Wildlife and Sailfest in Zihuatenejo

Het is maandag 4 maart om precies te zijn 17:45 pm en het is tijdens dit schrijven 31.8 graden celsius in de boot. Wat een hitte, ik verlang terug naar het groene en koele Alaska. We zijn vanochtend om 8.00 am in marina Chiapas aangekomen in Puerto Madero; dit is de laatste stad in Mexico nabij de grens van Guatemala. Wat is Mexico een enorm groot land! We hebben circa 2000 nm gezeild van Ensenada naar hier. Na een tocht van exact 48 uur om de Tehuantepec baai van 250 nautische mijlen over te steken. Een beruchte passage vanwege stormen in de wintermaanden, maar dit weekend was het water zo vlak als een spiegel. Vol optimisme en continue starend naar de windmeter hebben we met elk zuchtje wind geprobeerd te zeilen. We hebben toch nog 20 uur gemotored op meestal 1700 toeren en hiermee 50 liter diesel verbrand en omgezet in nog meer hitte. Jeeh wat hebben wij een hekel aan de motorherrie en de brandstof verspilling, maar soms kan het niet anders. Gelukkig kon ik de motoruren toch nog wegstrepen tegen zeiluren met de spinnaker en gennaker, de overige 28 uur dus. Ik heb geen lijstje bijgehouden van de snelheid varierend tussen 2 en 6 knopen, want we zijn niet echt van logboeken. Maar omdat ik door de loomheid van de hitte niet echt inspiratie heb om te schrijven, dacht ik, ik gooi er gewoon een paar niet relevante feiten en getallen tegenaan. Exact 28 uur na aankomst hopen we weer te vertrekken. Hoewel met de belachelijke bureaucratische regels en inefficiente werkprocessen is dat nog maar de vraag of dat gaat lukken. We gaan Mexico verlaten na 4 maanden en 3 weken. We gaan langs de kust van Guatemala, El Salvador, Honduras, Nicaragua en Costa Rica varen en plannen hier circa 15 dagen over te doen. Het komt er namelijk op neer dat je na 12 uur 's middags kunt zeilen en vlak na zonsondergang de zeilen weer op het dek kan laten vallen omdat dan de wind wegvalt. Met veel geduld gaan we dan dobberen met hopelijk nog een beetje stroming de goede kant op. We zullen zien of we de instelling "morgen weer een dag met nieuwe kansen op wind" kunnen toepassen. Wellicht maken we nog enkele ankerstops, want na het 2x noodgedwongen verzetten van onze Panama Kanaal transit datum hebben we nu ineens een beetje tijd over. Dat geeft rust! Na 4 jaar en 6 weken mag Joy op 9 april terug van de Pacifische Oceaan naar de Caribische Zee. Een mijlpaal waar we naar uit kijken! Wat hebben we een gaaf zeilavontuur beleefd in de Pacific.

Maar goed ondertussen heb ik geen letter geschreven over onze belevenissen, ervaringen en gemoedstoestand tijdens ons niet geplande verblijf van 3,5 week in Zihuantenejo. Dat gaan we vast nog doen een volgende keer. Ik sluit dit schrijfsel af met een paar fantastische foto's van wildlife in Zihuatenejo. Ik kan je vertellen die geven geen bal om cijfertjes, wel om eten. En dat ga ik bereiden, want ik heb honger. Maar het zweet gutst van mijn gezicht als ik boven het gasfornuis moet staan, dus we eten lekker makkelijk een Bimboboterham met hamburger en een restje pastasalade. 

En zo is de circel rond!

Adios, Arianne

Blijf bij ons, want onderaan de wildlife foto's heeft Michiel nog een leuk verhaaltje geschreven. 

En nog veel meer mooie foto's over onze belevenissen in Zihuatenejo.

Wist je dat krokodillen gaan blazen als een kat als je te dicht bij komt? We zijn niet gebleven om te kijken wat ie ná het blazen zou doen. 

Deze practige leguaan zat mooi voor me te poseren.

Dus wij naar binnen..  nee grapje. We zijn netjes buiten het hekje gebleven.

Echte, levende Dinosauriërs. 

Hier komt Michiel:

De vertraging die we opliepen had te maken met de mast: die wordt overeind gehouden met staalkabels. Deze worden natuurlijk flink belast dus af en toe controleer ik deze. Ik ben er geen groot fan van, want je moet in de masten klimmen voor de inspectie en dat is zwaar, warm en vermoeiend werk. Maar ook wel belangrijk want ik vond (in la Paz) kleine haarscheurtjes in twee van de zes steunplaten die in de mast zitten. Ik dacht dat we nog wel naar Panama zouden kunnen met de huidige platen, maar nadat we de Sea of Cortez zijn overgezeild, heb ik dezelfde inspectie weer gedaan en toen bleken er scheurtjes bij te zijn gekomen. Dus tijd voor een reparatie aangezien we nog wel wat zware mijlen tegemoet hebben.

Het vinden en bestellen van de nieuwe platen duurde LANG en ging gepaard met een hoop frustratie die ik jullie verder zal besparen. Op zich was het wachten in Zihuatenejo niet erg, want het gaf ons ook tijd om de spinnaker te repareren en de buitenboordmotor van een nieuwe caburateur te voorzien. 

En we konden nog een beetje mee doen met 'sailfest' een jaarlijks twee weken durend benefiet festival met allerlei activiteiten, door zeilers georganiseerd, om geld in te zamelen voor kinderen op lokale scholen. 

De spinnaker hebben we uitgelegd op het basketbal veld om hem eerst met tape in elkaar te kunnen plakken. Daarna heb ik hem aan boord genomen om alles te naaien. Een hoop werk, en hoewel het niet perfect is, is het zeil nu weer prima bruikbaar met lichte wind. En we hebben hem al weer uren nuttig gebruikt ;-)   

Het vervangen van de steunplaten viel nog niet mee. Ik was al 2 weken regelmatig aan het nadenken over een perfect plan van aanpak. Hoe ga ik de popnagels eruit boren en de oude steunplaat door een klein gaatje eruit krijgen, zonder niks aan de mast te laten vallen? De verstaging moet los en niet in de weg hangen. Hoe ga ik mezelf veilig en enigszins werkbaar in de mast houden op een rollende boot in een volle ankerbaai en dan moet ik ook nog het gereedschap vasthouden? Arianne is het grondteam met als taak mij omhoog lieren en benodigdheden via een emmer aanreiken. Nou tis gelukt hoor! Half dagje werk na dikke 3 weken wachten op de spullen. We hebben geleerd dat je moet 'manifesteren' en de voorspoed kan afdwingen (lol) dus we hadden al voor het weekend uit geklaard. Hoogste tijd om weer onderweg te zijn!

Openingsfeest met de FriendZ band

Valentijn meligheid, de Mexicanen houden wel van selfies maken op de boulevard

We knippen reparatiestukken op maat en bevestigen deze met tape.
Weet je wat super irritant is? De zeiltape plakt niet op het spinnakerdoek

Meters en meters naden naaien en beiden zijkanten er weer aan bevestigen. 
De spinnaker is circa 90m2, lekker klusje

En hij doet het prima! We hebben de spinnaker al dagen op gehad.
Zo kunnen we op een vlakke zee met circa 3 knopen wind toch nog 3 knopen lopen. 

Met een harmonica popnageltang de nieuwe steunplaten erin krijgen,
a la hangend en alles afknijpend op een bewegende boot vanwege voorbij scheurende pangabootjes
Knap kunstje acrobatenwerk!

oude en nieuwe steunplaten in de Selden mast

Superbowl American Football kijken in pub met Canadese en Amerikaanse toeristen

Domingos Culturales: een gezellige drukte met locale mensen op het Basketball court en de Foodmarket
Elke week een andere dansvoorstelling

Kleurrijke huizen met prachtige graffiti 

Chili wedstrijd: 10 culinaire koks strijden om de prijs voor de lekkerste chili.
Al het geld dat verdiend wordt met de Sailfest activiteiten gaat naar schoolprojecten en zelfs 80 kinderen kunnen naar de Universiteit door donaties.

Bijna elke avond zijn er basketbal wedstrijden midden op de boulevard, heel leuk om te kijken

We zijn weer onderweg en de dolfijnen vinden het leuk om in de boeggolf van Joy te spelen

Adios Mexico y muchas gracias, vanuit het zwembadje van marina Chiapas.
Laatste nachtje in Mexico.