Zombie Apocalyps
We dachten mooi te zijn ontsnapt aan de Zombie Apocalyps die Corona heet, maar zelfs op de oceaan hebben we er last van. Begrijp me niet verkeerd, we zijn heel gezond enzo, maar er bereiken ons berichten dat de grenzen van Frans Polynesie -voor het gehele seizoen!- dicht zijn voor alle in- en outbound traffic. En dat aankomende jachten twee opties krijgen: 1. De boot achterlaten en 'naar huis' vliegen. Of 2: doorvaren. Waarheen je dan kan doorvaren wordt er niet bij vermeld, want veel landen hebben al restricties of kunnen dat van de ene op de andere dag aankondigen.
Voorlopig zeilen we maar verder en hopen dat in een week of 3 de zaak nog wat bekoelt voordat we er zijn. En dat we in ieder geval even in een baai voor anker mogen liggen. We waren immers al een week onderweg toen dit nieuw beleid werd.
Aan de ene kant is het fijn om op zee te zitten: het dichtsbijzijnde menselijk leven vaart op 12 kilometer afstand zie ik op de AIS. We maken ons dus geen zorgen om ziek te worden, maar wel over familie en vrienden die meer risico lopen en er veel meer gedoe en zorgen van hebben.
Ons reisplannetje.. tja. Dat is nu samenvattend: 'We zien wel hoe het loopt' Dit kan nog een lastig staartje krijgen als we nergens meer mogen inklaren.
Het weren van die paar lange afstandzeilers begrijp ik ook niet goed. Voorlopig zijn we nog wel drie weken onderweg, wij brengen die ziekte niet mee. Dat doen vliegpassagiers en cruiseboten omdat die allemaal veel sneller van hot naar her gaan. Cruiseboten zijn in mijn optiek zowieso een plaag voor de wereld, nog los van wat de passagiers mogelijk onder de leden hebben.
Anyways. Vannacht een kleine klucht ten noorden van Galapagos; we werden een paar keer aangeroepen door de kustwacht. Eerst was niet duidelijk dat het een kustwachtschip betrof. Ik dacht dat ze vanaf de wal aan het zenden waren. Maar ook de Lola werd wel dertig keer geroepen en gaf ook dertig keer antwoord. Telkens bleef ie maar oproepen en hij had niet door dat hij zelf iets met zijn radio had waardoor hij ons niet kon horen. Twee andere jachten binnen marifoon bereik konden ons loud and clear horen. Na een uur, gesein met lichten en nog dertig vruchteloze oproepen die we wel allemaal netjes beantwoord hebben had hij het volumeknopje ineens gevonden. Hij bleek een jacht op sleep te hebben en wilde waarschuwen voor een aanvaringskoers. De kustwacht: hij was de enige zonder AIS, en met een brakke radio. Je zal ze maar nodig hebben.
-----
At 21-3-2020 16:59 (utc) our position was 01°00.33'N 091°36.93'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
Voorlopig zeilen we maar verder en hopen dat in een week of 3 de zaak nog wat bekoelt voordat we er zijn. En dat we in ieder geval even in een baai voor anker mogen liggen. We waren immers al een week onderweg toen dit nieuw beleid werd.
Aan de ene kant is het fijn om op zee te zitten: het dichtsbijzijnde menselijk leven vaart op 12 kilometer afstand zie ik op de AIS. We maken ons dus geen zorgen om ziek te worden, maar wel over familie en vrienden die meer risico lopen en er veel meer gedoe en zorgen van hebben.
Ons reisplannetje.. tja. Dat is nu samenvattend: 'We zien wel hoe het loopt' Dit kan nog een lastig staartje krijgen als we nergens meer mogen inklaren.
Het weren van die paar lange afstandzeilers begrijp ik ook niet goed. Voorlopig zijn we nog wel drie weken onderweg, wij brengen die ziekte niet mee. Dat doen vliegpassagiers en cruiseboten omdat die allemaal veel sneller van hot naar her gaan. Cruiseboten zijn in mijn optiek zowieso een plaag voor de wereld, nog los van wat de passagiers mogelijk onder de leden hebben.
Anyways. Vannacht een kleine klucht ten noorden van Galapagos; we werden een paar keer aangeroepen door de kustwacht. Eerst was niet duidelijk dat het een kustwachtschip betrof. Ik dacht dat ze vanaf de wal aan het zenden waren. Maar ook de Lola werd wel dertig keer geroepen en gaf ook dertig keer antwoord. Telkens bleef ie maar oproepen en hij had niet door dat hij zelf iets met zijn radio had waardoor hij ons niet kon horen. Twee andere jachten binnen marifoon bereik konden ons loud and clear horen. Na een uur, gesein met lichten en nog dertig vruchteloze oproepen die we wel allemaal netjes beantwoord hebben had hij het volumeknopje ineens gevonden. Hij bleek een jacht op sleep te hebben en wilde waarschuwen voor een aanvaringskoers. De kustwacht: hij was de enige zonder AIS, en met een brakke radio. Je zal ze maar nodig hebben.
-----
At 21-3-2020 16:59 (utc) our position was 01°00.33'N 091°36.93'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
Hee volgens mij kan ik hier (sailmail)nu wel op reageren. Even een testje.
BeantwoordenVerwijderenIk zie het problem niet. Na 4 weken quarantaine op de Joy ben je toch helemaal virus vrij als je niet ziek bent ?
BeantwoordenVerwijderen