Joy op reis

Maandag 12 maart.. Heel Midden Amerika zijn we voorbij gevaren. Guatemala, El Salvador, Honduras, Nicaragua en Costa Rica. En dat terwijl we Costa Rica op ons wensen lijstje hadden. En we ook positieve verhalen hoorden van El Salvador van andere zeilers. Maar we moeten naar Panama want we gaan niet de transit voor een derde keer uitstellen. 9 April is de datum. Dat lijkt tijd genoeg, maar in de praktijk valt dat tegen. We rekenen voor het zeilen altijd met een knoop of vijf, maar langs deze kust is dat eigenlijk veel te optimistisch. Als ik nu kijk gaan we weer een schamele 2,5 knopen. Een tocht van een week wordt dan twee frustrerende weken. Na de hele nacht te hebben gemotord leek er weer een beetje wind te zijn, dus hup met die zeilen. Hijsen maar weer. Dat gaat dan een half uurtje goed, dat wil zeggen dat we om en nabij vier knopen gaan, maar gaandeweg zakt de wind weer weg. Heel frustrerend. We hebben voor mijn gevoel al best veel moeten motoren op deze tocht. We nemen al genoegen...

Geschreven door Arianne, zondag 10 maart (dag 6) 09 28.34'N / 85 29.56W Oaxaca, een stad waarvan ik de naam enige tijd niet goed kon uitspreken (lol). En dat terwijl ik al een jaar voornamelijk Spaanstalige Netflix series kijk. Ik vind het een mooi klinkende taal en de thema's zorgen vaak voor een spannende avond onder de vredige sterrenhemel. Er is toch niks fijner dan veilig kabbelend achter je anker ontspannen bij familie intriges, corruptie, drugshandel en vooral veel geweld. Er gaan opvallend veel series over de Narcos. Tijdens ons verblijf in Mexico hebben we natuurlijk verhalen gehoord over de diverse drugskartels, maar we hebben gelukkig niet in het echte leven hiermee kennis mogen maken. Behalve....een moment van spanning en opwinding op de oceaan op 13 31.93'N / 90 40.15'W, circa 10 nm voor de kust van Guatemala. Er dreef een in wit folie ingepakt pakket met diverse petflessen als drijvers. Oh jee, als we nu maar niet op het verkeerde moment op de verkeerde ...

We hebben Mexico verlaten. Dat was nog niet makkelijk. Nog nooit hebben we langs zoveel loketjes gemoeten en zijn er wel 20 stempels en -tig handtekeningen gezet. Het Mexicaanse bureaucratische proces bevat genoeg stof voor een leuke column. Kapitein Michiel heeft de handtekeningen mogen zetten, dus ik geef het stokje door aan hem. Nu we 24 uur ontspannen zeilen op een kalme zee, voel ik weer rust & ruimte. De laatste blog met wat oppervlakkig geneuzel was geschreven onder tijdsdruk. We hebben namelijk nog steeds geen satelietinternet aan boord via Starlink dat tegenwoordig iedereen wel lijkt te hebben en dus had ik het gevoel dat het blog af moest. Want blogs met foto's kunnen alleen als we in internet bereik zijn. Daarbij voelde ik me loom door de hitte en werd ik veelvuldig afgeleid. Nadat we ons s ochtends om 8 uur bij de marina office moesten melden en de medewerker op zijn dooie gemakkie pas om 8.45 aan kwam zetten, moest Michiel uiteindelijk met de hele gecopieerde papie...

Het is maandag 4 maart om precies te zijn 17:45 pm en het is tijdens dit schrijven 31.8 graden celsius in de boot . Wat een hitte, ik verlang terug naar het groene en koele Alaska. We zijn vanochtend om 8.00 am in marina Chiapas aangekomen in Puerto Madero; dit is de laatste stad in Mexico nabij de grens van Guatemala. Wat is Mexico een enorm groot land! We hebben circa 2000 nm gezeild van Ensenada naar hier. Na een tocht van exact 48 uur om de Tehuantepec baai van 250 nautische mijlen over te steken. Een beruchte passage vanwege stormen in de wintermaanden, maar dit weekend was het water zo vlak als een spiegel. Vol optimisme en continue starend naar de windmeter hebben we met elk zuchtje wind geprobeerd te zeilen. We hebben toch nog 20 uur gemotored op meestal 1700 toeren en hiermee 50 liter diesel verbrand en omgezet in nog meer hitte. Jeeh wat hebben wij een hekel aan de motorherrie en de brandstof verspilling, maar soms kan het niet anders. Gelukkig kon ik de motoruren t...