Oaxaca citytrip

Geschreven door Arianne, zondag 10 maart (dag 6) 09 28.34'N / 85 29.56W

Oaxaca, een stad waarvan ik de naam enige tijd niet goed kon uitspreken (lol). En dat terwijl ik al een jaar voornamelijk Spaanstalige Netflix series kijk. Ik vind het een mooi klinkende taal en de thema's zorgen vaak voor een spannende avond onder de vredige sterrenhemel. Er is toch niks fijner dan veilig kabbelend achter je anker ontspannen bij familie intriges, corruptie, drugshandel en vooral veel geweld. Er gaan opvallend veel series over de Narcos. Tijdens ons verblijf in Mexico hebben we natuurlijk verhalen gehoord over de diverse drugskartels, maar we hebben gelukkig niet in het echte leven hiermee kennis mogen maken. Behalve....een moment van spanning en opwinding op de oceaan op 13 31.93'N / 90 40.15'W, circa 10 nm voor de kust van Guatemala. Er dreef een in wit folie ingepakt pakket met diverse petflessen als drijvers. Oh jee, als we nu maar niet op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn met Joy. Het plezier is er wel gauw af als net nu een pangaboot de handel komt oppikken Volgens mij houden ze niet van pottenkijkers en schuwen de Narcos geen geweld, of heb ik nou teveel Netflix series gezien?

Maar goed we hoorden dus van andere zeilers goede verhalen over de sfeervolle Koloniale stad Oaxaca. Ik heb goede herinneringen aan prachtige kleurrijke Koloniale steden met mooie pleinen en kathedralen in Centraal Amerika. Toen ik nog jong, fris en naief was, 20 jaar geleden, heb ik met vriendin Nicole 6 weken low budget met de rugzak door Guatemala, Honduras, Nicaragua, Belize en Costa Rica gereisd. Dat was een mooie avontuurlijke reis en een interessante kennismaking met de oude Maya cultuur. Dus ik voelde me nieuwsgierig naar Oaxaca met zijn historische Zapotec tempelstad in de nabijheid.

Daarbij waren we al een jaar lang nog geen nachtje van Joy weg geweest. We hadden goede herinneringen aan onze inland reis in Colombia dikke 4 jaar geleden, dus hoogste tijd om Joy een paar dagen achter te laten in de marina van Huatulco. We besloten om met een minibusje naar Oaxaca te gaan, circa 480 km vanaf de kust gesitueerd in het binnenland. Er waren 2 routes, via de recent geopende snelweg zou de reis circa 5 uur duren en via de oude bergroute circa 7 uur. Toen we de kaartjes kochten, kon de mevrouw achter het loket niet zeggen welke route het busje zou rijden. We kregen al gauw in de gaten dat het de lange route door de bergen ging worden. De weg is op sommige stukken zelfs onverhard en sterke mannen waren in de gillende hitte op vele plaatsen de weggezakte weg aan het herstellen. We reden door afgelegen bergdorpjes en overal stapten mensen in en uit. Het was een luxere versie van de oude kleurrijke schoolbussen met de luid klinkende vrolijke muziek, waarin mensen zakken maismeel of kippen op schoot hebben van 20 jaar geleden. Maar diezelfde tweestrijd tussen nieuwsgierigheid om bijzondere ervaringen waar te nemen en het ongemak en uiteindelijk het ongeduld om zo lang in een busje te zitten, voelde ik bij mezelf.

We hebben een paar fijne & gezellige dagen quality tijd samen gehad. Dit is eigenlijk best grappig om op te schrijven, want we zijn al bijna 6 jaar 24 uur per dag samen op Joy en het is niet zo dat we het dan heel druk hebben (lol). Maar het gaat om het gevoel om even afstand te nemen van je vertrouwde omgeving en de dagelijkse bezigheden. Vakantie houdt toch in dat je even uit je comfortzone komt en jezelf voedt met nieuwe inzichten? Vakantie is toch dat je geniet van lekker eten in een restaurant, inspiratie op doet in een museum of galerie, mensen kijkt op een terrasje met een koud drankje, cultuur opsnuift of van een mooie wandeling geniet?
Oaxaca, dat heb je ons gegeven. Dankjewel!

 

Vakantie van Joy zou in mijn beleving moeten zijn: slapen in een groot comfortabel bed, airconditioning, onbeperkt kunnen douchen, een normale doorspoelwc, wifi internet en een gezond verzorgd ontbijt in de accommodatie.Nou dat was een tegenvaller! Waarschijnlijk had het ook te maken met mijn low budget instelling. En laat ik nou toch 20 jaar ouder geworden zijn met meer behoeften aan luxe. Onze B&B op een kilometer afstand van het historische centrum had een hostal achtige sfeer en dat vinden we wel leuk. We hebben jonge mensen ontmoet (soortgenoten) met bijzondere avontuurlijke verhalen. Zo was een jonge vrouw uit Australie al 5 jaar lopend onderweg van Argentinie naar Alaska. En de Belgische Klaas was verliefd geworden op een meisje uit Oaxaca en ging nu een leven met haar opbouwen in deze mooie stad. Een Ierse personal trainer had op cruiseschepen gewerkt en was nu voor 6 mnd aan het reizen, voordat hij zich wilde settlen in zijn thuisstad Dublin. En tot slot hebben we geluncht met een Duitse student geneeskunde die vooral in de toekomst een goede balans wilde hebben tussen werken als arts & 'leven'. Veelal vinden andere mensen onze lifestyle en zeilreis interessant, terwijl ik echt geinspireerd word door zo'n camino-achtige wandelexpeditie. Echter zie ik het mezelf niet meer zo gauw doen, omdat ik niet blij word van basic kamperen en spullen sjouwen in de hitte. Die onbezonnen jaren zijn geweest.

De B&B had een comfortabel groot bed, heel fijn dat je met 35 graden overdag in de kale kamer niet aan elkaar vastplakt. Want verkoelend douchen was niet mogelijk. Er was namelijk vanwege exreme droogte al meer dan een maand een watertekort in de stad, Dus helemaal niet luxe douchen voor ons, maar op rantsoen met een bekertje water scheppen uit een emmer. Net als met kamperen je tanden poetsen met een bekertje spoelwater en de geurtjes van de wc proberen weg te spoelen met een klotsje water. Nou mooie boel, ik moet eerlijk bekennen dat ik best ff geklaagd heb. Ik schaamde me wel voor mijn gedrag. Immers is het voor ons gewoon een paar dagen ongemak, maar voor de mensen in delen van Mexico en ook op andere plekken op de wereld is dit dagelijkse ellende. Continu rijden er tankwagens met water door de stad om in steegjes tonnen en emmertjes water voor mensen te vullen, Waar dit water vandaag komt, weet ik niet.

 
Het ontbijt was op Mexicaanse tijd 8 uur en bestond uit koffie en een droog zoet broodje. Als je geluk had kreeg je nog wat papaya en banaan erbij. Maar je mocht niet van een bordje eten, want er was geen water voor de afwas. Dus dat verlangen naar een gezond ontbijt hebben we zelf maar vervuld op de markt dichtbij. Je kon daar een grote verse fruitsmoothie krijgen voor 25 pesos (circa 1.35 euro). En de aardige Mexicaanse vrouwen maken met een glimlach rijkelijk gevulde tortillas of empenadas voor je die nog geen 2 euro per stuk kosten.

Na een paar dagen verblijf in een hete stad, waar we toch merken dat we na bijna 6 jaar onderweg 'reismoe' zijn en verzadigd van nieuwe indrukken, verlangen we terug naar ons 'normale' leven op Joy. Een grappige conclusie is dat ik heel graag op "vakantie" wilde naar een stad, maar dat we eigenlijk helemaal geen stadsmensen zijn. En dat ik een inland tripje wilde maken, terwijl we eigenlijk helemaal niet van reizen houden. We vinden het vervelend dat je dan voor onderdak, vervoer en eten afhankelijk bent van andere mensen. Dat geeft soms gedoe.
Nee, wij vinden het fijn om gewoon op JOY te zijn, onze vertrouwde THUISplek met altijd genoeg WATER in de buurt! 

Deze blog is geschreven op zee, als we weer in internetbereik zijn uploaden we de foto's.

-----
At 11-3-2024 01:18 (utc) Joy's position was 09°17.90'N 085°06.02'W
COG 115T
SOG 2.8 kts (inderdaad: érg weinig wind..)