Mooie boel
Ik heb een vinkje gevonden en uitgevinkt waardoor er nu niet meer '//WL2K' voor elk bericht komt. Mooi he?
Inmiddels zit er weer een nacht op (en een dag tegen de tijd dat ik dit kan versturen) en er is weer vanalles gebeurd. Er is een vliegende vis in het gangboord gesprongen en dit is niet nat genoeg voor het beestje om te overleven. Ik heb 'm een zeemansgraf gegeven. We hebben alle riffen uit de zeilen nu want de wind kakt in.
We hebben gisteren brood gebakken en toen ik het deeg aan het kneden was is een armbandje met stenen kraaltjes stuk gegaan en ik zag een kraaltje in het deeg landen. Gauw eruit gevist, maar helaas had ik niet geteld of alle kraaltjes daarmee weer present waren. Het kettinkje is symmetrisch 'bekraald' en omdat meer dan de helft van de kralen er nog op zat had ik zo kunnen tellen of ik het weer compleet had. Nou ja. Niet gedaan dus en nu heb ik bij de eerste hap van de eerste boterham van ons eerste zelfgebakken oceaanbrood op onze eerste oceaanoversteek mijn tweede tand van deze reis verkloot. Bij de eerste kauwbeweging had ik dus een tweede kraaltje- dat aan mijn aandacht ontsnapt was bij het kneden- gevonden, ten koste van een stuk van mijn kies. Dat bedenk je toch niet!? Het is een onooglijk klein kraaltje van lavasteen oid dat ik op lanzarote gekocht had, drie millimeter groot ofzo. Behalve dat ik er enorm geïrriteerd een nogal boos door werd omdat ik dacht aan alle gedoe met de voortand heb ik er verder nog geen last van. Ik hoop dat dat zo blijft tot (en met) we weer in de buurt van beschaving zijn. Geen zin in kiespijn nu.
Het begin van afgelopen nacht was spannend want we kwamen in onweer terecht. Overal om ons heen hingen buien. Op de radar kunnen we zien waar ze zijn- als er tenminste regen uit valt. Met de radar kunnen we de buien goed zien en dan kan ik op het schem meten hoe ver weg het nog is en of we ons zorgen moeten maken. Omdat ik van mening ben dat je beter onterecht bezorgd kan zijn dan onterecht onbezorgd heb ik alle antennes van de apparatuur losgehaald en de apparatuur uitgezet. Vervolgens alle losse apparatuur in de van het broodbakken nog enigszins warme oven gelegd. De oven is van staal en met een stuk aluminumfolie tussen de klep voor het raam lijkt nog het meest van alles aan boord op een Faraday kooi. We hebben namelijk een plastic boot. Binnen die 'kooi' kan geen electromagnetische straling binnendringen. Als het goed is. Dus bij een directe inslag zouden theoretisch een paar van je electronische spullen heel moeten blijven die anders door grote inductiestromen die met zo'n inslag gepaard gaan onmiddelijk in rook zouden opgaan. Maar misschien is het alleen maar om jezelf het idee te geven dat je er iets tegen kan doen. Anyway de oven dus volgestopt met de navigatielaptop, telefoons, GPS muis, navigatietablet en nog wat losse meuk. Ik had zelfs even de motor gestart omdat er na een directe bliksminslag geen enkele garantie is dat het elektrisch systeem van de motor nog intact is. En dan kan je niet meer starten. Ik had dat wel eens gehoord van andere zeilers als het over dit onderwerp ging.
Later dacht ik 'wat heb je -behalve herrie- eigenlijk aan een draaiende motor midden op de oceaan? ; Pointless' We kunnen toch niet naar de kant motoren want daar hebben we niet genoeg diesel voor en bovendien gaan we zeilend net zo hard of harder. Maar het antwoord is natuurlijk dat dan het water in de boiler warm wordt via de warmtewisselaar in het koelcircuit van de motor, zodat je na een blikseminslag tenminste nog lekker warm kan douchen temidden van je nasmeulende apparatuur. Ik denk dat je daar dan wel aan toe bent. ;-)
Ik heb ook ontdekt dat de propagatietabel die bij mijn radiosoftware zit een hoop gelul bevat, ondanks dat ik deze regelmatig update. Ik had namelijk wat zorgen over onze 'radiobereikbaarheid' want er was nog maar één station met een 'groen blokje' indicerend dat je daar een goede verbinding mee kunt maken. Alle andere stations zijn rood of geel. En uitgerekend dát station had mijn verbindingstijd van 120 minuten per dag naar 10 minuten veranderd. Het verzenden van een verhaal als dit duurt met een goede verbinding wel 20 minuten ofzo. Elk station kan dat zelf bepalen want het is allemaal vrijwilligers(net)werk. Nu heb ik een station in Canada gevonden (in Halifax) waar ik -ondanks de rode en gele indicatie midden in de nacht de beste verbinding ooit mee kan maken. 1500minuten per dag ;-)
Maar nu wordt zelfs dit verhaal te lang om te versturen ben ik bang. Dus tot de volgende!
Time: 2019-01-23 11:41:24 UTC
Latitude: 16 19'N
Longitude: 029 39'W
Speed: 4.7
Inmiddels zit er weer een nacht op (en een dag tegen de tijd dat ik dit kan versturen) en er is weer vanalles gebeurd. Er is een vliegende vis in het gangboord gesprongen en dit is niet nat genoeg voor het beestje om te overleven. Ik heb 'm een zeemansgraf gegeven. We hebben alle riffen uit de zeilen nu want de wind kakt in.
We hebben gisteren brood gebakken en toen ik het deeg aan het kneden was is een armbandje met stenen kraaltjes stuk gegaan en ik zag een kraaltje in het deeg landen. Gauw eruit gevist, maar helaas had ik niet geteld of alle kraaltjes daarmee weer present waren. Het kettinkje is symmetrisch 'bekraald' en omdat meer dan de helft van de kralen er nog op zat had ik zo kunnen tellen of ik het weer compleet had. Nou ja. Niet gedaan dus en nu heb ik bij de eerste hap van de eerste boterham van ons eerste zelfgebakken oceaanbrood op onze eerste oceaanoversteek mijn tweede tand van deze reis verkloot. Bij de eerste kauwbeweging had ik dus een tweede kraaltje- dat aan mijn aandacht ontsnapt was bij het kneden- gevonden, ten koste van een stuk van mijn kies. Dat bedenk je toch niet!? Het is een onooglijk klein kraaltje van lavasteen oid dat ik op lanzarote gekocht had, drie millimeter groot ofzo. Behalve dat ik er enorm geïrriteerd een nogal boos door werd omdat ik dacht aan alle gedoe met de voortand heb ik er verder nog geen last van. Ik hoop dat dat zo blijft tot (en met) we weer in de buurt van beschaving zijn. Geen zin in kiespijn nu.
Het begin van afgelopen nacht was spannend want we kwamen in onweer terecht. Overal om ons heen hingen buien. Op de radar kunnen we zien waar ze zijn- als er tenminste regen uit valt. Met de radar kunnen we de buien goed zien en dan kan ik op het schem meten hoe ver weg het nog is en of we ons zorgen moeten maken. Omdat ik van mening ben dat je beter onterecht bezorgd kan zijn dan onterecht onbezorgd heb ik alle antennes van de apparatuur losgehaald en de apparatuur uitgezet. Vervolgens alle losse apparatuur in de van het broodbakken nog enigszins warme oven gelegd. De oven is van staal en met een stuk aluminumfolie tussen de klep voor het raam lijkt nog het meest van alles aan boord op een Faraday kooi. We hebben namelijk een plastic boot. Binnen die 'kooi' kan geen electromagnetische straling binnendringen. Als het goed is. Dus bij een directe inslag zouden theoretisch een paar van je electronische spullen heel moeten blijven die anders door grote inductiestromen die met zo'n inslag gepaard gaan onmiddelijk in rook zouden opgaan. Maar misschien is het alleen maar om jezelf het idee te geven dat je er iets tegen kan doen. Anyway de oven dus volgestopt met de navigatielaptop, telefoons, GPS muis, navigatietablet en nog wat losse meuk. Ik had zelfs even de motor gestart omdat er na een directe bliksminslag geen enkele garantie is dat het elektrisch systeem van de motor nog intact is. En dan kan je niet meer starten. Ik had dat wel eens gehoord van andere zeilers als het over dit onderwerp ging.
Later dacht ik 'wat heb je -behalve herrie- eigenlijk aan een draaiende motor midden op de oceaan? ; Pointless' We kunnen toch niet naar de kant motoren want daar hebben we niet genoeg diesel voor en bovendien gaan we zeilend net zo hard of harder. Maar het antwoord is natuurlijk dat dan het water in de boiler warm wordt via de warmtewisselaar in het koelcircuit van de motor, zodat je na een blikseminslag tenminste nog lekker warm kan douchen temidden van je nasmeulende apparatuur. Ik denk dat je daar dan wel aan toe bent. ;-)
Ik heb ook ontdekt dat de propagatietabel die bij mijn radiosoftware zit een hoop gelul bevat, ondanks dat ik deze regelmatig update. Ik had namelijk wat zorgen over onze 'radiobereikbaarheid' want er was nog maar één station met een 'groen blokje' indicerend dat je daar een goede verbinding mee kunt maken. Alle andere stations zijn rood of geel. En uitgerekend dát station had mijn verbindingstijd van 120 minuten per dag naar 10 minuten veranderd. Het verzenden van een verhaal als dit duurt met een goede verbinding wel 20 minuten ofzo. Elk station kan dat zelf bepalen want het is allemaal vrijwilligers(net)werk. Nu heb ik een station in Canada gevonden (in Halifax) waar ik -ondanks de rode en gele indicatie midden in de nacht de beste verbinding ooit mee kan maken. 1500minuten per dag ;-)
Maar nu wordt zelfs dit verhaal te lang om te versturen ben ik bang. Dus tot de volgende!
Time: 2019-01-23 11:41:24 UTC
Latitude: 16 19'N
Longitude: 029 39'W
Speed: 4.7
sterkte Michiel.. hoop dat je er geen last van krijgt!
BeantwoordenVerwijderentoch fijn zo'n neef in Canada :-)
BeantwoordenVerwijderenvraag me af of jij mijn mailtjes ontvangt