Bijna de boot kwijt...

Maandag 12 maart..
Heel Midden Amerika zijn we voorbij gevaren. Guatemala, El Salvador, Honduras, Nicaragua en Costa Rica. En dat terwijl we Costa Rica op ons wensen lijstje hadden. En we ook positieve verhalen hoorden van El Salvador van andere zeilers. Maar we moeten naar Panama want we gaan niet de transit voor een derde keer uitstellen. 9 April is de datum. Dat lijkt tijd genoeg, maar in de praktijk valt dat tegen. We rekenen voor het zeilen altijd met een knoop of vijf, maar langs deze kust is dat eigenlijk veel te optimistisch. Als ik nu kijk gaan we weer een schamele 2,5 knopen. Een tocht van een week wordt dan twee frustrerende weken. Na de hele nacht te hebben gemotord leek er weer een beetje wind te zijn, dus hup met die zeilen. Hijsen maar weer. Dat gaat dan een half uurtje goed, dat wil zeggen dat we om en nabij vier knopen gaan, maar gaandeweg zakt de wind weer weg. Heel frustrerend. We hebben voor mijn gevoel al best veel moeten motoren op deze tocht. We nemen al genoegen met drie knopen, als we maar kunnen zeilen. Ik heb zo'n hekel aan de motor. Herrie, hitte en zo'n zes euro per uur verbranden. Maar steeds zakt de wind volledig weg en slaan de zeilen lusteloos in de mast. Flap, flap tot je er gek van wordt. De zon staat ongenadig te branden, elke dag. Het is heet in de boot; 32 graden, 's ochtends om negen uur. Als ik de zeilen zet, spinakerboom uitzetten. Lijntje hier, lijntje daar, schoten erin scheren, het zeil (spinaker)op het dek prepareren zodat er geen draaien of knopen inzitten en dan hijsen. Soms tegen beter weten in. 'Misschien doet ie het ook wel met 4 knopen wind..' en 'de zee is heel vlak nu, hij blijft vast wel open staan'. Druipend van het zweet kom ik dan terug in de kuip om het loom en lui hangende zeil omhoog te kíjken. Kiezen uit twee kwaden, ik ben er wel een beetje klaar mee. Toch mogen we niet klagen over de motor. Hij is erg betrouwbaar, doet het altijd.
Het zeilen is anders nu, functioneler, omdat we toch op de terugweg zijn. Waren we eerst op reis, nu zijn we aan het verhuizen. De boot verplaatsen. Hoe eerder we er zijn, hoe liever het me is, zo voelt het nu even. Ik heb gewoon zin om op de Azoren in een tuintje te harken en een volledig off-grid comfortabel huisje te maken. Met ruimte voor gasten en kippen. Arianne wil een hondje. Even geen zeilen. Ik ben benieuwd hoe we dat zouden doen en of we dat bevredigend vinden.

Maar eerst naar Panama. Nog een paar uur en dan 'zijn we er'. Dan kunnen we weer gaan inklaren en ons klaar maken voor het gevecht naar Panama stad. Want zo weinig wind we hier hebben, het ronden van de 'Morro de Puercos' zal nog wel wat moeite gaan kosten. Wind én stroom tegen, meestal. En als de wind waait, is het gelijk 25 tot 30 knopen. Tegen. Het zal weer op timing aan komen, op het juiste moment eromheen motoren en dan zoveel mogelijk naar het noorden komen voordat de harde noordenwind die hier gebruikelijk is weer opsteekt.

Dinsdag 13 maart

We komen laat aan, te laat om nog naar binnen te varen bij Pedegral en daarom kiezen we om ietsje verder te varen naar een eiland, isla Parida, waarbij we kunnen ankeren. De westkust van het eiland is ruig, er staat een hoge swell waardoor er brekende golven te zien zijn bij onze beoogde ingang. We besluiten om in het laatste licht 3 mijl om te varen naar de ingang aan de westkant. Spannend vaargebied met al die golven en rotsten hier.. We slapen een nacht op de anchorage, hartstikke mooi. Jungle, overal eilandjes en oerwoudgeluiden, tropische vogels.

Woensdag 14 maart.
In de ochtend probeer ik te ontdekken waarom onze watermakerpomp ineens lekt. Ik haal het ding uit elkaar en concludeer een versleten afdichtings seal op een van de cilindertjes. Ik hoopte op een pakking ofzo, die kan ik zelf knippen uit pakkingpapier, maar die zit er niet in. Nieuwe ringen heb ik niet, dus ik schroef hem met een beetje vaseline weer in elkaar en zet een lekbakje onde de pomp die het lekwater naar de bilge afvoert.
Daarna gaan we ankerop om naar Pedegral te varen om in te klaren. Buiten valt de flinke swell weer op, en we zien in de verte golven breken. Het is een ondiepe zee hier, 4 tot 10 meter. Daarom bouwt die oceaanswell zo hoog op. Na een paar uur motoren naderen we de ingang, maar we zien die maar niet echt verschijnen. De ingang loopt schuin het land in, dus ik denk nog dat er een opening moet zijn tussen de brekers waar je door naar binnen kunt. Er is geen betonning of andere navigatiehulpmiddelen om 'het kanaal' oid aan te geven. Vreemd voor de ingang van de tweede stad van Panama.. (David).
Ik denk als ik nog iets verder vaar dat je toch iets zou moeten kunnen zien. Arianne gilt dat ze het niet leuk meer vind omdat de golven zo hoog opbouwen en net als we besluiten terug te gaan realiseer ik me dat het te laat is. Een nieuwe set, grotere golven dient zich aan. De boot wordt opgepakt, de golf breekt en we gaan dwars. Inmiddels staat de motor op plankgas en het roer volledig om. Net op tijd voor de tweede breker heb ik de kop om zodat we de de tweede brekende golf op de neus nemen. De neus boort zich in de aanstormende golf, we nemen een enórme bult water over het dek en de golf dondert onder ons door. Achter de golf vallen we met een enorme klap naar beneden. De motor brult, ik heb niet gekeken naar de toerenteller maar gewoon de gashandle naar voren geramd.. Er komt nog een derde golf, maar nu is de zaak weer onder controle.
Achteraf blijkt dat we de verkeerde ingang hebben gekozen. Een echte navigatiefout en we voelen ons allebei heel stom. We zijn echt over een randje gelopen, het had heel lelijk anders kunnen lopen..

We varen twee uur terug naar de bredere ingang, via welke je daarna door de kreken binnendoor kunt varen om op dezelfde plek uit te komen om in te klaren. Volgens de pilot althans. Maar ook bij deze poging zit het niet lekker. Geen betonning, de kaartdieptes kloppen niet met de werkelijkheid, enórme brekende golven vóór ons terwijl we in het diepste stuk van het hoofdkanaal zouden moeten zijn. Ik zie echt niet waar de ingang zou moeten zijn. In het kanaal waar het 19 meter zou moeten zijn meten wij 8. En dat is met hoog water! Dat zorgt ook hier voor hoge opbouwende golven die links en rechts van ons met donderend geraas breken. We breken deze poging af voordat het te laat is en besluiten hier niet te gaan inklaren. Te gevaarlijk. We zijn hier op het verkeerde moment, de oceaanswell maakt het te gevaarlijk nu.
Nu liggen we weer voor anker, 6 mijl van waar we vanochtend vertrokken. We besluiten door te varen naar Panama stad, dan klaren we daar wel in.. Ik maak eerst maar een biertje open.
-----
At 14-3-2024 00:41 (utc) Joy's position was 08°08.35'N 082°19.26'W
COG 337T
SOG 0.2 kt
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com