Zomers cruisen

 

Sunshine Coast

Na ons vertrek van “werkeiland Texada” (het grootste Gulf Eiland) zijn we naar de Sunshine Coast gevaren. Dit is het bergachtige gebied ten noorden van Vancouver stad op het vaste land van British Columbia. Ik wil nog wel wat vertellen over de geschiedenis van Texada. Er was jaren geleden een grote industrie van logging (houtkap) en mijnbouw van goud, koper en lijmsteen. Begin 20e eeuw was er in Van Anda een levendige Chinatown met een heus Operahuis. Tegenwoordig is er niet veel meer over van de industriele activiteiten. De “rauwdauwers” hebben plaats gemaakt voor de “laidback hippie” generatie en andere vrijbuiters. Het is de hoogste tijd dat wij onze werkdrive ook weer wat gaan temperen en terug gaan naar het leven in een lagere versnelling. Maar vooral ik heb er wat moeite mee, dus elke dag vermaken we ons toch nog met een klusje. We hebben de grootste lol als we met een tandenstoker mini gelcoat reparaties aan het inkleuren zijn. We hebben zoveel op het dek gelegen dat we ieder krasje perfect weten te vinden.

Maar gelukkig is het festivaltijd en de Joy'tjes vallen vaak met de neus in de boter, dus genoeg entertainment. Op zondagmiddag gaan we met de dinghy naar Gibsons en ja hoor de Jazz muziek is in het hele dorp te horen. We genieten van een gezellig zomers buitenfestival, en van een ijsje want daar zijn we dol op.

Voordat we op bezoek gaan bij onze housesit vrienden Andy & Gary op Bowen Island, maken we eerst nog een wandeling op Keats Island. Net als op de super afgelegen plek bij Princes Louise Inlet, treffen we ook hier een grote Christelijke community aan voor jeugd bijbelkamp. De bordjes om het terrein maken wel duidelijk dat men geen pottenkijkers wil. Je kunt geen twintig stappen doen voor een nieuw bordje je weer aan het pad herinnert. Dat maakt het voor ons zoveel te leuker om te speculeren over wat daar in de houten gebouwen allemaal gebeurt. Als we dan ook nog een groep aasgieren aantreffen in het bos rondom een karkas, slaan onze gedachten helemaal op hol...

Een valkenier met zijn baby havik, hij krijgt sociale training op straat in Gibsons

Op Bowen Island kletsen we gezellig bij met Andy & Gary bij de ArtGallery bakery. Ze hebben daar zo'n lekkere mega grote chocolade-roombroodjes, jammie. We horen hun verhalen over de rondreis in Wales en Ierland met betrekking tot de zoektocht naar de familie geschiedenis. Ook heeft Andy met haar zus een prachtige rondreis door Noorwegen gemaakt en bewonderen we foto's van grote watervallen in Fjorden. De volgende dag komt Anne bij ons op bezoek. We laten haar zien hoe wij op Joy wonen. Anne is net thuis van een fietsvakantie in Nederland. Heel grappig om te horen dat zij in onze favoriete steden Leiden en Hoorn is geweest. We ontmoeten ook nog de dochter van Gary. Kara heeft een creperie foodtruck in Vancouver stad. Ze is een avontuurlijke reislustige vrouw en ze wordt door onze verhalen geinspireerd om aankomende winter weer te gaan zeilen. Ze is als crewlid al ooit in een typhoon terecht gekomen op de Indische Oceaan op een 29 ft bootje. Hmm ik denk niet dat mijn stress systeem dat aankan. Maar zoals velen in deze regio (Sunbirds genaamd) wil ze graag meer tropische regionen op zoeken. Ik heb ons netwerk ingeschakeld en het zou leuk zijn als we elkaar ergens op het water weer gaan treffen.

Vancouver stad

Het is een hele bijzondere ervaring om met Joy over de False Creek rivier Vancouver stad binnen te varen. We gaan onder 2 bruggen door bij Granville Island en vinden na een paar keer opnieuw ankeren een oke plekje voor de komende 5 dagen. Er is maar weinig ruimte om te ankeren naast de vaargeul en er liggen vele 'drijvende communities'. Geef mensen eens ongelijk, je kunt gratis downtown wonen in een of ander drijvend wrak. We liggen recht voor de Mahony's Tavern tussen de route van diverse watertaxis. Er is altijd wat te zwaaien naar toeristen en we volgen lui vanuit onze kuip de trainingen van vele Aziatische dragonboat teams. 

En dan is het ook nog Canada Day op 1 juli, dus we hijsen onze vlaggenlijn en het feest kan beginnen. Tot laat in de avond is het een gekrioel van feestende bootjes op de rivier, zo gezellig. Geen enkel probleem met voorrang regels, het gaat allemaal even gemoedelijk en respectvol. En mijn lang gekoesterde wens is ook in vervulling gegaan, ik heb een nieuw paddleboard kunnen kopen bij de BestBuy shop. Zonder afleveradres was dit wat lastig, maar het is gelukt. Ik ben helemaal blij met mijn kleurrijke SUP met tigerprint.

 

De afwisseling tussen stille natuur ankerbaaien met weinig prikkels en de levendigheid van de stad is zo leuk. Ik kan niet wachten om alle indrukken op te snuiven, dus met onze opvouwbare stepjes gaan we een grote ronde Seawall en Stanley Park wandel/fietsroute doen. Deze stepjes doen ons eraan herinneren dat we 5 jaar geleden bij Lot en de Walvis aan de grachten van Leiden ons trouw & vertrekfeest hadden. Van onze vrienden hebben we toen een step kado gekregen. We hebben er al zoveel plezier van gehad. Veel sneller dan lopen om de omgeving te verkennen en ideaal als opvouwbaar transportmiddel voor zware accu's, jerrytanks en boodschappen. Sinds 1 juli 2018 wonen we op Joy en we vieren ons 5 jaar jubileum “Living the dream”. Zoveel mensen die we ontmoeten, noemen onze lifestyle zo. We voelen ons super dankbaar en gelukkig dat wij dit cruising leven kunnen/mogen leiden. We zijn rijk aan ervaringen. In Vancouver stad creeren we nog een paar nieuwe, namelijk door het opsnuiven van kunst en cultuur op Granville Island en het shoppen in Chinatown.

Betonfabriek midden in de stad, Braziliaanse broers hebben dit grote graffiti kunstwerk gemaakt

Gulf islands

We moeten een nieuw Volvo Penta contactslot ophalen in Nanaimo dus hoogste tijd om de Strait of Georgia over te steken met goede wind. We droppen het anker bij Newcastle marina en Michiel stept een half uur bergopwaarts naar de motoronderdelen winkel. Gelukkig kunnen we een dik uur later weer anker op, want anders zouden we wellicht wat scheve gezichten krijgen en daar houden we niet van. We gaan een eindje verder op bij Newcastle Eiland keurig in het ankerveld liggen tussen de andere 100 boten. Ik heb ze geteld. We vinden het eigenlijk wel gezellig, altijd wat te kijken en te kletsen. We hebben regelmatig een praatje met jonge “dromers”, die wel al op een boot wonen (goedkoop) maar die nog nooit gezeild hebben. We proberen hen met ons verhaal te inspireren om hun droom na te jagen.

Op Wallace Island (Princess Cove) bestaat al een lange traditie

Mensen hadden ons al gewaarschuwd voor de zomerdrukte bij de Gulf eilanden, maar we konden ons er eigenlijk niet veel bij voorstellen door onze ervaring hier in het Noorden afgelopen 2 jaar. Inderdaad het is maar leuk voor even, want we haten de herrie van de generatoren van voornamelijk Amerikaanse motorboten. En ook privacy voor een buiten douche is een beetje lastig. Nu we het over privacy hebben, tijdens een wandeling op het Marine Park eiland (dwz het is beschermd natuurgebied) werden we nieuwsgierige toeschouwers van een bruiloft ceremonie. Samen met een ander stel zijn we op een afstandje onder een boom gaan zitten om de gasten in prachtige kleding te observeren. Wat het zo grappig maakte, was het feit dat vele gasten in tentjes op de BC natuurcamping kampeerden. Zie je het al voor je: in in je tentje en een niets verhullende cocktailjurk op naaldhakken met je spiegeltje in je toilettas die mooie rode lipstick bijwerken? De bruid met haar bruidsmeisjes lieten al een dik uur op zich wachten. Uiteindelijk komt er een stoere jeep aanrijden met alle opgetutte dames in de laadbak, blijkt deze precies voor onze neus te stoppen. Met behulp van een bankje kunnen de dames uitstappen en Michiel krijgt nog gauw een leeg blikje Vodka-Tequila in zijn hand gedrukt van de fotografe. Ze dacht blijkbaar dat ie van de plantsoenendienst was oid. Men is een beetje gestrest. Een leuk schouwspel op een prachtige lokatie, zo maak je weer eens wat mee.

Op vrijdagavond is het Open Mic bij de Dinghydock pub in de ankerbaai. We proosten daar nogmaals op ons 5 jaar JoyOpReis avontuur en spoelen de vieze vette frites en slappe hap krab/kipburger met vloeibaar vocht weg. De gezelligheid van de muzikale optredens compenseren het gebrek aan een Michelin ster.

Gedurende een week bezoeken we mooie natuur ankerbaaien in voornamelijk Marine Parks. Regelmatig zijn deze in een beschutte cove en er zijn altijd prachtige wandelroutes aangelegd. We vermaken ons met wat suppen, wandelen en ontmoetingen met andere zeilers. In dit zeer beschutte vaargebied waar je iedere 5 mijl een goede ankerplek kunt vinden, tref je vooral vakantiezeilers. In Montague harbour hebben we een gezellige kletsen-op-supboard avond met 4 kamperende vriendinnen. Van 1 van hen liggen de roots in Friesland. We hebben al zoveel mensen ontmoet met familiebanden in Nederland. Op aanraden gaan we ook nog met de muzikale Hummingbird bus mee naar de pub verderop gelegen op Galiano Island. We nemen alleen een drankje, want die gefrituurde menukaart kan ons niet bekoren. We vinden de pub niet heel bijzonder, maar de ontmoeting daar met een Amerikaans gezin op een spartaans uitgeruste catamaran was leuk. Zij dromen ook van een wereldreis en vragen ons het hemd van ons lijf.

Elvis Presley treedt op in Telegraph harbour

Onze volgende bestemming is Salt Spring Eiland, populair om zijn grote sfeervolle Farmersmarkt en de vele kunstgalleries. Er wonen een mix van ouwe hippies, jonge arme vrijbuiters en mensen met teveel geld. Onderweg naar Ganges worden we ingehaald door een aluminium visboot, die gelijk omdraait als ze Leiden op onze boot zien staan met de Nederlandse vlag. Mariette en Ernst blijken in Wassenaar te wonen en hebben hun 2e huis op een private property estate hier in de buurt. Het is een grappige toevallige ontmoeting op het water en ze nodigen ons uit om een borrel te komen drinken. Nadat ze eind van de middag hun garnalen vangst hebben opgehaald, halen ze ons met hun snelle boot bij Joy op. Ze wonen in een prachtig sfeervol houten huis met veel glas en grote veranda's om te genieten van het mooie uitzicht. We wisselen verhalen uit onder het genot van lekker eten & drinken. We worden keurig vlak voor zonsondergang thuis gebracht en voelen ons dankbaar voor deze bijzondere gastvrije ontmoeting met Nederlanders aan de andere kant van de wereld.

In het toeristenmekka Ganges vind ik het heerlijk om even in “spirituele” winkeltjes rond te struinen. Als het naar wierook ruikt en er klingelen diverse klankschalen en ik mag tussen dromencatchers aan zachte Prana yogakleding voelen, dan word ik helemaal zen (lol). Meestal verdienen ze weinig aan ons bezoek, we kopen alleen leuke postkaarten om naar familie en vrienden te sturen. Ook op de Farmersmarkt vergapen we ons aan prachtige handmade kunst, sieraden, taartjes, zeepjes, kaarsen enz. Nuchter grappen we over de met liefde gemaakte helende werking van voedende cremes of vitaliserende yoni massage olies. Wel kopen we een mooie fles bijenhonig als kado voor Karen & Glenn en we krijgen er gratis een opgewonden speech bij van de oude hippy verkoper. We hebben hen begin september 2022 in Fury Cove / Penrose Eiland ontmoet en we hebben het hele jaar contact gehouden. Op Kerstavond waren we zelfs te gast tijdens het familie diner in Victoria. Hun zeilboot Next1 ligt al jaren in Genoa Bay en daar zoeken we hen op. We kunnen fijn bij hun in de marina de was doen en kletsen bij over de laatste voorbereidingen voor het grote vertrek Zuidwaarts. Het wordt hun eerste offshore zeilervaring en met enige nervositeit wordt plan A t/m E uitgewerkt. Er zijn diverse Facebook groepen waarin boten contact met elkaar houden. We gaan velen van hen vast en zeker onderweg ontmoeten, maar wij gaan eerst nog onze laatste maand in Canada op verkenning aan de Westkust van Vancouver Eiland. Maar dat kan niet, voordat we Don en onze 3 lieve vriendjes op de groentenboerderij in Cobble Hill gedag hebben gezegd. Vele knuffels rijker en een tas vol met super verse groenten hijsen we de zeilen voor een fantastische zeiltocht naar Victoria. Deze goede wind kunnen we niet voorbij laten gaan en we genieten enorm.

West Coast Vancouver Island

Ik ben trots op de planner aan boord (lol). Het weervenster van 3 windstille dagen in de Juan de Fuca Strait komt perfect uit. Dan denk je als oplettende lezer wellicht hoezo dan? In het vaarwater tussen de zuidkust van Vancouver Eiland en de hoge bergen van Washington (VS) tunnelt meestal flinke westenwind en kunnen de golven aardig opbouwen. Dus ondanks dat we absoluut niet van varen op de motor houden, genieten we toch van de super kalme zee, de blauwe lucht en de prachtige bergen vergezichten. En als hoogtepunt zien we voor het eerst zelfs Orcas. We doen 3 dagetappes (Sooke – Port Renfrew – Bamfield) zodat we maximaal de stroming mee kunnen pakken. Tijdens een smalle passage gingen we zelfs even 10 knp, wow dat schiet lekker op.

Kamperen op het strand

In Port Renfrew ankeren we bij een kampeerstrandje voor wandelaars van de Pacific West Trail. Dit is een zeer populaire pittige 6 daagse wandeling in het Pacific Rim National Park. Deze wandeling is vooral pittig door de ruige rotskust met vele ladders en bruggen en dan te bedenken dat je zelf al klauterend die circa 25 kilo rugzak met kampeerspullen, eten en water moet dragen. Wij roeien naar het strand en nemen 2 liter vers gemaakt drinkwater mee voor dorstige mensen. We lachen dat we wel koud bier of vers brood kunnen gaan verkopen, dat zou goedbetaald gretig aftrek vinden. We kletsen wat met mensen en klauteren zelf bij al opkomend water over de rotsen trail. Als om 5 uur de zon al weg is op het strand en de wandelaars kleumend voor hun tentje zitten zonder kampvuur ivm bosbrandgevaar, zitten wij prinsheerlijk in de zon op ons bootje met verse pizza uit de oven. We grappen over in klamme zoute kleding met schurend zand tussen je naad kleffe noodlesoep etende wandelaars. “Vakantieman, gezellig he?” We concluderen dat reizen met je eigen drijvende huis toch echt het beste is!

In de historische nederzetting Bamfield treffen we bij toeval de crew van SY Flora (DL) en hebben we een gezellige ontmoeting met de crew van het Nederlandse schip Bannister. Na een wereldomzeiling is ZO Alaska en BC al 10 jaar lang voor circa 5 mnd per jaar hun cruising gebied. Dat zegt genoeg toch?

Daar zit bokito op de apen rots

kleurrijke anemonen

Tofino

prachtige stranden bij Tofino

We genieten enorm van de vele kleine ruige rots eilandjes en de witte zandstranden met hoge bergen op de achtergrond. We verkennen met laag water de zeegrotten op Tzartus Eiland en bewonderen prachtige kleurrijke anemonen en zeesterren.

Lokale mensen tippen ons op de mooie watervallen met natuurlijke zwembaden van Lucky Creek in Pipestem Inlet.

Omdat we 1x per 2 weken verse boodschappen en de was doen, plannen we dit in het weekend. Dan heb je namelijk de meeste kans op gezellige festivals. We lopen met onze boodschappentas naar de Coop in Ucluelet en komen er al gauw achter dat het Ukee weekend is! We volgen de camperbusjes en met surfboards behangen fietsen naar het festivalterrein. We genieten van de relaxe sfeer, goede bands en super schattige dansende kindertjes met hun hippie ouders. Een topavond! De volgende ochtend doen we nog gauw wat boodschappen, voordat we met gunstige uitzonderlijke ZO wind naar Surf Paradise Tofino in het Noorden kunnen zeilen. 

De witte natuurlijke zandstranden zijn spectaculair gaaf en menig toerist probeert een golfje mee te pakken op zijn surfboard. Wij vinden deze bruisende toeristenplaats gezellig en genieten van lekkere home made chocolade ijs en terrasjes met goede wifi. We halen door de vele Canadream campers in het straatbeeld herinneringen op aan de mooie rondreis vorig jaar zomer. Van een afstand kan ik al raden wanneer het Nederlanders zijn en we kletsen met een jong stel uit het Westland over hun ervaringen wat betreft de campertrip naar Banff en Jasper National park.

We zien een zwarte beer in Tofino

Vanaf onze kolkende ankerplek bij Tofino vanwege de stroming gaan we met de dinghy naar het nabij gelegen Meares Eiland, waar je een wandeling kan maken langs 2000 jaar oude Red Cedar bomen. De First nations mensen hebben er in de jaren '80 via de rechter hard voor gestreden dat het kappen van bomen (logging) zou stoppen. We mogen hen zeer dankbaar zijn dat zij hun woonomgeving zo goed beschermen.

Zelfs met de dinghy kunnen we niet over de zandplaat, gelukkig heb ik laarzen aan

Een big hug met de Tree of Life

2000 jaar oude Red Cedar boom

Na 2 dagen wandelen op de prachtige stranden is het tijd om nog 1 etappe verder naar het noorden te gaan. We willen heel graag de natuurlijke Hot Springs in Maquinna National Park bezoeken. Wow, dit vinden wij de mooiste hot spring die wij bezocht hebben in ZO Alaska en BC. 2 hete watervallen met 3 bassins tussen de rotsen. Voordat de toeristen met seaplanes gebracht worden, genieten wij alleen van deze spectaculaire plek. Een mooiere afsluiting van ons cruising seizoen in Canada hadden we ons niet kunnen wensen.

Maar na het lezen van deze lange blog vragen jullie je wellicht af hoe het nou zit met dat toekomstplan? Haha, dat blijft een verrassing. Het antwoord dat je krijgt op deze vraag kan elke dag anders zijn. Het ligt eraan hoe wij ons voelen, wat het weer is, wie we spreken, hoe het financiele plaatje eruit ziet of de familie omstandigheden in Nederland zijn. We zijn nooit mensen geweest met een lange termijn planning en proberen zoveel mogelijk met de dag te leven. Daarbij hebben we het positieve vertrouwen dat er altijd wel iets goeds op ons levenspad komt en dat vanzelf het moment zich aandient om de juiste beslissing te nemen. Maar om toch wat duidelijkheid te bieden is het plan voor de rest van 2023 Zuidwaarts naar Mexico.

In grote lijnen zijn er wel 3 scenario's, namelijk:

1. Begin 2024 vanaf Mexico terug naar de Zuid Pacific, omdat we heel graag naar Micronesie/Melanasie willen. Dat is het meer authentieke gebied veel meer west van Frans Polynesie. Echter zou deze wens zoveel meer comfortabel kunnen zijn met een grotere geisoleerde boot, zodat we terug kunnen reizen via de Aloeiten (Alaska) waardoor we vanzelf bij scenario 2 komen;

2. Februari 2024 terug door het Panamakanaal en via midden-Amerika / Carieb terug naar Europa in 1 of 2 zeilseizoenen. Vervolgens komt dan de keuze

3. A Stukje grond kopen op de Azoren of de Canarische Eilanden en zelf een huisje bouwen. We zouden dan graag parttime wonen/werken en zeilen met Joy in Europa.

   B Met Joy terug naar Nederland en volop aan de bak. Op Joy in een marina wonen en keihard geld verdienen om een groter comfortabel schip te kunnen kopen of zelfs deels te bouwen/renoveren om uiteindelijk over een paar jaar opnieuw te vertrekken voor een grote ronde Pacific (scenario 1).

CARPE DIEM!

Hartelijke groeten, Arianne & Michiel