Aankomst Atlantische oversteek!

Hooggeëerd publiek! Ik heb de blogjes van de Atlantische oversteek wat opgeleukt met plaatjes die we onderweg hebben gemaakt. Je zult dus een beetje terug in de tijd moeten om deze te bekijken. Ik ben nog bezig met nog een filmpje te maken. Onderweg heb ik dat niet kunnen doen omdat ik de videobewerkingssoftware niet om de nieuwe laptop had staan. Het filmpje van de MahiMahi staat er wél op. Zoekzoek dus naar het blog 'oceaanleven'!

Na drie volle weken op de oceaan komen we aan bij 'Iles de Salut'. Een drietal voormalige gevangeniseilandjes voor de kust van Frans Guyana. De laatste dag van de reis hebben we alleen met het dubbel gereefd grootzeil gezeild zodat we niet te hard gaan om een aankomst in het donker te voorkomen. 's Nachts zijn we ook nog twee uurtjes gaan bijliggen om nog wat tijd te doden. Toen het licht was heb ik alle zeilen weer bijgezet.

Als we de eilanden naderen zie ik een marineschip op de AIS en even later roept het schip ons op de VHF op om te melden dat het gebied dat we naderen tijdelijk verboden gebied wordt in verband met de lancering van een Ariane5 raket vanaf de nabijgelegen lanceerbasis.
Weer een mooi geval van neusboter want ik wilde het Spacecenter gaan bezoeken en helemaal gaaf is natuurlijk als er een echte raketlancering is!

De radio-officier van de patrouilleboot begint met het geven van posities die het gebied markeren en gaat daar in het Frengels mee door tot hij de coördinaten van de vier hoekpunten van het gebied opgenoemd heeft. Af en toe lijkt het of hij even moet nadenken hoe bepaalde getallen in het Engels ook alweer heten. Ik probeer mee te schrijven maar ongeveer halverwege raak ik de draad kwijt. Hij klinkt wel opgelucht als ie alles opgenoemd heeft, maar ik antwoord hem met de vraag of hij het wil herhalen, per punt, omdat ik het niet begrepen heb. Na een korte pauze -ik meen te weten dat het een vloekpauze was- begint hij alles opnieuw op te noemen. 'Point one: zero five degrees, one eight decimal one three minutes north. Zero five two degrees, four seven decimal four one minutes west'.  En dan nog drie van die setjes, maar nu herhaal ik hem na elk genoemd coördinaat nadat hij ze gezegd heeft, waarna hij weer bevestigt dat het correct is totdat we ze alle vier gehad hebben. Hij maakt het ook wel moeilijker voor zichzelf omdat ie elk coördinaat tot twee cijfers achter de komma opnoemt, terwijl die hoge nauwkeurigheid natuurlijk totaal niet interessant is. Ik plot de posities op de kaart die tezamen een vierkanterig vak vormen en tussen één en kwart voor zeven is het beschreven gebied verboden terrein. De raketlancering is om éen over zes die avond. Hij stelt voor dat we naar de Kourou rivier gaan en eigenlijk is dat ook wel een goed idee. Dan liggen we zeker rustiger; bij de ankerplek van de eilanden staat dat het vrijwel altijd rollerig is.

Dus we zeilen nog even door en komen over stuk zee dat nog ondieper is dan het IJsselmeer aan op de Kourou rivier. Wel even spannend en groot verschil, na wekenlang onbezorgd varen op kilometers diep glashelderblauw water naar droogvallende zandbanken en ondiep, bruin modderig water. De betonde vaargeul wordt volgens de kaart op twee meter dertig gehouden.
Tijdens de invaart worden we nog even van dichtbij bekeken door een marinehelikopter, die even een laag rondje om ons heen vliegt.
Met nog slechts vijfentwintig centimeter water onder de kiel blijven we dus netjes in het midden van de betonde geul. We zeilen naar binnen en hebben stroom tegen en wind van achter. Met een beetje motor erbij, die had ik ruim op tijd gestart om te kijken of ie het nog wel doet. Je weet nooit, we lazen in een blog van 'Lola op zee' dat ze tijdens het zeilen de schroef waren verloren, ongemerkt. Pas toen bij het starten van de motor er geen enkele voortgang was bleek na een korte duik dat de schroef compleet weg was!

Eerder op de dag van aankomst ben ik mijn hoed verloren. Ik had 'm in la Gomera gekocht en ondanks het touwtje om mijn nek waaide ie heel plotseling overboord. We hadden nog al het zeil opstaan en voor ik het wist was ie uit het zicht. Heel jammer, want het was een fijne hoed tegen de zon. Ik mis hem nu. Achteraf dacht ik dat ik 'm nog best had kunnen pakken als ik gelijk alles had losgegooid en de motor gestart. De totale 'schade' van deze oversteek is dus de hoed, de oude -maar wedstrijd winnende (hoi Marcel;-)-  halfwinder en het achterste dekluik. Valt allemaal mee dus.  Ik moet nog wel de verstaging wat losser zetten want ik had de zaak wat meer spanning gegeven voor de oversteek, maar eenmaal onderweg kon de deur van de natte cel niet meer sluiten door de spanning op het tuig.

Varend op de rivier, horen we in de mangroven rare vogels en er vliegen mooie grote vlinders rond de boot. Op het strandje waar we later heen zullen gaan lopen wat vogels en honden te scharrelen. De kust is rommelig, er is een hotel met wat huisjes op het resort maar het maakt een wat verlopen indruk. Om de bocht zou de marina zijn, en we hopen een klein beetje dat we aan een steigertje kunnen, maar er blijken maar twee steigers te zijn, waarvan er één door de vissers wordt gebruikt en de andere is vol met halfvergane boten en een paar commerciële catamarans. De marina stelt niks voor verder maar er is een mooie loopbrug die door de mangroven naar de vaste wal loopt.

Enfin, op de dag van aankomst zijn we eind van de middag naar de kant gegaan om naar de raketlancering te kijken. Het zag er niet goed uit, want het regende met zware bewolking, maar goed, toch gegaan en na een half uurtje door de plensregen stonden we als verzopen katten onder een picknick-dak / huisje op het strand. In het huisje was al een hele groep mensen en ik was erheen gelopen om te vragen of dit de beste plek was om de lancering te zien. Het bleek een internationaal gezelschap medewerkers van het Spacecenter die bouwen aan het nieuwe lanceerplatform voor de Ariane6 raket. Een nog grotere raket die vier satellieten tegelijk kan meenemen om beter te kunnen concurreren met SpaceX.  Wat denk ik nooit gaat lukken want SpaceX kan de raketten hergebruiken en Ariane niet.
We kregen direct een plastic beker met whiskey en cola in onze handen gedrukt, waarna we kennismaakten met alle mensen daar. Heel gezellig stonden we daar nog wat uit te lekken met verhalen over en weer. Er was ook cake, en heerlijke soep, gemaakt door een Brazilliaan met epische omvang. Heel lekker allemaal. Na een paar drankjes was het tijd voor de lancering en stopte het even met regenen. Van de lancering was helemaal níets te zien. We hebben de raket wel goed gehoord, een bulderend geknetter achter de wolken. Over twee weken is er weer een lancering, dan gaat er een Sojoez raket. We zijn daarna teruggelopen naar de boot en hebben zalig geslapen, tot in de volgende middag op een heerlijk stilliggende boot.

Afvalverwerking; alle plastic frommel ik in een lege waterfles van 8l.
Geen geurtjes of scheurende vuilniszakken ;-)
Aanstampen met een stok en er gaat verassend veel in!

Ik maak een recovery-dinges voor de sleepgenerator.
Zodat ik 'm makkelijker kan binnenhalen

Rits erin gemaakt zodat ik m om de draaiende lijn
kan bevestigen.

Soort Chinees hoedje eigenlijk.

Zó moet de recovery chineeshoed de propellor afdekken nadat hij
 langs de 30 meter lijn naar de propellor is gereisd.
Hierdoor stopt de propellor met draaien.  

Een van de mooie broden die we bakten

Dolfijnen  bij de boeg

Met de uitgeboomde halfwinder.

Uitgevlogen vliegende vissen aan dek.

 Land in zicht: Iles du Salut