Joy op reis

We zijn nu elf dagen onderweg naar Hawaii en het is een ander tochtje dan we gewend zijn. We waren best wel tevreden met het passaatzeilen, lekker met de wind van achter op een kussentje in de zon zitten terwijl je genietend van dartelende dolfijntjes en af en toe een poepvogel naar de bestemming vaart. Het eerste deel van deze zeereis was dat nog wel zo, maar inmiddels varen we nu met halve wind. Een prachtige koers ook, lekker snel en met de twintig tot vijfentintig knopen wind en bijbehorende golven ook best spectaculair. We krijgen de swell van de zijkant, en ook de windgolven komen daarvandaan, of iets van voren. Zeer regelmatig klapt er een golf tegen de zijkant waarna heel de boot onderbuist met bakken zeewater. Zelfs achter de buiskap zit je niet meer veilig en we hebben zelfs al twee keer water tot op het fornuis in de kombuis gehad. Nu hebben we dus ook maar de luiken in de deuropening gezet en trekken we het schuifluik helemaal dicht en leven helemaal binnen terwijl de boot ...

Elke avond om 03:00 UTC luisteren we uit op de radio naar het Pacific Seafarers Radio Net. Er is ook nog de Polynesian Magellan net en er zijn vast nog meer netjes. Maar op het PacSeaNet melden we dagelijks onze positie, grondkoers en snelheid en verder nog de windrichting en -kracht, de golfhoogte en -richting, de barometerstand en het percentage wolkenbedekking. Jane vraagt naar al die gegevens. Dat deden we ook op de oversteek van Panama naar de Markiezen dus we kennen de netcontroller Jane al een beetje. Het verloop van zo'n radio netje heeft een vaste routine. Eerst komt er een 'warm up call' waarin door de netcontroller een oproep wordt gedaan aan alle schepen onderweg om zich te melden voor de zogenaamde 'roll call'. Vervolgens een verzoek aan andere stations om zich te melden als 'relay station'. Dan melden zich andere maritiem mobiele stations of walstations die ook weer schepen oproepen zich te melden voor de rollcall om het bereik van het net te ...

De bruine Gent die vorig jaar hardnekkig op de bezaanmast plaatsnam is ook weer van de partij. ( blog 'shitvogels' ) Ik denk dat het een neef is. Net zo stoÏcijns en koppig als mijn vorige ervaring met deze eigengereide vogels. Deze vogel, we hebben hem Henk genoemd -sorry voor alle Henken- heeft eigenhandig de boot van koers gekregen door -best wel knap- plompverloren op het windvaanblad van de stuurinrichting te landen. We merken aan de klapperende zeilen dat er iets niet goed gaat en als ik naar buiten ga zit dat beest boven op de windvaan met zijn lompe lijf het zorgvuldig gebalanceerde vaanblad om te duwen. Die daardoor dus niet meer kan sturen.   Het is geen comfortabele plek voor het beest, wiebelig en weinig grip voor de pootjes, maar met af en toe flink balanceren met gespreide vleugels blijft ie er toch op zitten. Ik duw hem een paar keer met de pikhaak ervanaf, onder protest vliegt ie een rondje en komt dan strijdvaardig met hangende pootjes als landingsgestel terug ...

Het duurt nu twee dagen, de doldrums. Eerst een beetje regen, weinig wind. Inmiddels nu (6e dag) is het zwaar bewolkt, en hebben de hele dag zeer wisselende wind. En keiveel regen. Dan weer vijfentwintig- en een half uur later zeven knopen wind. We lopen best ok. Maar het is gekloot omdat je om de haverklap naar buiten moet om de zeilen weer anders te zetten omdat de windrichting ook zeer onstabiel is. Het ene moment gaan we met acht knopen naar het noordoosten, en het volgende weer pal naar het westen, met drie knopen en klappende zeilen. Gek word je ervan. Gisteravond heb ik het eerste rif in het grootzeil gezet en zojuist in een bui hadden we 24 knopen wind en hebben we ook een stuk genua weggenomen en dat laat ik nu zo. Volgens de GRIB file krijgen we de komende dagen tussen 20 en 28 knopen en we bevinden ons, volgens datzelfde windkaartje, op de grens tussen 8 knopen wind en 22. Het maakt me eigenlijk niet uit hoeveel wind we krijgen (nou ja, binnen de perken natuurlijk), als het ...

Dit blogje kwam ik nog tegen in den ouden radiomail doosch van eind augustus ofzo.. nooit gepubliceerd dacht ik? Of niet kunnen verzenden en toen vergeten. Het is net flessepost! En is dus al even onderweg... Ik zal het nog eens proberen te verzenden, en als u dit leest is het gelukt! Over ankeren.. Het moge duidelijk zijn dat we nogal veel ten anker liggen. Er zijn hier nu eenmaal (vaak ook gelukkig) geen marina's. En iedereen die hier met een bootje komt gooit zijn anker uit. Dat is niet altijd op dezelfde plek, maar wel altijd op dezelfde soort plekken. Een beschutte plek, met goede ankergrond en geleidelijk oplopende bodem. Helaas weet je gewoon niet altijd van te voren hoe de bodemgesteldheid is omdat het water niet zo helder is, of de diepte te groot, of er staan golfjes of schitterende zon die de blik naar beneden verstoort. Soms zou ik wel een klein raampje in de onderkant van de boot willen hebben om te kunnen zien waar je je anker gaat neergooien, want af en toe levert ...

Ahoy! Of mag ik al Aloha zeggen? Het gaat als een speer, we gaan al dagenlang gemiddeld 5,9 knopen en we zijn nét over de evenaar gegaan. Zou er ook een Onevenaar zijn? Maar we zijn dus weer terug op het Noordelijk halfrond! We hebben slechts een avond een beetje motregen gehad en vanochtend was er wat bewolking. Ook best lekker, bewolking, alle dagen zon gaat ook vervelen. Behalve voor de accu's, die vinden dat lekker. Het stuurboord zonnepaneel klap ik in de ochtend neer omdat we schuin over bakboord liggen. Zo ingeklapt in een kleine hoek met de reling staat ie dan mooi de hele ochtend behoorlijk recht op de ochtendzon gericht. In de middag als de zon hoger komt zet ik 'm dan weer recht. Zo wekken we op een dag 1200 tot 1500Wh op, ruim voldoende voor het dagverbruik en om de accu's vol te laden voor de nacht. We varen nu in de ITCZ, de Intertropische Convergentiezone, in de volksmond ook wel bekend als 'doldrums'. Dit is het gebied rond de evenaar waar we wissel...

Zo. De kop is eraf heet het dan. We gaan de tweede nacht in. De eerste etmalen zitten erop, we hebben 144 mijl afgelegd in de eerste 24 uur en 138 nm in het tweede etmaal. Nog 1715nm te gaan. Lekker vlot gezeild de eerste dagen. Het is een beetje gedoe om weer even het ritme te vinden. We hadden de eerste 24 uur gennaker als voorzeil en verder grootzeil en bezaan staan, hiermee liepen we zeven knopen, wat lekker is maar het heeft wel continue aandacht nodig omdat de windvaanstuurinrichting de boot dan niet goed op koers houdt als de wind wat vlagerig toeneemt. De elektrische stuurautomaat kon de zaak wel in het gareel houden maar dat kost veel stroom. Aangezien we ook twee koelkasten vol vers spul hebben kunnen we dat niet eindeloos doen. Dus nu zeilen we weer gewoon met genua en grootzeil en gaan we minder hard, maar wel lekker stabiel en nu stuurt de windvaan de boot weer lekker zelf zonder stroom te gebruiken. Dat is ook wat waard. We houden een koers pal noord aan. Voor een weekje...

Aankomst bij Ua Huka, lekker met de gennaker gezeild. Van de week kwamen we aan bij Ua Huka. Je moet maar van me aannemen dat dit ook gewoon een bestaand eiland is. Onderdeel van de Markiezen-archipel. We zijn alles bij elkaar in drie van de vijf archipellen geweest. In de Markiezen hebben we Hiva Oa, Tahuata, Ua Pou, Fatu Hiva, Nuku Hiva en nu dus Ua Huku bezocht. Van de Tuamotus archipel zijn we in de atollen Raroia, Makemo, Tahanea, Fakarava, Tikehau, Rangiroa en Ahe geweest. En in de Society-islands archipel zijn we op bezoek geweest op de eilanden Tahiti, Moorea, Raiatea, Tahaa, Bora Bora en Huahine. Het meest westelijke punt dat we bereikten was Bora Bora. Maar dat hoef ik mijn lezers natuurlijk niet te vertellen want u heeft dat allemaal glashelder op een rijtje, leer mij u kennen!  De plannen die we hadden voor de archipellen Gambier en Australs zijn niet doorgegaan. Inmiddels zijn we aan het einde van ons bezoek aan Frans Polynesië. We hebben uiteindelijk de plannen naar d...