Lichtzwart met witte snorren

Vannacht is het echt donker. Het is nieuwe maan, zwaar bewolkt en tien voor vier en dat levert ons een bijzonder donkere situatie. Buiten zie je geen hand voor ogen en daar varen wij dan met 5 á 6 knopen doorheen met een rif in het grootzeil en uitgeboomde genua. Je kunt de horizon alleen onderscheiden doordat dit zwart -héél vaag- iets donkerder is dan de rest van het zwart. En omdat er boven de horizon in de lucht geen witte snorren zijn. We zeilen met zeventien knopen wind ruim van achteren en rondom ons heen lichten de brekende golftoppen wit op door de luminiscerende algen die door het gewoel geactiveerd worden. Kortlevende witte snorren. Over dit fluweelzwarte canvas trekken wij met ons zog een klodderige uitdovende lichtstreep met lichte spikkels. De de snorren om ons heen zie je aanzwellen en uitdoven, er zitten spikkels in als fonkelende stofjes op een zwarte trui onder een blacklight..
De boot gaat redelijk tekeer in deze golven, met binnen een symfonie van heen en weer klingelende vaat in de roestvrijstalen gootsteen, de bonkende bordenstapel in de kast, schuivende kaartlinealen en pennendoos in de kaartentafel. Ik probeer zoveel mogelijk geluiden te elimineren en daarom heeft alles in de boot zijn eigen unieke plaats. De ovenwant ligt in de bordenkast tussen de deur en de bordenstapel, de bijbehorende pannenlap ligt in een ander kastje tussen de pannen. De keukenrollen liggen in de kast tegenover het toilet, behalve één die ligt onder de bank een gat op te vullen die het rollen van de blikjes tonic op de watertank moet voorkomen en één die tussen de snelkookpan en de apotheekvoorraad geduwd zit om heen en weer bonken te voorkomen. Verder zitten hier en daar sokkenbolletjes tussen pakken melk en sap die boven op de schap in de achterkajuit liggen. Buiten zijn klapperende en zingende lijntjes met andere lijntjes afgespannen naar een stag in de buurt. De spanbanden die de bimini overeind houden moet je zo slordig mogelijk doen, met verschillende draaien erin; vooral niet mooi zonder draaien erin anders gaan die laag zwellend zoemen met de boot als klankkast. Als kind spande ik een post-elastiek tussen de handvatten van mijn fietsstuur, als de wind ertussendoor waait geeft dat hetzelfde resultaat, een mooi snelheidsafhankelijk gezoem.
En terwijl ik dit schrijf ligt er weer een vliegende vis te roffelen op het dek, ik hoor de flapperende doodstrijd op het dek.

Die beestjes vliegen met duizenden over de oceaan, ik heb ze tot nu toe alle dagen en nachten gezien. Ze kunnen tientallen meters vliegen en ook meters hoog soms, om vervolgens te chrash-landen in een golf die in het vluchtpad zit. Soms raken ze alleen met de staart het wateroppervlak, dan 'geven ze weer even gas' en vliegen ze nog een paar meter verder. Maar de landing ziet er altijd wat onhandig en ongecontroleerd uit. Heel regelmatig landt er een op de boot. Daar flapperen ze nog een tijdje en dan gaan ze dood. Ze kunnen niet opstijgen van het dek. Elke ochtend liggen er wel een paar aan dek. Soms als er een vlakbij de kuip landt en ik hoor 'm dan trek ik even mijn vishandschoen aan en help ik 'm even over de rand maar ik ga er 's nachts niet de kuip voor uit.. Ze schijnen eetbaar te zijn, maar ik vind ze niet aantrekkelijk. Ze zijn klein, ruiken sterk en zitten vol met hele dunne lichte vliesschubjes die gemakkelijk loslaten.

Nog twee uurtjes nachtwacht en 277 NM to go... Ik ga nog even verder lezen in Papillon...

POS 06 46'N 048 11'W
SOG 5,7 KTS
UTC 4:43