Andere wereld

Het is zover! Tromgeroffel..
We hebben eindelijk een vis gevangen! Elke avond haal ik de hengel binnen, omdat we niet 's nachts met vissen willen vechten. 's Avonds draai ik de lijn op de spoel en haak het aasvisje aan de geleideringen op de hengel. Weer een hele dag tevergeefs achter de boot aangesleept. Nu al 1300 mijl. Dat aasvisje van ons is zo'n tien centimeter lang imitatievisje met een driepuntige haak als staart. Maar als ik nog eens goed kijk zie ik 'm : aan één van die drie puntjes zit onmiskenbaar een vis. Een centimeter of twee lang, in het flankje gespiest. Niet precies de vis die ik me nu al een paar dagen voorstel te gaan vangen, maar het begin is er! Die zwom op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Hoe groot is die kans nou? Dat je als visje van twee centimeter in de grote oceaan wordt gespiesd door een haakje van een voorbij zeilende boot?

Vandaag is het minder comfortabel geworden. We zitten nu in een gebied met weinig wind, maar er zijn nu wel veel chaotische golven. Ik denk dat dit komt omdat we de zone met tradewinds naderen, zo'n 60 mijl zuid van ons. We lopen (nou ja lopen- we gaan 3,6 knopen) nu voor de wind naar het zuidwesten.
Vandaag moest ik weer de mast in, dat is inmiddels de derde keer. Eerste keer om een uit de mast gevallen blokje terug te monteren. De hele gennaker viel ineens naast de boot, omdat een harpsluitingje zich losgeschroefd had.
Ik was voor vertrek ook al de mast in geweest om het tuig te controleren, en toen heb ik gelijk een pilotlijntje op een ongebruikte schijf ingeschoren. Die kwam nu mooi van pas, want zo kan ik eenvoudig mijn klimlijn in de mast hijsen.
Arianne heeft me met de schootlier omhoog getrokken. Daar het blok weer gemonteerd op een van de twee vrije ogen met een nieuw harpsluitingkje, schroefdraad geborgd met lijm en goed met de tang aangezet. Toen gauw weer naar beneden want echt comfortabel is het niet, het kost nogal moeite om je met je benen bij de mast te houden tijdens het monteren. We hadden de genua en grootzeil nog opstaan en zijn eerst wat aan de wind gaan varen om de boot zo stabiel mogelijk te laten varen.
Eenmaal weer beneden wil ik het zeil weer hijsen maar ik constateer helaas dat ik het blok aan het ándere vrije oog had moeten zetten om schavielen tegen het profiel van de rolgenua te voorkomen. Gelijk dus nog een keer omhoog gegaan om dat opnieuw te doen.
En vandaag, twee dagen na dit gedoe dondert de gennaker wéér naast de boot. Nu zit de val nog gewoon in de mast, maar is de sluiting open gegaan. Door het geklapper denk ik; weinig wind en veel golven. Niet leuk om weer de mast in te moeten nu; door het geslinger wordt ik als een lappenpop van en tegen de mast geslingerd en het valt niet mee om mezelf onder controle te houden terwijl Arianne me naar boven liert. Maar ook dat is weer gelukt. Nu omwikkel ik de sluitingen met tape voor ik het zeil hijs om dit te voorkomen.
Hoop gedoe met de zeilen nu. Ik ben de hele dag bezig met zeiltrim en proberen de boot harder te laten gaan met te weining wind. Zeil erbij, zeil eraf, boom erin boom eruit, voor de wind, aan de wind. Alles slaat, draait, flappert en klappert. En slijt daardoor flink. Dagenlang konden we met heel licht weer nog goede vaart maken omdat er geen golven waren, maar dat is nu voorbij.

Ter ontspanning kwam er vandaag ook een groep grote tuimelaars bij de boot. Een andere soort dan die we tot nu toe kennen. Grotere, met stompe afgeronde rugvinnen. En ze tuimelden niet zo hard maar waren vrij traag. Zwemmen ook niet met de boot mee. Verder zien we nu ook weer vliegende vissen. In ieder geval een teken dat er vis zit, dus de kansen nemen toe hoop ik maar.

Nog 2532 mijl te gaan. Net als onze Atlantische oversteek ongeveer. Vanaf nu gaan we langere dagafstanden schrijven want er steekt eindelijk weer een windje op..
-----
At 26-3-2020 19:30 (utc) our position was 03°35.60'S 098°09.96'W

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com