Natte bende
We zijn nu elf dagen onderweg naar Hawaii en het is een ander tochtje dan we gewend zijn. We waren best wel tevreden met het passaatzeilen, lekker met de wind van achter op een kussentje in de zon zitten terwijl je genietend van dartelende dolfijntjes en af en toe een poepvogel naar de bestemming vaart.
Het eerste deel van deze zeereis was dat nog wel zo, maar inmiddels varen we nu met halve wind. Een prachtige koers ook, lekker snel en met de twintig tot vijfentintig knopen wind en bijbehorende golven ook best spectaculair. We krijgen de swell van de zijkant, en ook de windgolven komen daarvandaan, of iets van voren. Zeer regelmatig klapt er een golf tegen de zijkant waarna heel de boot onderbuist met bakken zeewater. Zelfs achter de buiskap zit je niet meer veilig en we hebben zelfs al twee keer water tot op het fornuis in de kombuis gehad. Nu hebben we dus ook maar de luiken in de deuropening gezet en trekken we het schuifluik helemaal dicht en leven helemaal binnen terwijl de boot voortraast. Soms een flinke dreun, en dan zien we het water over de luiken spoelen. Regelmatig controleren we de koers en we steken elk halfuur de kop uit het luik om even rond te kijken. Tot nu toe geen andere schepen gezien, behalve in de eerste week, toen waren er twee op de AIS maar die waren ook te ver weg om met het blote oog te zien.
We gaan al dagenlang heel constant, heel hard. We maken er al gewoonte van om 160 tot zelfs 170 mijl per dag te klokken. Afstanden die bij Jane van het radionetje bewondering wekten. Blijkbaar zijn de omstandigheden hier normaliter anders? Toch zagen we al dagen voor vertrek hetzelfde weerbeeld in dit gebied, de reden dat we eerst een noorderlijker koers kozen. Als het zo nog drie dagen zo door waait, en dat ligt wel in de verwachting, komen we al op maandag aan. Dan zitten we op veertien dagen, 2048 mijl met een gemiddelde snelheid van zes knopen!
We hebben nu met dat nattere zeilen wel alles zout. Buiten natuurlijk, maar binnen wordt het ook steeds klammer. Zojuist ontdekten we dat heel het voeteneind van het bed zeiknat is. Na onderzoek blijkt de bakskist stuurboord achter te lekken, en dat water loopt langs het gat dat is bestemd voor de noodhelmstok naar binnen, natuurlijk langs het matras dat het water gretig opzuigt. Daar moet ik dus wel wat aan doen voor de volgende reis. Beetje jammer ook dat alle luiken potdicht moeten zodat we ook niet lekker kunnen ventileren. En we zijn zelf natuurlijk af en toe buiten, om de koers bij te stellen of iets met de zeilen te doen, en dan breng je ook weer zout mee naar binnen waardoor de bankkussens ook klammig worden. De laatste mijlen zijn dus wat oncomfortabeler en we hebben een hele berg wasgoed als we aankomen. Zou toch fijn zijn als de boot echt hermetisch dicht zou zijn.
Nu maar hopen dat het eiland nog niet ontploft is als we arriveren, de vulkaan is erg actief op het moment vernamen we via onze Heterense perschef. En hoewel ik een beetje vuurwerk best kan waarderen denk ik ook dat een uitbarstende vulkaan wat teveel van het goede kan worden. Want van zo'n eindje zeilen mag dan alles zan boord wat viezig worden, een vulkaanuitbarsting geeft ook een hoop rommel. Bovendien zou het wel erg jammer zijn als we niet naar het nationale vulkaanpark kunnen omdat het te gevaarlijk is. Het lijkt me leuk om wat lava zien en te dansen op de vulkaan. Als dat niet door kan gaan hoop ik op gevaarlijk vurig hoelahoepende bloemenmeisjes ter compensatie. Het risico op een uitbarsting van Arianne lijkt me wel beheersbaar.
-----
At 27-3-2021 17:16 (utc) our position was 16°30.59'N 150°57.10'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
Het eerste deel van deze zeereis was dat nog wel zo, maar inmiddels varen we nu met halve wind. Een prachtige koers ook, lekker snel en met de twintig tot vijfentintig knopen wind en bijbehorende golven ook best spectaculair. We krijgen de swell van de zijkant, en ook de windgolven komen daarvandaan, of iets van voren. Zeer regelmatig klapt er een golf tegen de zijkant waarna heel de boot onderbuist met bakken zeewater. Zelfs achter de buiskap zit je niet meer veilig en we hebben zelfs al twee keer water tot op het fornuis in de kombuis gehad. Nu hebben we dus ook maar de luiken in de deuropening gezet en trekken we het schuifluik helemaal dicht en leven helemaal binnen terwijl de boot voortraast. Soms een flinke dreun, en dan zien we het water over de luiken spoelen. Regelmatig controleren we de koers en we steken elk halfuur de kop uit het luik om even rond te kijken. Tot nu toe geen andere schepen gezien, behalve in de eerste week, toen waren er twee op de AIS maar die waren ook te ver weg om met het blote oog te zien.
We gaan al dagenlang heel constant, heel hard. We maken er al gewoonte van om 160 tot zelfs 170 mijl per dag te klokken. Afstanden die bij Jane van het radionetje bewondering wekten. Blijkbaar zijn de omstandigheden hier normaliter anders? Toch zagen we al dagen voor vertrek hetzelfde weerbeeld in dit gebied, de reden dat we eerst een noorderlijker koers kozen. Als het zo nog drie dagen zo door waait, en dat ligt wel in de verwachting, komen we al op maandag aan. Dan zitten we op veertien dagen, 2048 mijl met een gemiddelde snelheid van zes knopen!
We hebben nu met dat nattere zeilen wel alles zout. Buiten natuurlijk, maar binnen wordt het ook steeds klammer. Zojuist ontdekten we dat heel het voeteneind van het bed zeiknat is. Na onderzoek blijkt de bakskist stuurboord achter te lekken, en dat water loopt langs het gat dat is bestemd voor de noodhelmstok naar binnen, natuurlijk langs het matras dat het water gretig opzuigt. Daar moet ik dus wel wat aan doen voor de volgende reis. Beetje jammer ook dat alle luiken potdicht moeten zodat we ook niet lekker kunnen ventileren. En we zijn zelf natuurlijk af en toe buiten, om de koers bij te stellen of iets met de zeilen te doen, en dan breng je ook weer zout mee naar binnen waardoor de bankkussens ook klammig worden. De laatste mijlen zijn dus wat oncomfortabeler en we hebben een hele berg wasgoed als we aankomen. Zou toch fijn zijn als de boot echt hermetisch dicht zou zijn.
Nu maar hopen dat het eiland nog niet ontploft is als we arriveren, de vulkaan is erg actief op het moment vernamen we via onze Heterense perschef. En hoewel ik een beetje vuurwerk best kan waarderen denk ik ook dat een uitbarstende vulkaan wat teveel van het goede kan worden. Want van zo'n eindje zeilen mag dan alles zan boord wat viezig worden, een vulkaanuitbarsting geeft ook een hoop rommel. Bovendien zou het wel erg jammer zijn als we niet naar het nationale vulkaanpark kunnen omdat het te gevaarlijk is. Het lijkt me leuk om wat lava zien en te dansen op de vulkaan. Als dat niet door kan gaan hoop ik op gevaarlijk vurig hoelahoepende bloemenmeisjes ter compensatie. Het risico op een uitbarsting van Arianne lijkt me wel beheersbaar.
-----
At 27-3-2021 17:16 (utc) our position was 16°30.59'N 150°57.10'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
Reacties
Een reactie posten