California life part I

Op zaterdag 10 september halen we ons anker op in Aquatic Cove (San Francisco), nadat de zwemwedstrijd bijna afgelopen is. We slalommen heel voorzichtig tussen de laatste zwembikkels door naar de uitgang en hijsen direct het grootzeil. We varen zo een zeilwedstrijd in. Joy is van de partij hoor. We maken hoog aan de wind een rak richting Horseshoe Bay en gaan overstag om op het scherpst van de snede onder de Golden Gate Brug door te zeilen. De spanning is om te snijden wanneer we gelijk op gaan met 2 andere boten en slechts een meter manouvreer ruimte hebben. De vrouw met de bolletjesmuts naast ons heeft slechts oog voor haar zeilen en lijkt zich totaal niet bewust van haar omgeving. Bij mij loopt de spanning een beetje op, "muts kijk om je heen!" Maar zij lacht een keer en zit volop in de wedstrijd. We proberen wat ruimte te creeren aan bakboordzijde door een beetje hoogte weg te geven aan de andere boot. Helaas moet ik verklappen dat "muts" na een paar rakken wel ruime voorsprong op ons had. Dit was haar "speeltuin" en ze wist kennelijk precies hoe de wind waait meer aan de kant en waar je de optimale stroming effecten hebt.

Nadat we de San Francisco Baai verlaten hadden, gingen we linksaf zuidwaarts naar Halfmoon Baai (25 nm). Op deze route was ook duidelijk een wedstrijd van een jachtclub gaande. Leuk, doen we daar ook gezellig aan mee. We hebben de gennaker gehesen en dobberen uiteindelijk met weinig vooruitgang de goede kant op. Het wedstrijdreglement laat niet toe dat je de motor gebruikt, maar dat geldt niet voor ons als illegale deelnemer. Dus we hebben even gesmokkeld. Soms voelen we ons heel ontspannen en zijn we tevreden met 1,5 knoop snelheid, maar op andere momenten neemt mijn ongeduld de overhand. En bovendien is het ook handig om lekker veel stroom te hebben voor de watermaker en om voor het donker weer op een goede nieuwe ankerplek te liggen. En dat is uiteindelijk gelukt voor Sam's Chowder House restaurant en de boothelling. Een ideale plek om met de dinghy naar de kant te gaan en gratis de openbare wifi op te pikken. 

De omgeving van Halfmoon Baai bestaat uit kilometers kustlijn met een prachtig uitgestrekt wit zandstrand, afkalvende hellingen en een mooi duin natuurgebied met kleurrijke bloemen. We genieten van een mooie wandeling en kletsen met lokale toeristen en een inspirerende beeldende kunstenaar. Hij heeft jarenlang gebouwd aan het creeren van zijn eigen sprookjeshuis omringd door een paradijselijk tuin van beeldende kunst. Jammer genoeg kan deze creatieve man "niks van materiele waarde" aan ons verkopen. Een bijzondere korte ontmoeting rijker loopt Michiel terug naar de boot en geniet ik nog wat langer van het vrije gevoel op het oneindige strand.

Er is ook een zeilwedstrijd met kleine boten van de Jachtclub in de grote baai. Michiel vindt het leuk om te gaan kijken en belandt uiteindelijk met een biertje in de kantine. Hij heeft altijd genoeg gespreksstof en sterke zeilersverhalen. We zijn al een tijdje op zoek naar gezellige gewillige kandidaten om ons bier op te drinken en te proosten op Michiels 50e verjaardag. We hebben zelfs Franse brie gekocht, zozo (lol). Maar om het luxe leven in California te kunnen betalen, moet er door velen op maandagochtend weer gewerkt worden. Al onze potentiele vrienden zijn alweer vertrokken, dus besluiten we dat op 12 september Santa Cruz de feest locatie wordt. Google weet dat daar een bakkerij is voor een verjaardagstaart, sfeervolle restaurantjes en een heus attractiepark op de boulevard. Niks leuker toch om op je verjaardag ondersteboven in de achtbaan te hangen?

"All what i got from my wife is this lousy tie"

Monterey

We dobberen, zeilen en motoren 80 nm en belanden uiteindelijk vlak voor het donker in Monterey. En nou maar hopen dat Abraham mijn man daar ook kan vinden, want niks is zo wisselvallig als onze planning. We vreesden een "choppy" open ankerbaai in Santa Cruz, nou dat is in Monterey met de huidige zeestaat ook het geval. De aangeduide grote ankerbaai op de navigatiekaarten blijkt ramvol te liggen met zeilboten aan mooringballen. We zijn er nog tussendoor geslalomd om wat informatie in te winnen bij een local. Maar gratis ankeren ging 'm niet worden hier, dus op de valreep voor het donker hebben we voor Joy een prima plekje ver genoeg verwijderd van de boerende zeeleeuwen gevonden. De slingers kunnen worden opgehangen!
Het was een feestelijke dag met veel digitale en telefonische felicitaties, dat is toch gezellig als je zo ver van je familie & vrienden in Nederland bent. 

Michiel is bedreven in vriendjes maken. Tijdens het aanmelden bij de marina leert hij havenmeester Alex kennen. Een aardige vent die ook wel van een praatje houdt. Alex vertelt over de prachtige scenic private 17 mile drive naar Pebble Beach en het sprookjesachtige artistieke stadje Carmel-by-the-sea. Na zijn scheiding heeft Alex na jarenlang keihard werken daar een appartementje kunnen kopen. Je moet aardig diep in de buidel tasten om in California te kunnen wonen. En omdat wij op Joy wonen en geen auto hebben, biedt Alex zijn 4 wheeldrive pickuptruck aan voor een sightseeing tripje in de omgeving. Wat een fantastische aanbieding, waar we graag gebruik van maken. Het blijkt een grote luxe auto te zijn en we voelen ons bezwaard als we de schone matjes vies maken met het zand aan onze schoenen. 

We genieten van de prachtige kustlijn en stoppen op een paar plekken om te picknicken. We verwonderen ons over de wereld van bizar grote villa's met heel veel ramen aan het strand die wekelijks gewassen moeten worden en een veelvoud van luxe benzine slurpende auto's voor de deur. En dan woon je ook nog op de golfbaan, waar elke dag een balletje geslagen moet worden met zakenrelaties of andere sportieve pensionado's. We zouden ons vrije basic "Joy leven" niet willen ruilen voor een luxe comfortabel leven vanuit materialistisch perspectief.

Pebble Beach bestaat uit luxe golf resorts

We voelen ons tevreden met kleine fijne momenten, zoals het eten van een taartje bij bakkerij Little Paris. Deze was gesloten op dinsdag, dus hebben we gisteren met name de brownies goed laten smaken. Als ik sta te twijfelen voor de gebaksvitrine, heeft een oudere heer die al krant lezend een broodje eet, ons "afgeluisterd". Hij zegt "dat ze lekkere producten hebben, maar dat hij de Broodjes Van Dobben in Den Haag mist". Rene is geboren in Amsterdam, maar is 40 jaar geleden naar California verhuisd. Hij heeft hier goede zaken gedaan. We hebben een geanimeerd gesprek over het leven in Californie, de politiek, sociale ongelijkheid en ook over onze cruising lifestyle. Een bevriende kennis klopt op zijn schouder en maakt ons duidelijk dat hij "een belangrijke man" is. Nou voor zover wij weten hebben we gewoon een leuk gesprek gehad met Rene. Jammer genoeg heeft hij een volle agenda, anders had hij ons graag uitgenodigd voor....een rondje golfbaan? (wij als ballenrapers lol)

We doen de toeristische attracties in Monterey, zoals het rondslenteren in het historische district van de Cannery met zijn sfeervolle galeries en het interessante Aquarium. Er was een levendige sardines industrie in Monterey, waarvan de belangen regelmatig botsten met de belangen van de toeristische sector. Een spoorweg maakte het mogelijk dat welgestelde mensen naar het gracieuze Del Monte hotel kwamen. Echter zorgden de stank van de sardines niet altijd voor een aangenaam verblijf. Nu daarentegen genieten wij van onze 'vakantie' in deze sfeervolle stad met zijn Mexicaanse geschiedenis & architectuur. Voorbeeld hiervan is het Customs House waar vroeger de belasting op handelsgoederen betaald moest worden. Er is handelswaar te zien met de bijbehorende taxatie lijsten. We hebben een informatief leuk gesprek met de gids en hij vertelt ons ook meer over het gedrag van de Californische zeeleeuwen. Bij de Fisherman Wharf liggen er honderden lekker knus tegen elkaar aan gestapeld. Gedurende een korte periode per jaar eten en drinken ze niet en liggen de zeeleeuwen dus lekker in het zonnetje de toeristen te vermaken. Ze zijn soms hilarisch om te zien als ze met hun lompe lichaam weer eens in een kuip van een boot proberen te komen of het zwemplateau bijna tot zinken brengen. Gelukkig zijn de steigers van de marine afgeschermd met stroomdraad om bij thuiskomst geen onuitgenodigde gasten op je boot aan te treffen.

Op woensdagavond is er bedrijvigheid aan onze steiger, bij vele jachtclubs wordt er dan informeel een zeilwedstrijd gedaan. Terwijl de mannen hun zeilboten klaar maken, staat Michiel er met zijn neus bovenop. Altijd gezellig als er wat te kletsen valt, ook na afloop van de wedstrijd met een biertje in het clubhuis. De volgende dag krijgen we een mailtje dat we ook van harte welkom zijn bij de Potluck meeting. Maar bij aankomst zijn we behoorlijk underdressed. Er vinden fotosessies plaats van trots kijkende vrouwen in galajurk naast hun afgestudeerde Navy mannen in vol ornaat. Hmmm, er is wat mis gegaan in de communicatie over de datum, de potluck blijkt een maand later te zijn. Jammer, dat wordt een gebakken ei op de Joy, ook lekker.

We gaan met de bus naar Carmel, in de jaren '70 ontwikkelde community voor gelijkgestemde kunstenaars. De artistieke creativiteit is terug te zien in de sprookjesachtige bouwstijl van huizen, sfeervolle winkeltjes en kleurrijke galerieën. Voor een verlate verjaardag lunch eten we in het restaurant van Clint Eastwood, de Hogs breaths Inn.  

Restaurant heeft een grote muurschildering gemaakt door Clint Eastwood

Mission Kathedraal, de Katholieken hebben ook in California hun sporen achter gelaten

San Simeon

Joy in de grote open ankerbaai, ivm swell proberen we samen enigszins droog aan de kant te komen met het supboard

Onze volgende stop op de route zuidwaarts is San Simeon. Deze plek is bekend vanwege het Hearst Castle en de 'rookery' van een grote colonie (circa 25 000) Elephant seals bij Piedras Blancas. We hebben het kasteel bovenop de berg niet bezocht, maar wat ik ervan weet is dat een rijke krantenmagnaat zich heeft uitgesloofd om een over de top kitcherig kasteel te bouwen. Wij zijn meer geïnteresseerd in de Elephant seals en bezoeken dan ook het visitor center, na een zoute landing met het supboard vanwege de hoge golven. De gids vertelt heel enthousiast over de kenmerken, het gedrag en de 3 seizoenen: birthing & breeding, molting en de haul out.

Als collega zeiler is hij ook heel geïnteresseerd in ons verhaal en hij gunt het ons om de elephant seals in het echt te zien bij de 'rookery' 4 miles verderop. Na sluitingstijd van het visitor center rijdt hij ons met zijn mooie Tesla erheen. Het informatieboek wordt er bij gepakt voor uitleg en plaatjes, wat een fantastische ervaring. Aan de hand van een flyer zal ik proberen wat leuke feiten over de Elephant seals met jullie te delen.

December / Januari / Februari

• Elephant seals birth and mate in harems (20-50 females). Through threat, intimidation and fights, alpha males establish control over portions of the beach. As the beach becomes crowded, females will compete for mom-and-pup space around the dad. A few days after arrival she will give birth.

• In the usual 1 month of nursing, the pup will grow from 30 kg tot 135 kg. The pup will live on its blubber for 2-3 months until it learns to feed on its first trip to sea. During her 5 week stay, mom loses about 40% of her body weight. In the last week she will mate with the alpha male and return to the sea. Adult males that arrived in december leave the beach as well after fasting for 3 months.

April / mei

• Females and juveniles come ashore to grow a new layer of skin and hair cells, as the old layers falls off in patches (molting). Growing new skin at sea would cause tremendous heat loss. On the beach they are very social, but after that they go solitary back to open sea to feed.

  - They dive 24 hours a day usually between 150 and 1000 m. Their dives average 23 minutes with only 2 or 3 minutes at the surface between dives. Females tend to go north and west all the way to the Aleutian Islands in Alaska, while males stay closer ashore. The food is richer in protein there, but the area is also more dangerous because orcas and white sharks also hunt here. About 1 male in 3 is lost every year, while 1 in 7 of the females dies.

• Elephant seals are well adapted to hunt in dark deep ocean waters. Their highly sensitive eyes help them to see some of their prey, while their whiskers feel the vibrations of their prey.

Juni – september

The arrival of males with the first sign of puberty, the growth of the nose and the change of the neck area which begins at about age 5.

September – november

Before all the big males have left, the fall haul out begins. Juveniles of both sexes return from the post-molt migration. They have been at sea since their molt in spring.

Morro Bay

Het stadje Morro Bay voelt als een fijne plek. Er hangt een 'laid-back' sfeer en de beschutte ankerplaats wordt gemarkeerd door een immense vulkanische kurk genaamd Morro Rock en het kilometerslange natuurschiereiland "Sandspit". We liggen met Joy naast de speel/relax steiger van de jonge zeeleeuwen geankerd. Gelukkig laten ze 's nachts gedurende enkele uren hun vriendjes met rust en gehoorzamen ze de regels van de avondklok. Elke dag voel ik de behoefte om in alle stilte met het supboard bij mama/baby zeeotter te gaan kijken. Ze zijn zo ontzettend schattig!

Onze dagen zijn goed gevuld, er worden heel wat mijltjes met de steps afgelegd. Naast de noodzakelijke activiteiten zoals boodschappen, bootonderhoud (steun van windvaan moet opnieuw gelast worden), wasserette en postkantoor bezoeken we het maritieme en natuurhistorische museum.

Kustwacht boot uit jaren '80, het merendeel bestaat uit de motor

Traditionele Italiaanse vissersboot voor de 'landmark' van Morro Bay, nl 3 schoorstenen van de elektriciteitscentrale

We hebben een gezellige avond met de crew van SY Pacific Rim. Zij hebben in juni hun huis in Seattle verkocht, in dezelfde week een zeilboot gekocht, hebben wat spullen in een RV busje geladen in de opslag en liggen nu hier in Morro Bay om nieuwe lithium accus te installeren. Hoezo lekker de vaart erin! Een relax ambitieus stel van begin 40 die in 5 jaar de wereld wil rondzeilen. Hun 3 kinderen uit de vorige relaties van 15, 18 en 19 zijn "thuis" en staan achter het avontuur van hun ouders. Bijzonder toch?

We maken nieuwe vrienden met Eric & Carol van SY Snowleopard (Canada). We gaan met hen samen naar de borrel van de Jachtclub en eten op hun luxe catamaran heerlijke kip uit de oven. We hebben een hele gezellige avontuurlijke week samen in de Channel Islands. Hierover meer in het volgende blog.

Ook zien we onze vrienden van SY Flora in Morro Bay. Wiebke en Ralf maken een bijklets stop tijdens hun auto roadtrip.

Tijdens een gezellig muziek-dans festival in het park aan de waterkant worden we aangesproken door de coordinator van het 50+ activiteitenprogramma. Ik viel waarschijnlijk op tussen al die grijze koppen. Hij is hartstikke enthousiast over ons zeilavontuur en nodigt ons uit om een presentatie te verzorgen tijdens de maandag ochtend senior bijeenkomst. We vinden het een leuke spontane uitdaging en Michiel duikt gelijk in ons film- en fotomateriaal. Na enig beraad moet ik als weervrouw en planner de senioren teleurstellen. We willen het enige goede weervenster om naar de Channel Islands te zeilen voor de komende week toch niet voorbij laten gaan.
Ons motto luidt: "een zeiler met tijd heeft altijd goede wind". Dus het is nu de hoogste tijd om anker op te gaan...

Duikende Pelikanen, er zijn sardientjes in de baai

Op hoeveel foto's zal Joy staan?

Ground squirrels zijn zo grappig; ze komen heel dichtbij om eten te bedelen

Het volgende blog "California part II" zal gaan over onze avonturen op de Channel Islands, het Buccaneer piraten festival op Catalina Island en de prachtige stad Santa Barbara. 

Deze blog is gepubliceerd in San Diego, onze laatste stop in de VS. Morgen zeilen we naar Ensenada in Mexico!!!