Vissen aan de wind

 Wegvarend uit Tikehau (vorige week alweer!) worden we vergezeld door een groep dolfijnen, ze zijn wel met z'n tienen, heel gezellig. Het is 5:30 als we buiten zijn, met het eerste licht want we hebben een lange dag voor de boeg. Niet zozeer de mijlen, het is maar 40 mijl van pas tot pas, maar Rangiroa ligt pal in de oostelijke passaatwind dus dat wordt kruisen. 

'Gentleman don't sail to weather' luidt een Engels gezegde en wij houden er ook niet van maar deze keer denken we dat het wel zal gaan omdat er maar 10 knopen wind wordt voorspeld. Rustig windje dus en hopelijk blijven de buien met 35 knopen ons vandaag bespaard. Dan kunnen we mooi aan de wind lopen. De eerste mijlen gaan prima, nog lekker in de golfluwte van Tikehau. Maar als we Tikehau vrijgezeild hebben kunnen nog nauwelijks hoogte maken doordat de golven ons steeds afremmen en de boeg omduwen zodat we veel verlijeren. Als er een buitje langskomt draait de wind even wat gunstiger maar dat feestje is van korte duur. We vangen nog wel een flinke barracuda. Tegen de tijd dat ik de vervaarlijk ogende roofvis met forse tanden met het molentje tot bij de boot heb getrokken is het beest al flink uitgeput. En voor mij is het ook lastig want we zeilen gewoon full speed aan de wind door want ik wil geen hoogte verliezen. Tegenwoordig heb ik een haak aan een stok om 'm aan boord te trekken en dat werkt goed. Met het net wat we eerst hadden werkt het niet; het vishaakje raakt ook verstrikt in het net, samen met de vinnen en bovendien past de spartelende vis er zelden in.

Als de vis in het gangboord ligt houd ik hem daar met twee handen vast terwijl Arianne rum in de kieuwen giet. Dat gaat wel wat te liberaal naar mijn zin, zonde van de rum, maar het beest wordt er wel gelijk stil van. Joy stampt ondertussen gewoon door terwijl ik het gangboord in een schubbig bloedbad verander bij mijn poging een paar mooie filets van de vis te snijden. Dat valt nog niet mee, zo onder helling en in een ongemakkelijke houding en als ik het meeste vlees eraf heb gaat het in een zak en in de koelkast. Het fijnere werk doe ik later wel als we voor anker liggen.

 De rest van de dag kruisen we met beroerde hoeken door de tegenstroom en weinig snelheid. Omdat we nog voor het donker bij de pas willen zijn starten we de motor voor de laatste twee uur recht tegen de wind in. Gentleman don't sail to weather...  Ik snap weer waarom, we middelen 3,5 knoop per uur. 

Op de ankerplaats komen we William en Kate van Seneto tegen, leuke Engelsen die we eerder onmoetten in Papeete. Ze komen een gezellige avond aan boord voor een bierbroeverij van 'Canadian Blonde', gemaakt van Tikehau's water. En ik word nog tot held du jour uitgeroepen door een wegdrijvende bijboot in de verte te spotten. Ik vertrouwde dat niet en omdat ik er ook met de verrekijker niemand in zag zitten of naast zag snorkelen ben ik gauw met onze bijboot erheen geraced. Daar bleek de boot inderdaad in zijn eentje te driften en toen ik 'm op sleep terug nam zag ik een paar mensen op een charter-catarmaran in blijde afwachting op het retourneren van hun bijboot. Ze zaten te kaarten en hadden niet door gehad dat hun dinghy was losgegaan en zagen het pas toen ik langs racete. Als dank kreeg ik de belofte dat mijn heldenmoed dagelijks en tot in de eeuwigheid door een schare jonge maagden zal worden bezongen en een sixpack biertjes.

Morgen gaan we misschien al weer verder, er komt een minuscuul kansje dat we een ietsje gunstiger windrichting krijgen om weer een kleine honderd mijltjes verder naar het oosten te komen maar ik heb er nog weinig vertrouwen in.

------------------

Nee dus. We zijn blijven liggen in Rangiroa. Al een week nu. Het volgende windgaatje zien we over 2 dagen; een beetje zuid van oost. Hopelijk klopt het. Dan gaan we naar Ahe ofzo, en dan later naar Makemo oid. We zien wel. Vanuit Makemo zouden we goed met oostenwind kunnen zeilen naar een van de Markiezeneilanden. Oostenwind hebben we genoeg hier, want door la Nina is het weer hier dit seizoen erg stabiel. Wel fijn want geen of weinig stormen en minder heet maar ook weinig andere wind dan stabiele oostpassaat. In een 'normaal' jaar schijn je hier met een soort maandelijkse regelmaat een dag of wat regen te krijgen, gevolgd door een paar dagen naar noord krimpende wind. Dat is fantastisch, want tijdens die dagen met noordenwind kun je prachtig terug zeilen. Maar goed. We kunnen niet zeilen met de wind die we willen, alleen met die we krijgen.  

In de Markiezen rossen we de boot dan weer vol fruit en groenten en dan vertrekken we naar Hawaii om op de vulkaan te dansen en een trui en regenjas te kopen voor in Alaska. Vanaf Nuku Hiva is het een kleine 2000 mijl (3700km) naar Hawaii en dan nog 2200 mijl naar Alaska. Best een eind, te vergelijken met twee keer een Atlantische oversteek. Hopelijk mogen we nog wel weg want alle maatregelen zijn net aangescherpt. Dus in ons hoofd zijn we nu bezig met vertek en weer voorbereiden op een lange oceaantocht. 

Tijdens het wachten op schamele windvenstertjes die ons naar het oosten moeten brengen snorkelen we hier in de pas en zien grote Murenes, een gespikkelde adelaarsrog, zwartpunt- en witpunt haaien en een citroenhaai. En zo nu en dan vervelen we ons te pletter, dan doen we niks en vervelen ons te pletter.

Trouwens gisteren nog wel ge-speervist. Of speer gevist, met een speervis dinges. Met buurman Mohamed, die heeft twee van die dingen. Best leuk om te doen, hoewel het ook een beetje zielig is om zo'n onschuldig nietsvermoedend visje een speer door zijn lijf te jagen.

De speervis-gun bestaat uit een stalen speer met een weerhaak aan een touwtje, die afgeschoten wordt door middel van een gespannen elastiek. Je spant dit van te voren op en dan hoef je onder water alleen nog te richten en de trekker te bedienen om de speer af te schieten.

De opbrengst bestond uit kleine rode vissen waarvan we weten dat die geen ciquatera hebben en twee eenhoornvissen. De eenhoornvissen hebben wij opgegeten en Mohamed heeft de rode visjes verorbert. Ik moet zeggen dat ik meer genoot van de baracuda die we op zee vingen, de verhouding tussen graat en vlees is veel beter en je hebt ook maar één keer rotzooi voor drie dagen vis eten. Met de kleine vissen heb je een hoop rommel en gepeuter voor een paar toastjes met verse vis want van 'filets' kun je eigenlijk niet meer spreken als ik er mee klaar ben. Nu hebben we diepvrieshamburgers gekocht. Ook lekker!