Wedstrijdje!
Toen we een paar dagen geleden vertrokken was dat solo, dat wil zeggen zonder andere bekende boten. Eenmaal onderweg na een paar uur zagen we drie andere boten op de AIS die een beetje dezelfde koers zeilden. Lola, Lora en Tourterelle. Lora zeilt een wat noordelijker koers en die viel op een gegeven moment buiten AIS bereik. Tourterelle van 13 meter vaart constant ietsje harder en die is inmiddels ook van het beeldscherm verdwenen. Rest nog Lola; een vijftien meter lange Amerikaanse Beneteau Oceanis. We dartelen al dagen in elkaars AIS bereik en ik schep er groot genoegen in dat wij nog altijd ietsje harder gaan gemiddeld. Daar doe ik ook wel heel hard mijn best voor en ik ben continu met zeiltrim bezig als de omstandigheden weer ietsje veranderen. Optimalisatie van onze zeilen en weinig wind zorgen er voor dat we ze voor kunnen blijven. Dat zal niet altijd zo blijven, want hun boot is drie meter langer, en daarmee is hun theoretische rompsnelheid hoger. Zodra er genoeg wind is om rompsnelheid te halen gaan ze ons dus inhalen.
Maar tot die tijd kunnen we ze hebben! Misschien weten ze niet dat ze in een wedstrijd zitten, dat zou natuurlijk kunnen. Het is zo dat in principe alle zeilboten die zich binnen ons AIS bereik wagen in de wedstrijd komen. Zij weten dat zelf niet, maar als ze harder gaan dan wij dan ga ik kijken wat voor soort boot het is. Als ie langer is twaalf meter en sneller vaart dan is het een ongelijke strijd en vind ik het niet erg dat ze harder gaan. Maar ohwee degene die met een kortere boot sneller durft te varen. Die daagt me uit! 'Hoe kan dat prutsbootje nou harder gaan dan wij?!' vraag ik me dan af. Prutsbootje is mijn beschimping voor alle boten korter dan Joy, die elf meter zestig meet.
Dus als we een langer en in principe sneller schip voor kunnen blijven dan kan ik daar erg van genieten.
Als de schipper een klein beetje op mij lijkt zal ie best gefrustreerd kunnen raken omdat ie dat prutsbootje niet voor kan blijven. Al dagenlang nu! Maar wij varen, muscle flexend als Johnny Bravo, nog steeds lekker vóor ze. En ook nu weer harder. Sliep uit! In al dat getrim en getune gaat een hoop tijd zitten, en dat is prima.
Om er zeker van te zijn dat ie op de hoogte is van onze wedstrijd roep ik 'm op op VHF om 'even kennis te maken'. We babbelen wat en dan vraagt ie hoe bij ons de wind is, wat onze windhoek is en koers. 'Aha! denk ik tevreden. 'Nu weet ik zeker dat we in een wedstrijd zitten!' Hij had al gezien dat we twee mooie lichtweerzeilen hebben en ik complimenteer hem met zijn enorme spinnaker. We delen wisselen emailadressen uit, zij hebben geen SSB maar een satelliettelefoon dus we kunnen niet met elkaar praten zodra we buiten VHF bereik van elkaar zijn.
Ze kunnen ons op de hoogte houden -ze hebben een agent gehuurd voor het inklaren in Polynesië- van de situatie mbt Corona. Maar dat zien we tegen die tijd wel. Eerst nog een stukje zeilen.
We zeilen nog altijd met gennaker en bezaan halfwinder. Ruime wind, tussen de 4 en 12 knopen. De gribfiles die we binnen halen beloven constant meer wind dan we werkelijk krijgen en vannacht hebben we weer urenlang met de zeilen liggen flapperen. Maar nu lopen we weer, 5,8 knopen. Nog tweeentwintig dagen, elf uur en vier minuten...
-----
At 18-3-2020 16:49 (utc) our position was 03°23.87'N 084°47.60'W (en gaan we nul komma tweeëndertig knopen harder dan Lola!)
Maar tot die tijd kunnen we ze hebben! Misschien weten ze niet dat ze in een wedstrijd zitten, dat zou natuurlijk kunnen. Het is zo dat in principe alle zeilboten die zich binnen ons AIS bereik wagen in de wedstrijd komen. Zij weten dat zelf niet, maar als ze harder gaan dan wij dan ga ik kijken wat voor soort boot het is. Als ie langer is twaalf meter en sneller vaart dan is het een ongelijke strijd en vind ik het niet erg dat ze harder gaan. Maar ohwee degene die met een kortere boot sneller durft te varen. Die daagt me uit! 'Hoe kan dat prutsbootje nou harder gaan dan wij?!' vraag ik me dan af. Prutsbootje is mijn beschimping voor alle boten korter dan Joy, die elf meter zestig meet.
Dus als we een langer en in principe sneller schip voor kunnen blijven dan kan ik daar erg van genieten.
Als de schipper een klein beetje op mij lijkt zal ie best gefrustreerd kunnen raken omdat ie dat prutsbootje niet voor kan blijven. Al dagenlang nu! Maar wij varen, muscle flexend als Johnny Bravo, nog steeds lekker vóor ze. En ook nu weer harder. Sliep uit! In al dat getrim en getune gaat een hoop tijd zitten, en dat is prima.
Om er zeker van te zijn dat ie op de hoogte is van onze wedstrijd roep ik 'm op op VHF om 'even kennis te maken'. We babbelen wat en dan vraagt ie hoe bij ons de wind is, wat onze windhoek is en koers. 'Aha! denk ik tevreden. 'Nu weet ik zeker dat we in een wedstrijd zitten!' Hij had al gezien dat we twee mooie lichtweerzeilen hebben en ik complimenteer hem met zijn enorme spinnaker. We delen wisselen emailadressen uit, zij hebben geen SSB maar een satelliettelefoon dus we kunnen niet met elkaar praten zodra we buiten VHF bereik van elkaar zijn.
Ze kunnen ons op de hoogte houden -ze hebben een agent gehuurd voor het inklaren in Polynesië- van de situatie mbt Corona. Maar dat zien we tegen die tijd wel. Eerst nog een stukje zeilen.
We zeilen nog altijd met gennaker en bezaan halfwinder. Ruime wind, tussen de 4 en 12 knopen. De gribfiles die we binnen halen beloven constant meer wind dan we werkelijk krijgen en vannacht hebben we weer urenlang met de zeilen liggen flapperen. Maar nu lopen we weer, 5,8 knopen. Nog tweeentwintig dagen, elf uur en vier minuten...
-----
At 18-3-2020 16:49 (utc) our position was 03°23.87'N 084°47.60'W (en gaan we nul komma tweeëndertig knopen harder dan Lola!)
Reacties
Een reactie posten