Zuidelijk halfrond!
We zijn er!
Tenminste, aan de 'andere kant' van de wereld! Vannacht zijn we voor het eerst zachtjes de evenaar over gezeild!
Helemaal niks van gemerkt want ik lag te slapen en Arianne heeft Neptunes ook niet aan boord zien komen. Dat was een gemiste kans voor een klein feestje, maar we hebben besloten dat we morgen de aankomst op het zuidelijk halfrond vieren met een -nog te bakken- appeltaartje.
We hebben namelijk een appel met een deuk erin dus die moet op. Daarmee heb ik ook wel de grootste zorg die we hier hebben tot dusver benoemd. De hele wereld is met dat stomme virus bezig en wij hebben voorlopig alleen de zorg voor de groenten en fruit. Dat doet Arianne heel zorgvuldig om alles zo lang mogeljk goed te kunnen houden.
Op de versmarkt in Panama hebben we alle fruit en groente superzeikerig uitgezocht. Gelukkig hadden de marktkooplui geduld met ons want we hebben elke aardappel, ui, tomaat en boon individueel geselecteerd en alleen als er geen enkel minuscuul defect, vlekje, deukje of krasje op zat selecteerden we het als 'zeewaardig'.
Tot nu toe gaat het erg goed, we hebben maar twee sinaasappels overboord moeten zetten wegens schimmel maar dat zijn tot dusver de enige twee slachtoffers. We twijfelden op de markt over de sinaasappels omdat ze er erg vlekkerig uitzagen, maar dat schijnt bij de soort te horen. Ze waren in ieder geval met één dollar per 9 stuks niet te duur betaald en we kochten er dertig.
Vandaag hebben we de laaste ananas opgegeten. Het eerste fruit dat op is nu. We hadden twee groene en één rijpe gekocht en ze waren stuk voor stuk zálig. De kant met de kruin blijft het langst goed: je eet een ananas dus van onderaf op en wij doen drie dagen met een ananas. Nu hebben we nog steeds heel veel groente en fruit dat we dagelijks inspecteren. De tomaten, appels, sinaasappels en peren zijn allemaal individueel verpakt in los gepropte kranten zodat ze stabiel liggen en niet tegen elkaar botsen. Bovendien als er eentje slecht wordt kan ie niet gelijk anderen aansteken. Ik weet niet wat de incubatietijd is van een schimmelende sinaasappel, maar liggend in zijn eigen quarantainekrantje kun je ze zonder anderen te besmetten uit de populatie verwijderen.
Omdat de zee zo kalm is - met recht de stille oceaan- kunnen we leven nog altijd aan boord alsof we voor anker liggen. Aan tafel eten, koken, bakken, slapen en vissen. Het vissen is geen succes hier. We zien zowieso erg weinig leven.
Geen dolfijnen, en weinig vogels. Ook voor de poepvogels zijn we nu te ver op zee. En ondanks dat we al 1200mijl een haakje slepen nog altijd niks gevangen.
De boot doet het ook prima, behalve wat slijtage hier en daar aan lijnen geen problemen. Alleen twee dagen geleden viel ineens 's nachts de hele gennaker uit de mast. Plons naast de boot. We hebben gauw het zeil geborgen en zeiknat aan boord getrokken. Het valblok bleek uit de mast te zijn gevallen. De volgende ochtend heeft Arianne me met de schootlier omhoog getakeld en heb ik het blok weer opnieuw gemonteerd met een nieuw harpsluitingkje. Hij had zichzelf kennelijk losgeschroefd. Schitterend uitzicht over de stille oceaan trouwens, vanuit de mast met de aan de wind zeilende boot onder me. Maar omdat het best vermoeiend is om me met mijn benen gekneld bij de mast te houden heb ik er maar kort van genoten. Bovenin schommelt het een stuk meer...
Daarna gelijk onze nieuwe gennaker weer gehesen. Fijn zeil voor deze omstandigheden!
Straks meld ik me weer op het 'Pacific seafarers' radio netje om wat te kletsen en onze positie of bijzondereheden te melden. Ook hebben we bijna dagelijks nog contact met Zouterik of Sunshine die de situatie even afwachten in de regio Panama. Fijn, die SSB radio!
We zeilen de maanloze nacht in en genieten enorm van de sterren en de rust.
Nog 2700 mijl, en van ons mag het nog best wel even duren...
-----
At 24-3-2020 02:46 (utc) our position was 00°46.81'S 095°31.03'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
Tenminste, aan de 'andere kant' van de wereld! Vannacht zijn we voor het eerst zachtjes de evenaar over gezeild!
Helemaal niks van gemerkt want ik lag te slapen en Arianne heeft Neptunes ook niet aan boord zien komen. Dat was een gemiste kans voor een klein feestje, maar we hebben besloten dat we morgen de aankomst op het zuidelijk halfrond vieren met een -nog te bakken- appeltaartje.
We hebben namelijk een appel met een deuk erin dus die moet op. Daarmee heb ik ook wel de grootste zorg die we hier hebben tot dusver benoemd. De hele wereld is met dat stomme virus bezig en wij hebben voorlopig alleen de zorg voor de groenten en fruit. Dat doet Arianne heel zorgvuldig om alles zo lang mogeljk goed te kunnen houden.
Op de versmarkt in Panama hebben we alle fruit en groente superzeikerig uitgezocht. Gelukkig hadden de marktkooplui geduld met ons want we hebben elke aardappel, ui, tomaat en boon individueel geselecteerd en alleen als er geen enkel minuscuul defect, vlekje, deukje of krasje op zat selecteerden we het als 'zeewaardig'.
Tot nu toe gaat het erg goed, we hebben maar twee sinaasappels overboord moeten zetten wegens schimmel maar dat zijn tot dusver de enige twee slachtoffers. We twijfelden op de markt over de sinaasappels omdat ze er erg vlekkerig uitzagen, maar dat schijnt bij de soort te horen. Ze waren in ieder geval met één dollar per 9 stuks niet te duur betaald en we kochten er dertig.
Vandaag hebben we de laaste ananas opgegeten. Het eerste fruit dat op is nu. We hadden twee groene en één rijpe gekocht en ze waren stuk voor stuk zálig. De kant met de kruin blijft het langst goed: je eet een ananas dus van onderaf op en wij doen drie dagen met een ananas. Nu hebben we nog steeds heel veel groente en fruit dat we dagelijks inspecteren. De tomaten, appels, sinaasappels en peren zijn allemaal individueel verpakt in los gepropte kranten zodat ze stabiel liggen en niet tegen elkaar botsen. Bovendien als er eentje slecht wordt kan ie niet gelijk anderen aansteken. Ik weet niet wat de incubatietijd is van een schimmelende sinaasappel, maar liggend in zijn eigen quarantainekrantje kun je ze zonder anderen te besmetten uit de populatie verwijderen.
Omdat de zee zo kalm is - met recht de stille oceaan- kunnen we leven nog altijd aan boord alsof we voor anker liggen. Aan tafel eten, koken, bakken, slapen en vissen. Het vissen is geen succes hier. We zien zowieso erg weinig leven.
Geen dolfijnen, en weinig vogels. Ook voor de poepvogels zijn we nu te ver op zee. En ondanks dat we al 1200mijl een haakje slepen nog altijd niks gevangen.
De boot doet het ook prima, behalve wat slijtage hier en daar aan lijnen geen problemen. Alleen twee dagen geleden viel ineens 's nachts de hele gennaker uit de mast. Plons naast de boot. We hebben gauw het zeil geborgen en zeiknat aan boord getrokken. Het valblok bleek uit de mast te zijn gevallen. De volgende ochtend heeft Arianne me met de schootlier omhoog getakeld en heb ik het blok weer opnieuw gemonteerd met een nieuw harpsluitingkje. Hij had zichzelf kennelijk losgeschroefd. Schitterend uitzicht over de stille oceaan trouwens, vanuit de mast met de aan de wind zeilende boot onder me. Maar omdat het best vermoeiend is om me met mijn benen gekneld bij de mast te houden heb ik er maar kort van genoten. Bovenin schommelt het een stuk meer...
Daarna gelijk onze nieuwe gennaker weer gehesen. Fijn zeil voor deze omstandigheden!
Straks meld ik me weer op het 'Pacific seafarers' radio netje om wat te kletsen en onze positie of bijzondereheden te melden. Ook hebben we bijna dagelijks nog contact met Zouterik of Sunshine die de situatie even afwachten in de regio Panama. Fijn, die SSB radio!
We zeilen de maanloze nacht in en genieten enorm van de sterren en de rust.
Nog 2700 mijl, en van ons mag het nog best wel even duren...
-----
At 24-3-2020 02:46 (utc) our position was 00°46.81'S 095°31.03'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
schuitje varen theetje drinken als ik het zo lees ,maar wel even schrikken als er wat uit de mast valt lijkt me. Fijn dat jullie zo genieten
BeantwoordenVerwijderengoede vaart