Vette Pech...

Met Joy geankerd op de Kourourivier gaan we op pad om boodschappen te doen. We schrokken van de prijzen hier in de supermarkt. Een kilo sinaasappels kost vijf euro! Een Brioche bij de bakker kost zes euro! Wut??! Echt hóge prijzen en we vragen ons af hoe de mensen hier met een karig inkomentje kunnen winkelen, terwijl er toch volgeladen karren bij de kassa staan. Kennelijk zijn de inkomens hoog??

We kopen uiteindelijk peren uit België en appels uit Polen, omdat die erg goed van kwaliteit zijn en -ondanks de import- veel goedkoper zijn dan een ananas (vier tachtig) mango's, bananen of tomaten. Onooglijke tomaatjes met vlekken, plekken en lekken voor een hoofdprijs, terwijl ik ze voor geen enkele prijs zou kopen omdat het er zó slecht uitziet. Alleen nog goed voor soep, als je de rotte weglaat. Ook het fruit dat hier langs de weg aan de bomen groeit wordt duur betaald. Ik begrijp niet hoe in een land waar je- als je een bezem in de grond steekt deze uitloopt en in een half jaar vrucht draagt- ook de prijzen voor inheems fruit zo idioot hoog kunnen zijn.

Het is zaterdag en er is markt. Vismarkt, groente- en fruitmarkt.

We willen kijken of de markt net zo duur is als de supermarkt en we moeten naar de boulangerie voor brood. Op de markt is ook een kraam met een lange rij ervoor, er wordt kip gebarbequed en het ruikt heerlijk. We lopen naar voren om te kijken wat het kost want we hebben ook wel zin in een kippetje. Acht euro?! Te duur naar mijn smaak en we blijven een beetje bij de kraam dremmelen omdat we eigenlijk wel zo'n half kippetje lusten, en het lekker ruikt, maar acht euro echt idioot vinden.

Zijn wij nou zo krenterig geworden of is er iets met de euro gebeurd waar wij niks van weten!? Als we even staan te kijken naar de rij gewone mensen dat er echt niet rijk uitziet zien we ineens dat ze met bonnen betalen. Blijkbaar krijgen ze hier gewoon bonnen van de staat ofzo. En genoeg ook kennelijk, want er worden taarten en allerlei luxeproducten mee afgerekend die je denk ik niet zou kopen als je op een houtje moet bijten. Frankrijk betaalt de kip hier dus, en daarom is ie waarschijnlijk onbetaalbaar, omdat het geld blijkbaar gratis is voor de insiders.

Als we later bij bakker Robert zitten voor een broodje en de goede wifi bellen we wat mensen, kletsen wat bij en internetten nog wat langer omdat het regent. Even later komen twee mensen die we herkennen als bemanning van een catamaran op de rivier op ons toelopen en vragen of wij van de Joy zijn. Ik weet gelijk dat er onraad is en inderdaad, de Fransman zegt 'big problem big problem'. Hij legt iets uit met handen en voeten waaruit we begrijpen dat de boot van het anker is geslagen en op drift is geraakt, waarbij zijn boot beschadigd is geraakt omdat onze boot hem geramd heeft. Verder blijft de woordenschat in het Engels beperkt tot 'big problem'. Omdat ons Frans ook niet heel veel verder reikt dan bestellen van brood en bier kan dat nog leuk worden. Enfin, zo snel mogelijk gaan we terug naar de boot en zien haar vanaf de steiger al liggen, inderdaad op een andere plek dan waar we haar achter lieten. Het weer is nu weer zonnig en niets wijst erop dat er- behalve flinke regen- veel aan de hand is geweest.

Bij de boot gekomen zie ik weinig of geen schade aan de boot – een scepter van de zeereling staat wat naar binnen – een klein plekje schade aan de gelcoat en wat verf- en plamuursporen aan onze stootrand.

Schade aan de SB boeg. 

We zoeken onze verzekeringspapieren – we zijn WA verzekerd- en gaan naar de catamaran, een 46 voets Lagoon. Volgens de man heeft onze boot dwars voor de cat gelegen, met onze stootrand tegen zijn stuurboordboeg en de punt tegen zijn boegspriet. Ze kregen onze boot niet afgeduwd door de plotseling hevige wind en de stroming van de rivier. Daarom is hij aan boord gegaan, heeft onze motor gestart en heeft met de motor in achteruit onze boot van zijn boeg kunnen trekken. Dat verklaart waarom de verf van bijna voor tot voorbij midscheeps op de stootrand zit.

Super vervelend allemaal en we vinden het vreselijk dat dit gebeurd is. 

Maar dan claimt de man een schade aan de bovenkant van de boegspriet die nooit door ons kan zijn veroorzaakt. De putting van zijn genua is naar boven toe eruit getrokken, en er zit een omvangrijke noodreparatie op. Als ik om uitleg vraag waarom dan de reparatie erop zit beweert hij dat dit preventief is. Alsof je met een auto met alvast zo'n klein thuiskomerbandje erop rijdt. Preventief. En dan bij een parkeerschade beweert dat ik de band lek heb gemaakt. Hij presenteert me als het ware een reeds gelijmde vaas en beweert vervolgens dat ik hem gebroken heb en de lijm 'preventief was'.

Putting met 'preventieve' noodreparaties.
(die waren op de tweede roller erachter kennelijk
niet nodig ;-)

Er zit een dikke rups uitgeharde kit ín het breukvlak en als ik vraag hoe dat in hemelsnaam daarin terecht is gekomen als de breuk net ontstaan is zoals hij beweert begrijpt ie niet meer wat ik bedoel. 'Om te voorkomen dat er water in komt' zegt zijn vrouw. Deze bekentenis was natuurlijk niet de bedoeling en de man grijpt in en wijst op een wantspanner, waar ie ook een frutje kit heeft gebruikt om te voorkomen dat een splitpen gaat rammelen. ?

Hier heb ik dus een óntzettende hekel aan. Ik snap best dat er schade is, dat dat heel vervelend is en heel veel sorry daarvoor. Maar als hij denkt dat ik een idioot ben heeft ie het mis. (tenminste op dit terrein ;-). Ik zeg hem dat ik mechanical engineer ben, en dat het voor mij zonneklaar is; ik zie hoe deze klassieke lasbreuk ontstaan is -door vermoeiing of overbelasting van het zeil- maar hij beweert glashard, met bijval van zijn vrouw, die de vertaling een beetje doet, dat de boom als nieuw was. Volkómen ongeloofwaardig, maar hij liegt als een Fransman, met een hoop drukte en hete lucht. Feiten doen er niet toe. Het vervelendst vind ik dat ik nu dus superachterdochtig ben over alles wat ie beweert terwijl ik van plan was dit zo netjes mogelijk als volwassen mensen af te handelen.

Omdat ik er helemaal klaar mee ben- ik heb overal foto's van gemaakt- gaan we terug naar onze boot. Ik zeg dat de verzekering het wel zal uitzoeken met de schade-expert.

Na dit voorval zijn we een soort besmet en komt iedereen die Frans spreekt zich bemoeien met hoe wij moeten ankeren omdat de eigenaar van de cat alle Franse boten hier kent. 's Avonds roept een naastgelegen boot paniekerig dat we aan het bewegen zijn - terwijl dat gewoon het strekken van de dertig meter ketting is die ik nu heb uit liggen. Hij neemt nog de moeite om met de bijboot langszij te komen om te zeggen dat we moeten verplaatsen dat ik uiteindelijk maar doe om van het gezeik af te komen. We komen op vrijwel dezelfde plek terecht grappig genoeg.

Uiteindelijk hebben we na twee dagen en overleg met de verzekeraar een schadeformuliertje ingevuld en waren we blij dat we konden vertrekken.

Voor de Sojoez lanceerinstallatie

We zijn in FransGuyana ook nog naar het ESA spacecenter geweest. Een mooi staaltje Frans chauvinisme. En een deceptie. We hadden ons aangemeld voor een ruim drie uur durende guided tour. Een derde van het tourpubliek was Engelstalig maar álles in het Europese spacecenter is uitsluitend in het Frans. (Behalve de financiering, die is voor tweederde uit Europese gelden opgebouwd) Het is een groot terrein waar we met een touringcar doorheen reden, langs de verschillende lanceerinstallatie van de Ariane, Vega en Sojoez raketten die kilometers uit elkaar liggen. Gedurende de hele trip werd er vanalles uitgelegd, de bus af en toe stoppend. Wij hebben er weinig van opgestoken want geen woord Engels.

Wel hoorde ik dat men het Europese karakter van de basis heel belangrijk vindt. Maar dat is in de informatieposters, films, rondleidingen niet te zien. Alleen een hoop landenvlaggen bij de ingang, daar kan je aan zien wie er allemaal aan meebetalen. Na een uur in de bus zelf maar wat opzoeken op wikipedia stapten we uit bij de launch site van de Sojoez raketten, en daar zou dan gelegenheid zijn voor Engelstaligen om vragen te stellen. 'Daar bij die steen'. Afijn, alle Engelstaligen bij de steen konden wat vragen stellen, maar ja, je kan natuurlijk niet een uur informatie in 10 minuten stoppen. Bovendien stonden we buiten in de gillende zon, dus dat was gauw afgelopen. Terug de bus in, en na een uur Frans geklets kwamen we aan bij het controlecentrum van de Ariane5. Eenmaal binnen in het gebouw gingen we naar de perszaal, die dmv een glaswand zicht geeft op het controlecentrum met alle monitoren etcetera. Alle uitleg natuurlijk in het Frans en om het nog erger te maken werden alle Engelstaligen 'uitgenodigd' om de zaal te verlaten om uiteindelijk een lulverhaaltje bij een poster van een raket in de hal bij te wonen. Inmiddels vond ik het ronduit schandalig. Hoe is het mogelijk dat je in de dierentuin een Engelstalige locatiegestuurde koptelefoon met informatie over de plek waar je bent meekrijgt, maar in deze hightech omgeving, grotendeels door Europa gefinancierde launch site en niet eens een Engels ondertiteltje in een film kan. Genânt gewoon.

Achteraf hebben we het (alleen Franstalige!) enqueteformulier van de rondleiding ingevuld- met Google translate een beetje vertaald. Ik heb een vernietigende recentie achtergelaten, maar aangezien dit op papier is zou het me niet verbazen als ie niet verder komt dan de versnipperaar omdat ze geen Engels kunnen lezen.

De mooie website is wel in Engels trouwens, en geeft veel info.

Enfin.

De avond voor we van de rivier vertrokken was er nog een luide percussiegroep aan het drummen en heel veel versterkte muziek. We zijn even met de bijboot gaan kijken en het bleek de aanloop zijn voor de Carnaval. Heel leuk! Iedereen was uitgelopen, iedereen netjes gekleed en opgemaakt. Een hele optocht ging op de ritmische muziek dansend achter de percussie aan, karretjes met koelboxen drank duwend tot we bij het gemeentehuis aankwamen. Hier hebben we even van de mensen genoten, grote deinende bilpartijen, schuddende borsten en daggerende meiden in strakke kleding. Ik had geen tijd om te kijken waar Arianne naar keek, maar er liepen ook mooie sportieve en gespierde mannen rond ;-)

We zijn inmiddels dus lekker weg van die bruine sloot die de Kourourivier is en liggen nu voor de prachtige tropische eilandjes (Iles du Salut) voor de kust, waar we oorspronkelijk hadden willen aankomen.

We hebben direct kennis gemaakt met de crew van de Nederlandse boot 'Dream C' die gezellig even langs kwamen om te kletsen.

En later op de avond met de internationale crew van de Ierse schipper Jim die ons uitnodigde en vervolgens de hele avond onze rumcola's bijgeschonk als het glas halfleeg dreigde te raken terwijl er bijna continue met de hand gepompt moest worden om de boot drijvende te houden en de stroom aan boord was uitgevallen. Ze waren met recordsnelheid vanuit Kaapverdië hier naar toe gezeild, met dag en nacht de spinnaker op terwijl ze twaalf knopen liepen en súrfend van de golven gingen. Jim heeft wedstrijden gezeild en belast de boot tot het uiterste -en harder- want ze hebben de hele overtocht zeilen zitten naaien (zonder het naar beneden te halen!) en het roer lekt nu dermate door alle belasting dat het continue lenspompen nodig is. Hij is grappig en vol sterke verhalen En groot fan van rumcola, hij heeft een ruim met cola, en een ruim met flessen rum.
Hij moet op de kant om het roer te repareren in Suriname want daar is een kraan, niet bang dat de lekkage erger wordt gedurende de tweehonderd mijl naar Suriname.
Jim is geen zorgelijk type.

We blijven hier nog even en dan gaan we een rivier verder; de grensrivier met Suriname.

Verassend weinig Fransen hier, direct een stuk aangenamer!