Joy op reis

Vanaf Morro Bay zeilen we een "overnight" naar Santa Rosa eiland. De zee is kalm en we hebben een lekker windje. We wijzigingen enkele uren wat van koers om een groot containerschip niet te kruisen bij het oversteken van een drukke gemarkeerde scheepvaart route richting Los Angeles. De stuurmannen op de grote scheepvaart noemen ons "WAFI's": WindAssistedFuckingIdiots. Ja we zijn het soms wel met hen eens, als we in onze "polyester badkuip" in ruige weersomstandigheden op de mega grote oceaan rond drijven. Maar dit was weer een relaxte zeiltocht en we droppen ons anker in de grote open baai bij het onbewoonde natuur eiland. De 44 ft Catamaran Snowleopard drijft al enkele uren achter het anker en Erik & Carol komen ons dan ook gelijk ophalen met hun dinghy voor een wandeling. De route is afwisselend langs rode stoffige zandhellingen, cactussen en diverse kleurrijke vetachtige planten, een oude ranch boerderij, een canyon spleet met een hoge rotswand ...

Op zaterdag 10 september halen we ons anker op in Aquatic Cove (San Francisco), nadat de zwemwedstrijd bijna afgelopen is. We slalommen heel voorzichtig tussen de laatste zwembikkels door naar de uitgang en hijsen direct het grootzeil. We varen zo een zeilwedstrijd in. Joy is van de partij hoor. We maken hoog aan de wind een rak richting Horseshoe Bay en gaan overstag om op het scherpst van de snede onder de Golden Gate Brug door te zeilen. De spanning is om te snijden wanneer we gelijk op gaan met 2 andere boten en slechts een meter manouvreer ruimte hebben. De vrouw met de bolletjesmuts naast ons heeft slechts oog voor haar zeilen en lijkt zich totaal niet bewust van haar omgeving. Bij mij loopt de spanning een beetje op, "muts kijk om je heen!" Maar zij lacht een keer en zit volop in de wedstrijd. We proberen wat ruimte te creeren aan bakboordzijde door een beetje hoogte weg te geven aan de andere boot. Helaas moet ik verklappen dat "muts" na een paar rakken wel ...