoals politie, brandweer, medische post, basisschool en postkantoor. Het levert werkgelegenheid voor de inwoners, net als de nieuw te bouwen coast guard station.

Elke community heeft zijn eigen mooie Tribal House

In het volgende Haida Native dorpje Klemtu is de zalmviskwekerij (hatchery) een belangrijke economische activiteit. We maken een praatje met een aantal mannen op een ontmoetingsplek en vragen naar de laatste dorps roddels. Daar moeten ze hard om lachen. We zijn nieuwsgierig naar het proces van de zalm en de werking van de hatchery. We zijn er nog steeds niet uit hoe de inwoners er nou geld mee verdienen. Ik denk dat subsidiegelden een belangrijke inkomstenbron zijn, want als de visjes groot genoeg zijn worden ze vrijgelaten om volwassen te worden. We ontmoeten o.a. een klusjesman, een dakdekker en 2 politiemannen en leren hoe het remote werken gaat. Zij wonen bijvoorbeeld op Vancouver Island en komen met de BC Ferry om 21 dagen te werken. Dan zijn we weer een week vrij en gaan ze naar huis. Een leuke anekdote is dat de achternaam van de dakdekker 'Scholten' is, omdat zijn oma in Groningen is geboren. We oefenen met hem de uitspraak van zijn eigen naam maar hij komt grappig genoeg niet verder dan 'Skolten' of 'Sjolten'.

Een native chief die al 25 jaar voor een prachtige toeristen Fish Lodge werkt, vertelt dat Swindle Island het leefgebied van witte Spirit beren is. In feite zijn het zwarte beren, maar dan met een witte vacht. Ze zijn zeldzaam en we hebben ze dan ook niet gezien helaas.

Tot slot maken we een mooie wandeling naar de bergtop, over de Muskeg en naar het meer. We verkennen het meer met de daar aanwezige dorpskano die voor algemeen gebruik is en nemen een korte frisse duik in het zoete water. Topdag!

We bezoeken BellaBella, wederom een Haida Native village, met een prachtig nieuw Tribal House. Een chief vertelt ons over zijn potlatch ceremony om voor zover ik het goed begrepen heb, zijn naamgeving bij de inwoners onder de aandacht te brengen. De naam is erg belangrijk, en hij had naar eigen zeggen een hele grote naam gekregen. De ceremonies gaan gepaard met veel zang, dans en vuur rituelen.

Stream of dreams

Naast BellaBella ligt Shearwater, dit was voormalig een private marina en toeristen Fish Lodge. We liggen geankerd voor de helikopter standplaats en bewonderen de vliegkunsten van de piloten die grote zakken met constructiemateriaal vervoeren. Remote een huis bouwen brengt aardig wat uitdagingen met zich mee. Onze grootste zorg voor die dagen zijn water/diesel tanken, de was doen, verse boodschappen kopen en wat internet zaken regelen.

Heiltsuk native mensen hebben duizenden jaren in het kustgebied rondom Ocean Falls gewoond. In 1912 werd de waterkrachtcentrale operationeel en voorzag de hout en papierfabriek van elektriciteit. Er werd een gemeenschap gebouwd en in 1950 had Ocean Falls 3500 inwoners. Om alle werknemers te huisvesten, is zelfs een hotel gebouwd. Na het sluiten van de fabrieken in de jaren '80 zijn alle gebouwen in verval geraakt. Er blijven alleen wat mensen achter die o.a in de houtkapindustrie werkten. Het grootste jaarlijkse evenement gaat plaatsvinden en de Joytjes vallen weer eens met de neus in de boter. Tijdens de visderby wedstrijd met na afloop de gebraden varken diner, vertellen mensen over hoe het leven in Ocean Falls is. Ze zijn blij en trots dat de gemeenschap weer aan het groeien is van 27 naar 61 mensen afgelopen jaar. De aanschaf van Starlink internet communicatie zal hier zeker aan bijdragen. We hebben een paar gezellige dagen met andere zeilers. We hebben niet veel zeilers ontmoet afgelopen jaar, dus het is leuk om weer eens ervaringen uit te wisselen. Rob en Sophia zijn wel extra speciaal, want ze komen uit het Arctic gebied van Canada. We plukken verse bramen en leren hoe je krab moet vangen / schoonmaken / eten van Peter & Sharmin.

Elfjes grot in Ocean Falls

Onderweg naar Rocky Inlet worden we omringd door talrijke walvissen. Zij zijn ogenschijnlijk de enige levende wezens hier, want Namu is volledig verlaten. Namu was een grote levendige gemeenschap rondom een conservenfabriek waar zalm werd ingeblikt. We struinen rond in alle verlaten fabriekshallen en zoeken naar nog iets bruikbaars in de vervallen hardware winkel.

old cannery

Alle bruikbare spullen uit de verlaten hardware winkel zijn al verdwenen

Op de terugweg naar Joy met de dinghy springt er om ons heen zoveel zalm uit het water dat we nat worden van de spetters, en dus besluit Michiel om op visexpeditie te gaan. Dit keer moet het toch lukken. Gewapend met hengel, nieuwe aasjes en een schepnet gaat hij op pad. Ik lig uren op het dek te zonnebaden en krijg gezelschap van 2 zeehondjes die regelmatig ook een leuk muzieknummer komen luisteren bij de boot. Als ik me zorgen begin te maken, roep ik Michiel op met de marifoon. Hij is inmiddels gefrustreerd, maar nog steeds vastbesloten om een zalm te vangen. Hij vangt wel een paar keer de bodem, en een hoop waterplanten maar we eten die avond gerookte kip uit blik. Iedereen vangt zalm, behalve wij.

Zo'n geluk: we hebben al weken lang zomer weer

De prachtige witte zandstranden omgeven door ruige rotsenkust tussen Hecate en Calvert Island vinden wij tot nu toe de mooiste plek van BC. Er is hier een privaat gefinancierde non-profit ecologisch en archeologische research instituut en wij mogen dagelijks wat internet van hen gebruiken. We genieten enorm van mooie wandelingen.

Ik ben dit blog begonnen met te schrijven over onze behoeften aan bijzondere ontmoetingen, nou deze spant de kroon. We ontmoeten zes mannen op het strand en worden uitgenodigd voor een drankje op het superjacht waar ze mee rondvaren. En we worden aangespoord om vooral ook onze vuile was mee te nemen en hun overvloed aan water op te komen douchen. De eigenaar Darryl heeft zelf ooit op een 35voet zeilboot gewoond, maar is ooit een erg succesvolle huisdieren ziektekostenverzekering begonnen waarmee hij miljonair is geworden. We krijgen heerlijk te eten en de luxe biertjes en cocktails vloeien rijkelijk. Eerder die dag heeft hij nog een watervliegtuig met 2 technische mannetjes uit Seattle laten invliegen om de autopilot en de whirpool te repareren. Omdat die uiteindelijk voor het donker terug moesten naar Seattle (4 uur vliegen) bleef de whirpool kapot. En de mannen wilden op hun luxe vrienden vakantie er toch echt wel gebruik van kunnen maken. Dus Michiel werd uitgedaagd om de whirpool te repareren, voor 500 US dollars. 

Machine kamer op Monti Christi

Challenge accepted! En terwijl hij in de gigantische motorkamer in de weer is met de multimeter en het elektrische schema, mocht ik met sterke verhalen de vrienden van de eigenaar vermaken. Na wat probleemanalyse en gesleutel, bleek een nieuwe 15amp zekering en het vervangen van een circulatiepomp wonderen te verrichten. De zekering heeft Michiel nog op de Joy opgehaald, want die was niet aan boord van het miljoenenjacht en de pomp was de oorspronkelijke pomp die de monteurs uit Seattle voor veel geld hadden vervangen voor een 'nieuwe' die dus defect bleek. Om 2 uur 's nachts zat Michiel, 600 USD rijker, met de aardige miljonair in de whirpool sterren te kijken. Beiden behoorlijk bezopen van de uitstekende whiskey. Het ding moest tenslotte wel getest worden.

Wow, dat is lekker geld verdienen

Prachtige volle maan

Conclusie: we houden van deze cruisers lifestyle met het ontdekken van mooie nieuwe plekken en het ontmoeten van bijzondere aardige mensen. Wordt vervolgd op Vancouver Island aankomende winter, in een iets andere vorm want de scheepskas moet aangevuld worden.