Spaanse en Portugese gastenvlag

Blog Algarve oktober en Rio Guadiana 1e helft november

Na een pittige nachtelijke zeiltocht hebben we in baai Baleeira rond 4.30 het anker gedropt.

De hele nacht regen, dikke wind en hoge golven. Voor het eerst zijn we beiden naar binnen gegaan met de luiken dicht. Alarmklok om de 12 minuten om kop uit het luik te steken of er nog bijzonderheden zijn. We kunnen binnen de AIS andere boten in de gaten houden. Behalve natuurlijk de vissersboten die lekker anoniem en soms zonder fatsoenlijke verlichting op zee rondvaren.

Ze veranderen ook zo lekker irritant elke keer van koers.

We verlangden naar een warm bed. De herfst dag erna was een relaxdag aan boord.

Laat het zonnetje maar schijnen, want we zijn immers in de Algarve!

En ja hoor het zonnedansje heeft geholpen, de volgende dag was ie er.

Anker op en op de motor tegen de wind 15 mijl verder naar het stadje Lagos.

Nog steeds hebben wij als zeilers met tijd diesel nodig!

De kliffenkust aan de oostkust van de Algarve is prachtig. Tientallen caves zijn aantrekkelijk om te bezichtigen, vandaar ook de vele rondvaart toeristen ribs.

De Marina in Lagos heeft de kwalificatie van 4* Nou dan hebben ze vast een lekkere warme douche.

We lagen vooraan bij het feestgedruis van de Engelse Football pub en hijsende Engelsen op het terras. Leuk voor 2 dagen, kijken en bekeken worden. Michiel in de mast kreeg genoeg publiek.

Tijdens de pittige zeiltocht was een katrolletje voor de lazy jacks van de zaling los gegaan.

Ik had met de pet moeten rondgaan. Dan hadden we misschien een klein deel van onze boot aankopen bij de Marine winkel met marmeren vloer kunnen financieren. Op een boot heb je altijd een aankoop onderdelen lijstje. Met onze 3 woorden Spaans / Portugees kreeg Michiel de nickname “the Spanish guy”. Er is heel wat gevochten tussen de Spanjaarden en Portugezen, dus je moet vooral niet de talen mixen. We hebben lol gehad met de behulpzame medewerkers over “cheap aankopen”, de goede keiharde muziek op zaterdagochtend enz.

Bij binnenkomst van de Marina zagen we direct onze Engelse vrienden Trevor en Sarah van de Gianti liggen, zwaaien!!! Super gezellig dat we elkaar 6 weken later weer treffen. We hebben bijgekletst onder het genot van koffie, muffins en de traditionele roomtaartjes. Zij blijven voor het winterseizoen in Lagos liggen, net als vele andere Duitse, Nederlandse, Scandinavische boten.

Wij vinden het nog steeds heerlijk om door te blijven zeilen en elke keer nieuwe plekken te ontdekken. Bovendien hebben we soms ook herfstachtige dagen er tussen zitten, dus de Canarische Eilanden lonken.

In Lagos hebben we de dieseltank 250 liter volledig afgetopt. Nog even een sightseeing zeiltripje langs de mooie caves en vervolgens koers naar Portimao. Wel 7 hele mijlen verder hebben we het anker gedropt in een prachtige baai met kliffen, witte strandjes, strandtenten, een kasteeltje enz.

Lekker kort de bocht: je ziet een groot verschil tussen de luxe boten en welgestelde bemanning die overwinteren in dure marinas zoals Lagos en vertrekkersboten vol met , windvaanstuurinrichtingen, windmolens en dinghys in een gratis ankerbaai. Die mensen zijn aan het klussen in een ouwe korte broek of drinken bier in zwemoutfit op het strand. 

Nou dat de tank weer vol is, hebben we geroken en Michiel ook gevoeld. Wat een feest: een lekkage.

Twee dagen lang geen zonnebrandcreme nodig gehad wringend in allerlei bochten in de donkere bakskist. 

Het uitje van de dag was met de dinghy naar de Watersportwinkel planeren voor weer een dingetje...Bij het locale koffietentje bij de jachtwerf hadden ze wel lekkere hamburgers voor weinig.

Gelukkig was er ook weer praktische en emotionele support van onze Nederlandse vrienden van de Pien. We konden 20 liter diesel aan ze slijten en mochten benodigdheden lenen.

Het zeilersleven is zwaar joh; na al het harde werk is de beloning een koud biertje of wijntje met wat te snacken. En waar kan dat beter dan op een prachtig (prive) zandstrand van de Dutchies. Michiel van de Karakter had samen met zijn zoon een gave beachbar gebouwd met rietstengels, palmbladeren en houten zitjes. We hebben genoten van een gezellige sundowner borrel met de crew van Ben-NL, Karakter, Zilt-Catamaran en een Deens gezin. Een mooi moment om ook opgenomen te worden in de grote ronddrijvende Dutch zeilersfamilie whats app groep. Gezellig al die afleiding en aanspraak op je mobiel als je een keer jezelf eenzaam voelt of je vrienden/familie in NL mist.

Wel verstandig om de meldingen op stil te zetten, want anders wordt het wel heel druk...

Helaas moesten we de sundowner borrel een dag later missen (houden we tegoed) want we moesten mijlen oostwaarts maken in verband met de geplande bezoeken. En laat het nou net die periode voornamelijk oostenwind zijn. Wij gingen op weg naar Olhao / Ilha da Culatra bij het National Park Ria Formosa (vooral vogelgebied). De rivier eindigde een stuk landinwaarts in een rustige ankerbaai. Meer mensen hadden deze plek tot hun nieuwe woonplaats bestempeld. Er liggen diverse oude catamarans en 'goed gebruikte' zeilboten. Geen slechte plek, gratis, beschut en dichtbij de plaatselijke kroeg op het visserseilandje.

Op een bewolkte dag zijn we tussen de buien door op avontuur gegaan met de dinghy.

Doel was boodschappen doen en naar de wasserette in het vissersstadje Olhao 3 km aan de overkant. De uitdaging was de shortcut over de zandplaat; oeps op sommige plekken hadden we nog maar 50 cm water onder de dinghy. Motortje omhoog en heel langzaam de waterplanten aftasten. Gelukt! Elke 2 weken hebben we 'wasdag', gelukkig was er direct bij de vissershaven een schone wasserette. Twee keer wassen en drogen voor circa 15 euro en 2 uur later ruikt alles weer fris en fruitig. Omdat begin van de avond zeker geen HW meer was, moesten we toch om de zandplaat heenvaren. De schone was, verse boodschappen en wijzelf wilden namelijk toch wel graag droog overkomen.

De volgende ochtend zijn we met de ebstroom weer de Atlantic opgespoeld.

Volgende bestemming is het stadje Ayamonte aan de Rio de Guadiana. Spanje ligt stuurboord/rechts en de andere zijde is Portugal. We hebben beide gastvlaggen in de mast hangen als begroeting.

Het mobiele netwerk is regelmatig in de war en ik krijg diverse malen per dag sms-jes met “welkom in Spanje, welkom in Portugal”. Ze vechten het maar uit hoor. Er wordt nergens om een paspoort gevraagd. Het was een rommelige zeiltocht met bijna geen wind naar windkracht 6 in een paar uur tijd. Kortom gedoe met de zeilvoering en dus veel te hard werken. Daar houden we niet van. We hebben allebei last van een tenniselleboog en wij tennissen niet eens. Overbelasting....had ik al gezegd dat het zeilersleven zwaar is?! Maar we kwamen dus met dikke wind met de vloedstroom de rivier opvaren. Een ankerpoging was geen succes met windkracht 6 in een kleine ondiepe bocht.

Gelukkig hebben wij niet zo'n last van de grootste en dikste boot willen hebben (onze portemonnee heeft ook niet die omvang), dus wij passen met onze circa 16m mast prima onder de brug door.

Dat leidt grappig genoeg tot een schifting van het soort zeilboten upriver. Over het algemeen liggen er geen luxe jachten, eerder uitgezworven en uitgeleefde karakteristieke boten met de bijbehorende bijzondere crewleden. Op onze 1e stopplek na de brug werden we bij het aanleggen op de stroom geholpen door een jong stel uit Venezuela. Zij lagen door ook met hun scheepje, die zij in Ierland gekocht hadden nadat ze daar 6 jaar gewoond/gewerkt hadden om de Engelse taal te leren. Ze wisten niks van zeilen of boten, een gaaf onbevangen avontuur. Ze waren afgestudeerde Engineers en hadden maar liefst 2 jaar gewerkt. Er is wel wat leukers in het leven dan dat....Een super aardig, openhartig, ondernemend, avontuurlijk, intelligent stel. We hebben super gezellig dineravond bij ons en thee middag bij hen aan boord gehad. Ook lag er achter ons nog een groter stalen schip met een bijzonder verhaal en bemanning. Het echtpaar van Duitse afkomst had een viertal pleegkinderen met problemen aan boord genomen voor een leerzame rehabilitatie plek. Volgens het verhaal was de kapitein in problemen gekomen met de politie en nog lagen ze al 8 weken vast aan de steiger. Er liep een onderzoeks/politiezaak. De kapitein was bezig om het Duitse schip om te vlaggen naar Nederland. Want dan mag wel alles....

Het was een eigenzinnig landschap daar rondom een niet afgebouwde golfbaan en nieuwbouwproject: droge savanne met alleen distels en planten die kunnen overleven met niks....

Wel leuk recreeren buiten de lijntjes, daar houden wij wel van. Gewoon lekker met je laarzen rondstappen en een schedel van een koe vinden.

Op maandagochtend zijn we op tijd naar de Marina van Ayamonte gevaren. We wilden toch wel ff fris gedoucht zijn voor het bezoek van pa & ma (Albert & Marian). Bijzonder en super fijn om hen weer te zien na 4 maanden. Michiel verheugde zich ook op de nieuwe voorraad Calve Pindakaas met stukjes noot (9 stuks bijgeschreven op onze excell bootvoorraad). Dat is bij hem maar 9 weken hoor, dus het volgende bezoek krijgt ook weer een wensenlijstje. Albert en Marian kwamen die ochtend uit de prachtige oude havenstad Cadiz. Ze hadden de autorit van dik 5 uur opgesplitst.

Na de koffie met Spaanse cake zijn we gaan lopen. Het juiste woord, want het was uiteindelijk niet echt een fantastish mooie wandelroute naar Isla de Canela. Ach genoeg te kletsen als afleiding van de 5 km langs voornamelijk geasfalteerde weg. De beloning was een prachtig wit leeg zandstrand met mooie wolkenluchten en weids uitzicht op de Atlantische Oceaan. 


En dit alles is nog mooier met een zoete Sangria of koud biertje op een tropisch terras.




De heren hadden geen zin om terug te lopen, dus we hebben lekker luxe een taxi gebeld. Top, 10 min later stonden we weer in de Marina en konden we gewoon verder met de borrel aan boord. Marian heeft nog leuk haar Spaans kunnen oefenen met de taxichauffeur. Zo hebben we vernomen dat het vakantieresort afgelopen jaar in juli helemaal niet druk was ivm matige weer.

Weer later op de avond hebben we de gezelligheid onder het genot van genoeg lekker eten & drinken verplaatst naar Bistro Vintage in Ayamonte. Verrukkelijk werelds eten met als kers op de taart brownie en amandellikeur. We hebben ons lekker laten gaan, CARPE DIEM.

Dit hield ook in dat we Albert & Marian 'zwalkend' 2 km buiten de stad naar hun prachtige 4* hotel moesten brengen. Leuk dat het een keer andersom is: “ouders worden na het feestje thuis gebracht”.

De volgende ochtend kwamen ze enigszins fris en fruitig langs voor de koffie en toen was het alweer tijd voor het afscheid met een lach en traan. We vonden het heel leuk, hartelijk dank!!!

Na het zwaaien stapten we weer terug in ons zeilersleven van nu. Voor die dag een klein klusje aan de windvaan en vooral veel ouwehoeren met Toon van de Pien.

De volgende dag hebben we ons binnen vermaakt met lezen, slapen, series kijken (op dit moment House of Cards). We hebben ons nog wel ff buiten in de regen gewaagd voor boodschappen en een afhaalpizza. We hadden nieuwe voorraad nodig voor onze trip upriver naar Alcoutim.

Op donderdagochtend 1 november zijn we voor zonsopkomst met de vloedstroom de rivier opgevaren. We zijn gestopt na circa 14 mijl bij het dorpje Laranjeiras. Daar lag een prima pontoon en dat is wel zo handig dat je niet met de dinghy naar de kant hoeft. Voor ons lag een mooi groen scheepje Siesta genaamd te koop. Een jonge Engelsman was geinteresseerd in de aankoop van een zeilboot en was die dag daar voor de bezichtiging. De lijnen lagen net vast of Michiel stond al op de steiger om polshoogte te nemen. Hij zag die knul namelijk onwennig aan wat bootonderdelen voelen en denken “wat is dit?” Zeau dus Michiel was ook weer de hele dag onder de pannen. Gezellig koffie drinken met die jonge vent en de beheerder van de moorings. Scot is zijn naam, afkomstig uit Schotland (toepasselijk) en hij woonde al vele jaren op de rivier. Hij probeerde daar een beetje de kleine community levend te houden. Het was ons al opgevallen dat vele huizen langs de rivier verlaten zijn. Kortom een vergrijzend plattelandsregio in Portugal.

Ik heb genoten van 2 prachtige wandelingen. Michiel heeft een leuke dag gehad met adviseren en meekijken op het zeilscheepje. We zijn benieuwd met welke boot we die jonge vent hopelijk in de toekomst gaan tegenkomen.

De volgende dag zijn we 7 mijl verder de rivier opgevaren naar het Portugese dorpje Alcoutim en het Spaanse dorpje Sanlucar de Guadina. Vriend Bas & Titia kwamen op bezoek. Zij deden een roadtrip Andalusie. Na de lunch aan boord met heerlijke Iberische ham, chorizo en schapenkaas zijn we met het toeristenpondje naar Portugal aan de overkant gegaan. Lekker makkelijk, laat die bijboot maar op het dek vastgesnoerd liggen. De zonnepanelen liggen er immers ook op. We hebben ons vermaakt met een bezichtiging van het oude kasteel, cerveza op het terras, een spelletje woorden raden tijdens de borrel en een overvloed aan heerlijke tapas voor het diner. Erg gezellig om bezoek uit NL te krijgen en een inkijkje te geven in ons nieuwe leven. Ook fijn om weer lekker bij te kletsen. Na het ontbijt de volgende dag zijn Bas & Titia teruggereden naar Sevilla. Nog veel te zien, een week voor Andalusie is veel te kort.

Net als na het vorige afscheid van bezoek, krijgen wij weer afleiding van Toon & Marij van de Pien. Zij zijn ook upriver geankerd en we keuvelen samen maar wat aan gedurende een week. Klusje, koffie drinken, borrelen, gipsy jazz kroegavond, elkaar beetje helpen met dingen enz....

Super fijn!!!

Ankerdagen op Rio

Op zondag 3 november zijn we upriver voor anker gegaan.

Een geschikt plekje vinden met genoeg draai ruimte, niet te diep en ook niet te dichtbij andere boten of moorings was best een uitdaging. Er staat zeker 2 knopen stroom op de rivier en bij iedere eb en vloed draait de boot en het anker om. Het ankeralarm op de mobiel staat continu aan en regelmatig gaat deze piepen.

We verplaatsen wat, soms door een bos takken dat zich verzameld rondom het anker. Drie keer per dag zijn we takken van het anker aan het verwijderen, zwaar klusje. Niet echt bevorderlijk voor het herstel van een tennisarm.

We liggen op een muisstil heerlijk rustig plekje. We slapen als “roosjes” als we eenmaal opgewarmd zijn (brr temperaturen). Je hoort alleen de vogeltjes zingen en de rinkelende bellen van de schapen en geiten op de helling naast de rivier.

Ben je nieuwsgierig naar een inkijkje in een “maandag” van ons voor anker op de rivier?

Michiel begint de dag rond een uur of 10 met in zijn onderbroek het dek op om de zonnepanelen in de juiste stand te zetten. Optimale opbrengst blijft de uitdaging. Na het ochtendritueel van wassen, vitamines, ontbijt en internetten wordt de dinghy klaar gemaakt voor het tochtje naar beide dorpen, Alcoutim in Portugal en Sanlucar de Guadiana in Spanje.

We maken eerst een kort praatje onderweg bij Toon & Marij van de Pien en droppen onze harde schijf. Wij willen graag meer afleveringen van o.a. House of Cards. Gigabytes data rondpompen tussen zeilers is gratis he. Vervolgens gaan we naar de locale bibliotheek / internethal aan de Portugese kant. We willen graag alle kaart updates van Navionics downloaden en een nieuw gebied Canarische Eilanden aankopen. Maar beiden wordt geen succes. De gratis wifi is traaaaaaaaaaaag....

En we krijgen een error melding bij Navionics. Wel lukt het om hoofdstukken uit de geleende pilot Atlantic Islands gecopieerd te krijgen.Tevens krijg ik uiteindelijk hulp bij mijn moeizame gesprek met een Privaat Ziekenhuis in Huelva over de 3e vaccinatie van Hepatitis B. Zij begrijpt mijn Engels niet en ik kom in het Spaans / Portugees niet heel veel verder...uiteindelijk krijgen we het advies om “op de makkelijke manier gewoon” bij de locale kliniek een recept voorschrift te krijgen.

Wij op zoek naar de kliniek in het Portugese dorpje. Nou blijkt dat het niet zo simpel is om als “buitenlander” een dokter te spreken. “Eigen mensen eerst”, wij mogen alleen op zaterdag ziek zijn.

Van behulpzame medewerker die overigens uitstekend engels sprak, kregen we het advies om “op de makkelijke manier” naar de farmacie te gaan en proberen zonder recept het vaccin te kopen.

Vol goede hoop ging de vrouw in de Portugese apotheek bellen. Maar helaas in heel Portugal niet op voorraad. Hup weer in de dinghy naar de overkant, Spanje. Net als die ochtend al 2x meer toen we brood zochten en een beroemd restaurantje voor een verse vis lunch bomvol bleek te zijn. 1x per week op dinsdag werd de verse vis aangeleverd en dat weet de hele omgeving kennelijk.

Op en neer voor een ander favoriet restaurantje waar ze super lekkere vleeskroketjes met friet hebben of mals rundvlees in sublieme saus op een bedje van friet (jammie). Maar die bleek dicht te zijn op dinsdag. Uiteindelijk genieten we met Toon en Marij van de Pien van een fantastische dal soup en curry met naan brood bij een Indiaas restaurant. Ja ja en dat in een klein Portugees dorpje.

Maar goed voor het hep B vaccin zijn we uiteindelijk weer in Spanje aanbeland. Een piepklein winkeltje waar je met een beetje meer overgewicht niet door de klapdeur past. De apotheker zelf was een behoorlijk ronde kabouter met een grote bril. De digitale weegschaal in de apotheek was dan ook buiten gebruik. Maar na wat moeilijke blikken en diepe zuchten kon er met een recept van de dokter wel vaccins uit Sevilla komen. Wij op een drafje op zoek naar e.e.a. Consultatie huisje. Gehaast want we hebben al vaker s middags voor een dichte deur gestaan: slimme Spanjaarden houden siesta van circa 13.30 tot 17.00 uur en dat zelfs in de wintertijd als je met je jas aanloopt en het om 18.30 donker is. Een man in ambulance uniform en een vrouw helpen ons direct. Handig zo'n klein dorp zonder afspraken of wachttijden. Die man in ambulance uniform blijkt de arts te zijn, want hij gaat zijn officiele receptenboek halen. Na wat handen-voeten-werk en ons gele vaccin paspoort gaan we tevreden en weer een prettige ervaring rijker met de 2 gratis recepten terug naar de farmacie. De volgende ochtend om 10 uur zouden de vaccins geleverd worden.

Na een relaxte middag met een prachtige wandeling langs de rivier en een serie avond House of Cards stonden we na een heerlijke lange stille nacht slaap de volgende ochtend weer bij de farmacie. Het zou “te makkelijk zijn” als het direct goed zou gaan. Er waren junior vaccins geleverd met de ½ dosering. En wij willen natuurlijk wel echt voor alles levenslang immuun zijn. Na wat discussie over de juiste dosering, is er morgen weer een dag....wordt vervolgd met 2 extra vaccins en hopelijk een verpleegkundige paraat die de vaccins gaat zetten.

Het is toch weer iets complexer geworden. In de ochtend is er maar 1 junior vaccin uit Sevilla geleverd. Vanavond komt de laatste uit Cordoba. Er is voor ons een hele logistieke operatie in Spanje actief. We hadden besloten dat Michiel als eerste aan de beurt was voor de vaccinaties. Omdat de vaccins gekoeld moeten blijven rond 8 graden celsius zijn we direct naar het “Consultatie gebouwtje” gespoed. In zo'n dorpje is dat 1 minuutje stappen. Weer hetzelfde verhaal de publieke gezondheidszorg is alleen voor inwoners. Wederom na wat hartelijke discussie tussen de arts, verpleegkundige en ons, en de gele vaccinpaspoorten bij de hand, lachte de verpleegkundige vriendelijk en stemde toe. Wel volledig voor onze eigen verantwoordelijk. Onze slogan is vaak “what possibly can go wrong?”.

's Middags hebben we lekker gerommeld op de boot. Nou jah, ik kreeg poetsdrang omdat we van Toon en Marij speciale strepencleaner hadden meegekregen. Hoogste tijd om die bruine roest strepen weg te poetsen. En vooral het gele/bruine verfpatroon op de boeg te verwijderen. Een “schilderij” gemaakt door een stalen mooring ton op een ankerplaats in Normandie.

Met antikalk, jif, cleaner enz....kliederen om de romp weer mooi te krijgen. Op zijn kop hangend over de bijboot, terwijl Michiel probeert de bijboot op zijn plaats te houden op een snel stromende rivier. Uiteindelijk zijn we tevreden over het bling bling resultaat.

We krijgen onverwachts bezoek van de Engelsman Ted, gezellig! Hij heeft gehoord van de zelfontwerp windvaanstuurinrichting en komt even een kijkje nemen. Hierzo op de rivier van levenslange zeilers is een engineer met skills het gesprek van de dag. Ted is zelf leverancier / intermediair van HydroVane in dit gebied. Hij is zeer onder de indruk. Ted is 77 jaar en heeft in zijn leven 3 huizen en 3 boten zelf gebouwd. Respect!!!

Ik ben s middags nog lekker bezig met nieuwe antislip matjes in de kastjes en maak een heerlijke verse groentensoep. Om 19 uur gaan we terug naar de farmacie voor hopelijk het laatste doosje vaccin. Yes gelukt, op naar Marij van de Pien. Zij is verpleegkundige op het consultatiebureau en heeft super ervaring. Keurig volgens het protocol zijn de prikken gezet en is het gele boekje bijgewerkt. Ondertussen hebben we een gezellige kletsavond aan boord met bier en snacks!

Ach zo vliegen de dagen voorbij, relax en gezellig in een mooie omgeving. We zijn inmiddels al 2 weken hier en we komen wat meer in de 'onthaastmodus'. Op de rivier liggen in totaal wel zo'n 80 boten (schatting).

Veelal zeilers die uitgezeild zijn of al jaren 'onderweg' zijn naar o.a. Ushuaia (Patagonie). Fantastische sfeer en community gevoel. Er zijn diverse activiteiten zoals muziekavonden, gitaarspeelavonden, kroegavonden, jeu-de-boules, wandeltochten, 2e hands zeilverkoopmarkt enz...Na een paar dagen raak je al aardig gewend en doe je over een dinghy tochtje van onze boot naar het dorp of andersom wel 2 uur. Praatje hier langszij en koffie aan boord daar. We ontmoeten fantastische mensen zoals een Canadees ouder stel dat al 30 jaar rondreist / op de boot woont. Zij hebben de zeilboot van Ferrocement zelf gebouwd in Canada. Engelsman Roy is inmiddels ook al 16 jaar op de rivier en heeft een huisje gebouwd in het dorp. Een Engelse vrouw Jack is al 7 jaar een middelpunt van de community met haar energieke hippie-uitstraling. Er zijn ook een tiental nederlandse boten blijven hangen.

Ik maak prachtige wandelingen en laat me een paar uur later ergens aan de waterkant ophalen met de dinghy.

Een avontuurtje om een plekje tussen het riet en de modder te vinden waar ik aan boord kan jumpen zonder natpak. Inmiddels weet ik dat er ook 3x per week een yogales is en dat je gratis spaanse les kunt krijgen. Als we nou echt blijven hangen hier op de rivier, dan hebben we in ieder geval genoeg entertainment. Voorlopig zien we nog geen geschikt weervenster komen. Het is wisselvallig, geen / teveel wind of zuid stroom. Ons plan is toch om hier te blijven wachten. Afhankelijk van de duur van het weervenster gaan we via Rabat (Marokko) en nog andere kustplaatsen of meer direct naar Lanzarote (Canarische Eilanden). Deze laatste bestemming is ongeveer 5 dagen zeilen. Onze langste tocht tot nu toe, hoe zou het zijn???

Als het goed is, ontvang je ons volgende blog vanuit een bestemming buiten Europa.

We gaan ons veilige relaxte tijdelijke thuis op de rivier verplaatsen naar de Atlantische Oceaan.

We maken ons klaar voor vertrek....