Escape naar Makemo

 Even stoppen hoor. Het bleek toch niet zo onstpannen om in één keer naar de Markiezen te varen. we zouden vanuit Ahe eerst een tijdje naar het oosten varen met de voorspelde noordwind, en daarna overstag gaan als die wind na twee dagen naar het oosten zou terugdraaien. Zodat we mooi naar de Markiezen kunnen terugvaren maar dat ging mooi niet door. De wind was vlagerig en draaierig, dat is lastig om de boot mee te trimmen. En alles was toch weer aan de wind, terwijl ons halve wind was beloofd. En het laatste weerbericht voor vertrek besloot ook dat er onweer in de lucht zou komen.  Onderweg bedachten we dan maar naar Kauehi te zeilen. En daarna besluiten we toch naar Makemo te zeilen omdat dat verder oostelijk ligt met als gevolg dat we de laatste uren tegenwind zullen krijgen. 

Wat is het toch een gedoe soms, dat zeilen. Eigenlijk is het alleen leuk als het voor de wind gaat. Bij wijze van spreken dan want in de praktijk hou ik niet van voor-de-wind. Liever ruime wind of halve wind. 12 tot 16 knopen ofzo. Da's ideaal.  Maar voordewind heeft dan wel weer de voorkeur boven aandewind.

En alles is beter dan onweer. Ik heb echt een hekel aan onweer. Gisternacht, geen maan. Je ziet alleen wolken doordat er op de plek van de wolk geen sterren zijn. Je ziet dus niks aankomen, en zo belandden we in een enorme bui, ook wel squall genaamd. Het begint ineens te spoken, harde wind, bákken met regen en in dit geval ook onweer. Nu weerlichtte het al een tijdje om ons heen, en ik had al een paar keer de stroomslurpende radar aangezet om te kijken of ik buien kon zien. Dat gaat prima, de buien verschijnen als een vlek op de radar. Je kunt dan meten hoe ver deze van je is verwijderd en je kunt 'm dan ontwijken door bijvoorbeeld overstag te gaan. Prima, zolang er regen uit valt, want daar reflecteren de radargolven op. Zolang er geen regen uit valt kun je de buien dus niet zien.

Na een tijdje begint het te druppelen, en in een minuut neemt de wind toe, en de regen, en nog meer wind. Gauw even naar binnen om het gas uit te zetten van mijn noodlesoepje die ik net was begonnen te bereiden, want je voelt op je klompen aan dat dit uit de hand gaat lopen. Als ik seconden later weer buiten ben stort het al van de regen, helt de boot zwaar over en begint er zeil te klapperen. De stuurvaan kan geen koers meer houden want door de plotseling sterk toegenomen wind hebben we ineens veel teveel zeil staan. Ik gooi de genuaschoot los zodat ik wat voorzeil kan wegrollen. Kabaal van klapperende schoten en zeil. Arianne wordt wakker van alle tumult en meldt zich aan dek. Tweederde van het zeil reven we weg. Ik doe gauw een jas en lifevest aan en kruip op handen en knieen naar de mast om het grootzeil te reven. Er loopt een rivier door het gangboord. Sjemig wat een regen, je ziet geen hand voor ogen. Als ik me vastgesp met de lifeline aan het oog bij de mast zit ik onder de giek. Er komt een waterval van het grootzeil af die direct mijn kraag inloopt, een soort continue stortdouche. Ik zie ook geen kloot want mijn hoofdlampje spoelt van mijn kop omdat het elastiek te slap geworden is. Wonder dat ie het überhaupt blijft doen trouwens en ik neem me voor een betere hoofdlamp te kopen als ik er een tegenkom. En goede zeilschoenen trouwens. Met blote voeten gaat best met mooi weer maar met slechte omstandigheden is dat ook ruk. Geen grip. Ik schreeuw naar Arianne dat de schoot los moet van het grootzeil. Drie keer, godsamme waarom moet dat zolang duren!?  Ze ziet niks omdat haar bril is beslagen en het donker is. Ik hang aan de ring in het zeil om het zeil naar beneden te trekken en aan de reefhaak te haken. Grootzeilval spannen, vastzetten op de kikker. Achterlijkstrekker van de lier, reeflijn erop. Aantrekken. Lierhendel erop. Draaien tot het knarst voor de juiste spanning.  Het zeil zie ik niet, ik kan niet naar boven kijken want dan spoelen mijn ogen weg en dan moet ik die weer gaan zoeken. Het rif maak ik er op autopiloot in. Ik voel geen stress, ik weet wat ik moet doen. Verbaas me enigszins geamuseerd over de regen. Nooit geweten dat het zo hard kon. Alleen bliksem, god wat heb ik daar een hekel aan. Het flitst hier elke paar seconden. De meeste bliksem blijft in de wolk, een enkele schicht knettert naar het wateroppervlak. Nog ver weg gelukkig.

Als het rif erin zit maak ik mijn lifeline los en kruip weer terug naar de kuip. Na een half uurtje is de wind en regen ineens weer weg en staat alles een beetje verzopen na te druppen. Nou ja. Wel lekker even het zout van de boot gespoeld.

Morgen vertrek naar Hiva Oa. Vier daagjes zeilen.

-----

At 09-2-2021 00:30 (utc) our position was 16°37.65'S 143°34.29'W