Myths and Legends

Kennismaking met Kanaaleilanden: 3 – 9 augustus

In Cherbourg hebben we gebruik gemaakt van de voorzieningen van de stad en luxe marina.

Ons gereed makend voor onze kennismaking met de Kanaaleilanden, waar we erg nieuwsgierig naar zijn. Na de getijdenhavens aan de Franse Normandische kust verheugen we ons op natuur ankerbaaien en grote Engelse pinten bier.

We hebben de diesel- en watertank afgetopt, accus volgestopt en genoten van warme goede douche.

Omdat we er soms uitzien als arme sloebers, heeft Michiel nieuwe shirts, korte broeken en schoenen gekocht. Hoewel deze laatste zijn alweer bijna aan vervanging toe na enkele step ritjes en downhill remmen. De rem van de step is een stalen spatbordje op het achterwieltje dat loeiheet wordt bij het remmen. Daar smelten je schoenzolen van.

In de Carrefour supermarkt kun je zo irritant verdwalen, wel handig dat ze zelfs boodschappen-trolleys verkopen. Ideaal voor op het plankje van de step, en dan toch nog gewoon terugsteppen naar de marina. Alles kan! Na een rondje over de locale bio-markt voor veel te dure groenten & fruit waren we weer bevoorraad voor weekje.

Terug aan boord was het tijd voor de navigatie voorbereiding naar Alderney, 25 nautische mijlen (nm). Jeeh, hoe moet dat nou precies met die flinke getijdenstroom in de beruchte Race van Alderney voorbij de Cap de la Hague? Toch maar advies vragen aan andere Nederlandse boot aan de steiger. Het advies over vertrektijd kregen we, naast een hoop verhalen onder genot van een paar biertjes, wijntjes en toastjes.

Super gezellige avond bij deze aardige Brabanders :)) Vlak voor zonsondergang hebben we Joy nog ff verplaatst naar de andere kant van de golfbreker muur. Spaart weer zesendertig euro uit. We blijven Nederlanders he, een gratis nachtje voor anker bij windstil weer. De volgende ochtend is Michiel met de bijboot naar de stad gegaan. We doen namelijk "Een reis om de wereld van massagesalons". Michiel is recensist.

Die masseuses moeten wel van erg goede huize komen om de verkrampte spieren van Michiel losgekneed te krijgen. Tegen de tijd dat we in Azie zijn aangekomen, is er hopelijk wat meer ontspanning.

En de tocht naar Alderney was relaxed. Als wij in onze planning een zeildag hebben, is er geen of te weinig wind. Onze slogan "Een zeiler met tijd heeft altijd goede wind" kunnen we beter veranderen in "Een zeiler met haast heeft altijd genoeg diesel". We voelen toch enigszins wat tijdsdruk om voor het intreden van de herfst de Golf van Biskaje over te zijn en bij voorkeur ook de Atlantische kust van Portugal voorbij. We zijn er al aan gewend geraakt afgelopen weken, motor aan en voor de vorm (en tegen het slingeren) het grootzeil bij. Met korte broek languit een boek lezen in de beruchte Race van Alderney, kalme vlakke zee. Zonder motor had de boot 0 knopen snelheid door het water.

Filmpje race Alderney. Let ook op de stabiele cameravoering en vaste hand.

Begin van de avond werden we hartelijk ontvangen door de havenmeester van Braye Harbour in zijn rib. Attent gaf hij ons de lijn van de mooring aan. Om je lijn in zo'n pietepeuterig mooring gaatje te krijgen vanaf je bewegende boot moet je soms heel wat capriolen uithalen. We hebben er al een pikhaak mee verspeeld, en een bloedende vinger aan over gehouden...

Het is voor dit kleine eiland te kostbaar om een marina aan te leggen, dus ze hebben een groot aantal moorings in een baai gelegd bij wijze van haven. Voor 40 euro mag je dan 3 nachten daar liggen en gebruik maken van de voorzieningen op de wal. Daar moet je dan wel zelf naar toe varen met je bijboot (dinghy genoemd) of heel luxe de watertaxi bestellen via de marifoon op VHF kanaal 80.

Klik  HIER voor een hobbelig dinghy tochtje..

En zoals al vaker hadden we weer bij toeval geluk als het gaat om festivalplanning.

Die avond zou de Alderney festivalweek beginnen. Joepie, zin in!

Opgewonden een eerste verkenning van Alderney tijdens een avondwandeling. Met mij erbij wordt dat vaak onvoorbereid toch wat langer...

Dat we op de valreep in het donker Joy achterin de baai terug konden vinden, kwam dit keer niet alleen door de lange wandeling door het pittoresque dorpje Saint Anna, langs diverse Duitse forten met prachtige vergezichten (over de geschiedenis later meer). We hadden in de "dorpsstraat" een interessante ontmoeting met Peter Smith. Een bijzondere verschijning met oldskool blauw streepjespak, hoed op....een soort van Mr Bean van jaar of 75. Hij woonde in Londen, maar kwam al trouw 37 jaar op het eiland. Ongetrouwd, vroeger altijd met zijn moeder. Hij had spannende verhalen over o.a. zijn lievelingsgerecht advocaatpudding maar ook interessante informatie te delen over de politieke strijd en geschiedenis van de eilanden Alderney, Sark, Guernsey en Jersey.

We hebben gemerkt dat iedere bewoner wel een uitgesproken mening heeft over de politieke situatie op zijn eigen eiland en vooral "veel" vindt van de andere eilanden. We konden moeilijk loskomen van Mr Bean. Het eiland heeft ons blij verrast met de gastvrije hartelijke interessante ontmoetingen. Laat de Engelse taal hierbij wel enorm helpen, want "je ne parle pas francais" helpt niet echt in een boeiende conversatie.

Fotos van ankerbaai, avondwandeling

De volgende dag zijn we met de stepjes op avontuur gegaan. Gaat lekker snel, zeker bergafwaarts.

Er zijn ongeveer 10 forten ter verdediging van het eiland. De Duitsers hebben in WOII het eiland ingenomen, omdat het een zeer strategische ligging had. Alle inwoners van Alderney zijn verbannen. Er zijn verhalen dat vele krijgsgevangenen de bunkers en forten hebben moeten verstevigen. Er is veel geschiedenis op het eiland te zien. Goed te zien is dat de Duitsers dachten dat dit een belangrijk strategische positie was om te verdedigen. Ze hebben hier de aanwezige oorspronkelijke forten gebruikt, versterkt en verbeterd. Allemaal voor niks, want de geallieerden hebben nooit overwogen de eilanden opnieuw te veroveren.

Tijdens onze steptocht kwamen we langs prachtige natuur strandjes met azuurblauw helder water omringd met stoere rotsen. Hoezo moet je helemaal naar het Carieb?

Tijdens de steptocht kwamen we precies op het moment dat Roger Featherstone onze hulp nodig had, hij riep ons tijdens het passeren van een visvijver waar hij net worselde met een vangst. 'Can you give me a hand?'

Hij was karper aan het vissen met zijn zwager die net ff weg was voor de koor repetitie van het optreden vanavond in de kerk. Hij had "a big catch". Michiel snelde naar het schepnet om te helpen die enorme karper binnen te halen.  Klik hier voor filmpje inclusief enkele nekoefeningen.

Een levendig gesprek volgde, over vissen en natuurlijk over de politiek op het eiland en de sores van de andere eilanden. Een boeiende man, getrouwd met een vrouw van Alderney en naar het eiland verhuisd vanaf Great Britain. Nooit spijt van gehad. We hebben wel ideetjes over hoe je als financial accountant op een Kanaaleiland een leuk pensioen bij mekaar kan sparen. Het leven ziet er niet slecht uit: mooie landhuizen met uitzicht, oldtimers (easy toeren zonder wegtekens), senioren op motoren (zonder helm, eigen wetgeving he), vissen en op zijn tijd een grote pint bier drinken bij The Moorings. Jaja, na onze steptour troffen we Roger en zijn zwager daar weer op het terras.

We werden getrakteerd op bier en de levendige gesprekken werden voortgezet. Gezellig!

Afijn, terug naar de boot werden we gauw weer nuchter, want er moest gewerkt worden. Roeien met de bijboot, de hele ankerbaai door. Vergeten de benzine bij te vullen van de buitenboordmotor. Goede leerles, gauw de jerrycans bij het tankstation bijgevuld en vaker checken. Is nog niet echt routine, dus het zou zomaar nog een keer roeien kunnen worden. Hopelijk met dan niet teveel stroom en wind tegen...

Zaterdagavond barstte om 19.30 dichtbij onze ankerplek het feestgedruis los. All night long dikke vette bas muziek, episch! Ik heb eigenlijk best genoten (in bed, want ik ben al veertig ;-) van de fantastische dj. Pas een respectabele 12 uur later ging het licht bij de partygangers uit. Voor ons tijd om in de korte broek in de kuip wakker te worden en een ontbijtje te fixen.

Op zondag hebben we langs forten gewandeld. Michiel vindt de geschiedenis van de Duitse bezetting interessant en deelt via de telefoon af en toe fimpjes met zijn broer Maarten.

Ik ben naar het dorpje gewandeld en trof heel grappig een oldskool rommelmarkt aan.

De spullen en boeken zouden bij de Nederlandse kringloop niet eens in ontvangst worden genomen.

Ik heb heerlijk op een muurtje zitten observeren, totdat ik een Thais eetkraampje in het oog kreeg.

Jammie, Aziatisch eten. Ik ben met een bordje Pad Thai op een bankje gaan zitten bij een kinder event van Mr & Miss verkiezing. De traditionele Engelse lady naast mij was wel nieuwsgierig naar mijn Pad Thai. Ze schreef het op in haar notitieboekje. Jane kwam uit Essex en was al 60 jaar getrouwd. Ze hield van mensen observeren. Ze was ook veelvuldig de dansende kinderen aan het fotograferen. Ze wilde alles van me weten, en dat moest ik dan in haar boekje schrijven. Haar hulp geheugen schat ik zo in...Ik werd voorgesteld aan de locale radio verslaggever van het eiland als "haar new friend from Holland". Er volgden nog een paar kiekjes van ons samen met onze hoeden.

Touching, deze warme ontmoetingen op het prachtige eiland.

We hebben de dag weer traditiegetrouw -dat hadden we daags ervoor immers ook gedaan- afgesloten met pinten bier bij The Moorings, het café met het mooiste uitzicht op de ankerbaai. In het kader van de Alderney week speelde er een goede band met heerlijke rock klassiekers. Toen we Nederlands hoorden aan de picknicktafel naast ons en een goede openingszin over bier, bleken we elkaar eerder ontmoet te hebben. Wat een toeval: zij hadden vlak voor ons vertrek het oude reddingsvlot via marktplaats gekocht. Zij hebben deze gelukkig ook niet nodig gehad, want geen idee of die je nog redt?

Ook was er de 'Myths and Legends' processie door het dorp. Dat mochten we niet missen!

Het hele dorp was al uitgelopen. De bewoners hebben vast maanden werk gehad, en de hele optocht was na 5 minuten voorbij. Soort van carnavalswagens van jeeps, thema loopgroepen, fanfare, oldtimers, vijftigers op een Harley enz. Het was super grappig, zo kneuterig. Ik als fervent carnavalsvierder zag jeugdherinneringen langskomen.
Klik hier voor een 'processie-impressie'

Na de bruisende optocht liepen de honderden bewoners en toeristen naar het festivalterrein.

Wederom met oldskool kraampjes om geld op te halen, kinder events en een typisch Engelse tea room partytent. Heerlijk mannen met bloemenschorten die thee uit serveerden. Kwijlend stonden we bij het zelf gebakken taarten buffet. We gingen voor de carrotcake en een gember/vruchten cake.

De opbrengst was voor de organisatie van de Alderney week volgend jaar. Een van de hartelijke gastvrouwen, Pathy, nodigde ons graag uit voor volgend jaar!!

Maandag in de namiddag was het tijd om het volgende kanaaleiland te gaan ontdekken: SARK.

Een rommelig koersje deels op de motor naar het kleine natuureiland met nog een traditioneel feodaal stelsel. Het autoloze eiland Sark meet 5 x 2,5 kilometer en telt 500 inwoners. Het werd in 1565 onder Koningin Elizabeth gekoloniseerd en sindsdien voor een symbolische bedrag van 1.79 pond verhuurd. Er werd een seigneur aangesteld die het land onder 40 gezinnen verdeelde. Dit gaat nog steeds zo. De seigneur komt jaarlijks bij de gezinnen langs om in te schatten wat de inkomsten zijn. Hij heeft dan recht op een 1/13e deel en 1 levende kip! Door het ontbreken van inkomstenbelasting zijn er duizenden buitenlandse bedrijven alleen in naam op Sark gevestigd.

Haha dat verklaart waarom we niet meer hebben gezien dat een paar enigszins vervallen boerderijen, oude huisjes, winkels en restaurantjes met borden te huur / koop en paard & wagen.

Het dorpje is kneuterig pittoresque met onverharde wegen. Duurzaam leven staat hoog in het vaandel.

Om dit allemaal te kunnen zien, moesten we een super steil rotspaadje beklimmen vanuit de baai naar boven. De ingang van het pad vanaf het strandje via de rotsen was alleen rondom laagwater bereikbaar. De bijboot trokken we ver genoeg het strand op en maakten we vast met een lange lijn om een dik rotsblok. En dan uitrekenen hoe laat we terug bij de bijboot moesten zijn.

Na de eerste ankernacht (rollend in de baai) waren wij klaar om op avontuur te gaan, toen het hoogwater werd. Leerles: het tij bepaalt je dagplanning. Wel leuk dat we met de bijboot op hoogwater door de grotten konden varen. De volgende dag zijn we met laagwater door de grotten geklauterd. Bij de grootste grot is het plafond ingestort, met een indrukwekkende doorkijkje naar boven tot gevolg. 

Voordat op donderdag 9 augustus met NW wind de oversteek naar Bretagne stond gepland, zijn we op woensdagavond nog 1 nachtje voor anker gegaan in een baai ten zuiden van de stad St Peter Port op Guernsey. Dit was toch weer 10 mijl meer westwaarts. En het is best een uitdaging om met voornamelijk westenwind bij de hoek van Bretagne te komen.

We zijn voorspoedig in Perros Guirec aangekomen na 55 mijl lekker zeilen!!!

Eigenlijk na 4 weken de eerste echte heerlijke zeiltocht. Er volgen er vast nog genoeg.

Komende week hoppen we langs de kust van Bretagne naar Brest. Michiel heeft een ongelukje met zijn voortand gehad en hij mag ook een recensie van een Franse tandarts gaan schrijven.

Nu het gebit weer gefixt is, maken we ons klaar voor de oversteek van de Golf van Biskaje, 'de Grote Boze Golf' in de woorden van Renske en Pieter Jan van Lolaopzee. Een non-stop zeiltocht van circa 300 nm van Bretagne naar de noordkust van Spanje. Ruim twee keer zo lang als onze langste zeiltocht tot nu toe!