Verwondering

Door Arianne, 8 februari Zihuantenejo Mexico

Onze avontuurlijke en sportieve vriendin Nicole uit Nederland was van plan om ons op te zoeken als we in de Zuid Pacific zouden zijn. Maar Covid maakte dit helaas niet mogelijk. Een paar maanden geleden nodigden we Nicole uit om naar de Sea of Cortez in Mexico te komen. In onze ogen een perfecte vakantiebestemming om kleine afstanden te kunnen zeilen, snorkelen, suppen en met prachtige wandelmogelijkheden. Met een drukke verantwoordelijke baan en 4 kinderen moest er van alles op het thuisfront geregeld worden, maar door de steun van haar man Aldert (dankjewel!) kon Nicole naar La Paz komen. We verheugden ons enorm op haar komst en zeiden bij de 2 eerdere uitstapjes naar de natuur eilanden steeds tegen elkaar: "deze wandeling kunnen we nog eens met Nicole doen en hier gaan we nog eens snorkelen". Op 1 januari was het zover, Nicole stond met haar handbagage rugzak op de kleine luchthaven van La Paz. Het kostte iets meer geduld en pesos om weer met een Didi taxi (soort uber) terug naar de stad te komen. Slim, de chauffeurs weten dat je geen kant op kan in de uithoek van het vliegveld. Gelukkig was het heel rustig weer, zodat wij en haar reistas droog bij Joy aankwamen. Dat is niet vanzelfsprekend en ik had Nicole al gewaarschuwd. Regelmatig moeten wij en onze zoute kleren afgedouched worden na weer een bumpy overtocht. Nicole maakte zich zorgen dat mijn boek "Los van Alles" van Mariska Woertman niet droog zou overkomen, dus spullen in een zakje in een zakje. Ik doe dit heel vaak met onze telefoons en portemonnees tot ergenis van Michiel. Haar "travel light" rugzak bleek ook nog een groot deel uit lekkere goodies uit Nederland te bevatten. Grote dank voor de kilo Belegen Goudse kaas, drop, stroopwafels. pure hagelslag en chocoladeletters. Behalve de drop is alles een week later natuurlijk al lang op, en dan zijn wij nog zunig. 

Wij vonden het heel leuk en bijzonder om Nicole een inkijkje te geven in hoe wij leven. We hadden wel een soort van vakantie gepland, dus er stonden geen bootklussen op het programma. Maar de normale dingen zoals water maken of water halen op de dingy dock, buiten douchen op het achterdek, vuilnis mee naar de kant, met je vuile spullen naar de wasserette en boodschappen sjouwen gaan altijd door. Dat is toch echt wel minder comfortabel dan wonen in een huis. Nicole vond het heel leuk om ons cruisersleven te ervaren en ze paste zich ook super makkelijk aan. Het in-en uit de dinghy stappen en bewegen op de boot gaat elke dag beter en na wat samen oefenen, ging Nicole met meer zelfvertrouwen alleen met het paddleboard op avontuur. Op de eerste 2 dagen zijn we o.a. naar de yogales in de marina geweest en hebben we koffie gedronken bij Club Cruceros, een ontmoetingspunt voor zeilers en andere geinteresseerden. 

Elke avond is er een duikbombardement van pelikanen die hun diner bij elkaar vangen door zich van soms grote hoogte op de vis te storten.

Springende dolfijnen!  

Omdat het in de winter zeer regelmatig uit het Noorden waait in de Sea of Cortez besluiten we dat Nicoles eerste zeiltocht een nachtelijke tocht wordt als de wind tijdelijk draait naar het Westen. Hoezo jetlag, de planning van een zeiler wordt gestuurd door de wind. Als de verse boodschappen voor circa 2 weken aan boord zijn, motoren we de vaargeul bij La Paz uit. We genieten van een mooie zonsondergang op een ankerplaats buiten La Paz en als het rond 8 uur gaat waaien, hijsen we de zeilen. Nicole houdt zich goed, gelukkig! Hoewel ze het leuker zou vinden om iets van de omgeving te zien. We droppen na middernacht ons anker achter onze vrienden van Nomad. We horen dat zij 2 rolly nachten hebben gehad en dat ze ondanks de Noorden wind toch naar Isla San Francisco gaan zeilen. Dat was niet ons plan, maar we vinden het wel heel gezellig om te 'buddy boten' met Nomad. Zij hebben 3 gasten uit Oostenrijk op bezoek gedurende 2 weken. Later krijgen we er spijt van, maar we zijn ook anker op gegaan. Tijdens het eerste rak hebben we zelfs te weinig wind om voldoende druk in de zeilen te houden. Maar al gauw giert de wind door het want en stroomt het water door het gangboord, omdat we met circa 20 knopen wind vol op de neus moeten tacken. Isla San Francisco is niet bezeild en het wordt een lange sportieve dag. Lekker ruig 2e tochtje voor Nicole. Ze krijgt spierpijn in haar benen om enigszins stabiel te kunnen zitten, en ook een houten kont. Want de kussens schuiven alle kanten op. Ze is nog wat onwennig en vraagt regelmatig of het allemaal wel goed gaat? Wij hebben vertrouwen in Joy en met het eiland in zicht, willen we niet omdraaien. Hoewel je met die koers super relax weer zo terug bent bij het vertrekpunt van uren geleden. 

Je hebt van die dagen dat je elke mijl moet verdienen en dat we overwegen om de boot te verkopen of op transport naar Europa te zetten. Nou dat was zo'n zeildag! Ik zie het helemaal niet zitten om nog 6000 nm naar Europa te moeten zeilen in 5 mnd en er vloeien zelfs wat tranen. We praten erover en Nicole is getuige van hoe snel wij onze zeilplanning kunnen aanpassen. De dagen erna vraag ik offertes aan voor boottransport, maar dat blijkt al gauw geen optie omdat het alleen mogelijk is vanaf Florida of st Thomas BVI. En ik denk dan als het gelukt is om al zover oostwaarts in het Carieb te zijn gekomen tegen de heersende Oostenwind in, dan moet het oversteken van die grote Atlantische plas ook nog wel lukken. Met circa 3 weken zeilen zouden we dan 15000 us dollars besparen (lol). Ik zou graag vanaf Panama op transport willen en anders niet. Dus het wordt het laatste, want het fenomeen 'zeilersdementie' bestaat echt. Als je eenmaal weer rustig in een beschermde baai ligt en genoten hebt van een makkelijk downwind zeiltochtje, dan ben je alle zeilersellende weer vergeten. 

Sightseeing in La Paz

We bezoeken het Walvissen museum: hele informatieve tour over schildpadden, walvissen,
zeeleeuwen, dolfijnen enz. 

Toen we met Kerstmis ook in deze baai op Isla San Franscisco waren, heeft Michiel een mooie Canon spiegelreflexcamera van onze zeilvrienden van SV Flora kunnen overnemen. Michiel beleeft veel plezier aan het fotograferen van o.a. vogels en ander wildlife. Hopelijk vinden jullie het net zo leuk als wij om eindelijk mooie scherpe foto's van gave dieren te zien! Daarom zijn soms de verhalende blogs wat korter en delen we vooral foto's. 

De volgende 10 dagen vullen zich met heel veel verwonderende momenten. Nicole staart de hele dag over de oceaan of de horizon en ziet iedere manta die een salto doet, een kopje van een schildpad of een visjagende Pelikaan. Ze is iedere keer razend enthousiast en gilt: "een walvis op 10 uur, of een Bluefooted booby op 3 uur, of een groep spelende dolfijnen vlakbij de boeg"!!! We voelen opnieuw ook weer haar enthousiasme en de camera's draaien overuren. Haar verwondering is zo aanstekelijk, wat een bijzondere rijkdom om zo dichtbij de natuur te leven. Nicole heeft veel verrassend mooie foto's gemaakt met haar telefoon en we kijken vol verwachting uit naar haar gastblog. We weten allemaal hoe druk het leven in Nederland kan zijn, dus het duurt hoe lang het duurt...

We verkennen het vissersdorpje San Evaristo en diverse anchorages op La Partida en Espiritu Santo, samen met de crew en gasten van SV Nomad. We maken veel prachtige wandelingen, suppen in de baai en snorkelen in de buurt van rif maar het water is koud! Een hoogtepunt was het zwemmen met zeeleeuwen. Het was een windstille dag en we konden vlakbij hun rots territorium ankeren. Het blijken hele speelse dieren te zijn, die pirouetjes met je draaien als je onder water duikt. Toen we weg wilden gaan, kwamen ze helemaal naar de boot zwemmen om te zeggen: "blijf hier, jullie moeten nog meer met ons spelen". Het was een gave ervaring. 

Wandeling op Isla San Francisco

Zwartkeel musje? (Amphispiza bilineata)

Canyon wandeling op La Partida

Nicole, we hebben genoten van je vakantie op Joy.  Dankjewel voor je enthousiasme en dat je jouw verwonderende ogen met ons wilden delen!

Je bent in de winter van 2025 weer van harte welkom voor nieuwe avonturen in het Carieb! Huh, hoor ik jullie al denken. Ze zouden toch naar de Azoren komen? 

Ja, niks is zo flexibel als een zeilplanning. We hebben vertraging opgelopen en zijn nog steeds in Mexico. We liggen enige weken te wachten op nieuwe onderdelen voor de mast. Michiel heeft bij een mastinspectie scheurtjes gevonden in enkele steunplaten in de mast. Dit zijn versterkte bevestigingspunten waar de stagen (staalkabels) inhaken die de mast overeind houden. Die moeten dus eerst worden vervangen. Verder zeilen lijkt ons niet meer verantwoord totdat de rigging/mast weer gefixd is. En dat betekent een nieuwe planning en nieuwe mogelijkheden, maar het betekent ook dat we onze Panama kanaaltransit datum niet gaan halen...

Beelden zeggen meer dan woorden, kijk en VERWONDER!

Vanaf de azuurblauwe Ballandra anchorage lopen we over de  berg naar een prachtig strand, waar een RV community is. We hebben een inspirerend gesprek met 'vrije vogels (net als wij)' over hun lifestyle en hun gave hobby om te "vliegen". We krijgen een demonstratie.