Tussentijd

Aan de vervolgblog over de Guna indianen wordt ook gewerkt maar ik heb ook nog een dagelijkse drukkedingenblog die ik jullie ook niet wil onthouden, dus bij dezen een blog over de tussentijd:

In de ochtend sta ik meestal vroeger op dan Arianne, soms al met eerste daglicht. Dan rommel ik wat in de boot, speel een spelletje op de tablet en eet wat brood of yoghurt.

Dan ga ik de weerfaxen ontvangen met de SSB radio. Dat gaat best goed de laatste tijd, ik weet steeds beter wat de radio stoort. De weerfax komt lijntje voor lijntje binnen en als de breedtegraad in beeld komt waar wij ons op bevinden zet ik bijvoorbeeld de koelkast even uit zodat deze niet stoort en ik een mooi scherp plaatje kan ontvangen. De koelkast klinkt als een krekel en dat wordt als een streepjes-ruis patroon op de weerkaart zichtbaar. Elke weerkaart wordt dagelijks volgens een vast tijdschema uitgezonden, dus je moet zorgen dat je klaarzit als de uitzending begint en dat ik de laptop klaar heb staan in de ontvangststand. Een weerkaart binnenhalen duurt tien tot 15 minuten en ik ontvang de 24 uurs forecast, de 48 en 72 uurs forecast en de wind and wave forcast. Soms ook nog een satellietfoto. Hier ben ik ongeveer 1 tot 1,5 uur mee zoet, dan kan ik als het nodig is daarna, of ervoor nog wat ander radioverkeer afhandelen. Een positieupdate, mail of een blogtekst verzenden bijvoorbeeld. Soms, meestal tijdens zeiltochten of als we samen met andere boten opvaren en we zijn te ver van elkaar voor de VHF radio, hebben we twee keer per dag een radiomoment om even elkaar up-to-date te houden over de voortgang en het weer of de omstandigheden.

Tegen de tijd dat het radiogedoe gedaan is gaat de watermaker een uurtje aan, elke tweede of derde dag, dan is het negen uur of halftien. Ik maak een uur water en dan kunnen de zonnepanelen de rest van de dag de accu bijladen wat meestal wel lukt. We verbruiken ongeveen 20-25 liter water per dag met ons tweeën. Dat is inclusief regelmatig afspoelen na het zwemmen en de afwas, die we sinds we een watermaker hebben ook gewoon met zoetwater doen. Momenteel wordt er niet gezwommen want we zijn op een plek met troebel water en mogelijk krokodillen. Onlangs ben ik ook weer een tijd bezig geweest omdat de watermaker geen water meer aanzoog. Ik even overboord met de duikbril, maar uiteindelijk bleek pas na het demonteren van wat leidingen er een plastic zakje in de inlaat gezogen te zitten.

Kleine wasjes, grote wasjes...

Ook het huishouden kost veel tijd. Om de dag brood bakken of halen in een dorpje, waarvoor meestal een boottochtje of/ en een wandeling benodigd is. Yoghurt maken, ook een uur werk; water koken, melkpoeder erin roeren, af laten koelen tot 40 graden en dan met een paar lepels yoghurt van de vorige batch in de grote thermosfles wegzetten in een bedje van fleecedekentjes en kussens om de fles zo langzaam mogelijk te laten afkoelen. Na een uurtje of 8 gaat het in de koelkast en de volgende ochtend heb je dan een fles vol yoghurt. 

Het wassen gaat ook met de hand/ voet in een tobbe en dan lekker stampen, wringen, ophangen en vouwen. Omdat we veel koken en bakken hebben we ook veel afwas en dat gaat natuurlijk ook met de hand.

Herverpakken van de nootjes

Sinds enige tijd hebben we kleine vlindertjes in de boot. In eerste instantie niet alarmerend omdat ik denk dat ze naar binnen vliegen, maar steeds vaker komen er vlindertjes als we een kastje openen en zelfs onder de planken en de kussens van de bank komen vlindertjes- een soort motjes- uit de voorraadruimte. Hmm.

Uit nader onderzoek blijken we kleine rupsjes aan boord te hebben. We vinden poppen onder de vouwen van de kartonnen pakjes tomatenpuree, en ook de onderrand van de margarine-emmertjes blijkt een favoriete nestelplek van de in fijne rag ingekapselde poppen. We halen de hele vooraad naar boven en inspecteren alles maar weer eens. Karton blijkt populair nestmateriaal en we halen alles open. Eigenlijk wisten we dat wel, maar we dachten dat het zo'n vaart niet zou lopen. We hebben ook verzuimd de verpakkingen minitieus te inspecteren (open maken en onder de vouwen kijken!) voor we ze aan boord brachten.Van de pakken cakemix knippen we alleen de bereidingsinstructies uit en stoppen het zakje cakemeel in ziplockzakjes. Daar kan je er niet genoeg van hebben. De theedoosjes gaan ook weg- de zakjes gaan in ziplock. De grootverpakkingen noten die we goedkoop in Curacao kochten herverpakken we in vaccumfolie met het vacumeerapparaat dat Arianne meebracht uit Nederland. Mooie kleine porties, zodat niet alles in een keer oud wordt.

Dagen later zijn er nog steeds vlindertjes in de boot, elke avond weer, hoewel het nu wel per dag minder wordt want we zijn een oudtestamentische uitroeiingscampagne begonnen waarbij alles wat vliegt, kruipt of beweegt enthousiast en vastberaden wordt achtervolgd tot het platgeslagen is. Bovendien houden we nu altijd de horren over de luiken en voor de kajuitingang om nieuwe nestelaars het leven wat zuurder te maken met een zero tolerance deurbeleid.

Alles uit de kastjes..

In meel komen ook vaak beestjes, eigenlijk is het moeilijk om geen beestjes ergens in te krijgen, want het is hier 28 tot 30 graden en alles groeit, bloeit en nestelt er op los of er geen morgen is.

Vanochtend doe ik wat onderhoud aan het buitenboordmotortje want hij loopt slecht- althans, hij wil niet meer plankgas en dat is juist mijn meest favoriete stand. Na een beetje klooien gaat ie weer als de brandweer hoewel ik niet duidelijk heb wat nou de oorzaak was. Beetje vuil in de leiding vermoed ik, dat ik er per ongeluk uitgespoeld heb bij het demonteren.

Dan zijn er nog alle sociale zaken, we liggen nu met 5 boten voor Ustupu, heel gezellig en er is altijd wel weer ergens wat te doen. Ik ga een ochtendje bij Zouterik met de radio klooien zodat zij ook van de kant af zijn met het radiofaxen ontvangen en na een bezoekje bij Leva Vente, de Brazilliaanse boot, heb ik weer een muziekprojectje. Hij spaart muziek uit alle landen en wil Nederlandse muziek en ik wil van hem ook wel een paar platen uit zijn collectie kopieren en zo wordt er weer wat data uitgewisseld. Bovendien zijn zij weer erg bedreven met het wecken van heerlijke sauzen, zo leerde ik na de herenlunch met pasta en lekkere saus toen de dames van alle boten een vrouwentheekransje hadden op de Nepenthe (Amerikaanse boot) en de mannen werden verbannen naar de Leva Vente. Daar willen we ook meer van weten, hoe zij de vers bereidde sauzen zo lang houdbaar maken met behulp van de snelkookpan. Na het theekransje ontstond er weer een uitwisseling van diverse varianten van bananencake, rijstepap en recepten, een en ander met koffie of thee. En zo komen we de dagen wel door, want dit is naast alle walactiviteiten. Meer daarover in het volgende blog. (echt!, want we moeten nu haastig weg naar de filmmiddag ;-)

Oppassen op ons buurmeisje van Zouterik. Plakken en kleuren!