Oceaanleven

Arianne, 27 januari - met enkele correcties 7-Feb

Om te weten welke dag het vandaag is, moet ik op de digitale boordklok kijken.
Op de Atlantische oceaan gaan de dagen harmonieus en ontspannen in elkaar over.
Om te weten op welk tijdstip wij leven hier aan boord van de Joy, moet ik op de oldskool boordklok kijken.
Deze geeft de UTC tijd Londen/Canaries aan, de tijdzone waaruit we 12 dagen geleden zijn vertrokken.
Elke 15 graden westelijker gaat de klok een uur achteruit. De Canaries liggen op 17 graden westerlengte. We bevinden ons op dit moment op 36 graden west, dus eigenlijk leven we nu in UTC-1. We hopen over circa 9 dagen op onze bestemming Frans Guyana aan te komen op 52 graden westerlengte. Nog circa 1000 mijl te gaan. We mogen de klok dan 3 uurtjes terugzetten.
We vinden het zo wel lekker die UTC tijd rond 7.30 uur gaat de rode nachtverlichting uit (super fijn projectje van Michiel) en om 21.00 mag het 3 kleuren toplicht aan. Het tijdstip van ons SSB boordnetje met Frans & Ilona van de Zwerfcat en zendamateur Rob uit Drenthe is sinds een paar dagen verschoven naar 21.00 UTC. De omstandigheden voor radiocommunicatie zijn het beste na zonsondergang.

Leuk en fijn zo'n gestructureerd moment op de dag. Het voelt een beetje als het 20 uur Journaal kijken, kopje koffie/thee en een koekje erbij. We wisselen de hoogtepunten van de dag uit, zoals het vangen van een vis of het geslaagd zijn van een heerlijk brood en bananencake. Ook wisselen we informatie uit over de weersomstandigheden, zeilvoering, technische zaken aan boord of recepten. En omdat we natuurlijk wel in de wedstrijd zitten, komen de nieuwe positie en 24 uur dagafstand aan bod.
Het is bijzonder dat Rob vanuit zijn huis in Drenthe 6000 km verderop ons kan ontvangen. Hij vindt het leuk om bijna dagelijks zijn hobby te beoefenen en met ons op de oceaan te kletsen. Zo zijn we nu ook op de hoogte van de sneeuw in Drenthe en het Breed band glasvezel project in zijn gemeente.

Onze grondkoers is nu circa 245 graden. Westwaarts naar Iles du Salut, een eilandengroepje 7 mijl voor de kust nabij Cayenne.
Zwerfcat is -net als wij- naar het zuiden gemoeten voor de wind, maar moet uiteindelijk terug naar 17 graden noord. Hun bestemming is Sint Maarten voor een haul out van hun catamaran. Daarna gaan zij in maart door het Panamakanaal naar de Pacific. Onze koersen gaan dus steeds meer uit elkaar lopen.

Afgezien van het vaste tijdstip SSB boordnetje hebben we geen vastomlijnd dagprogramma en structuur aan boord.
Dat is heerlijk, alles gaat naar behoefte. Sinds donderdag is het leven aan boord meer comfortabel. Dit gaat wel gelijk op met het verlies van snelheid. Minder wind, golven en deining. Je kunt redelijk makkelijk rondlopen en hebt niet voor alles 2 handen nodig.
We hebben overigens gemotord van vrijdag 12 uur tot zaterdag 22 uur. Wel handig dat de accus weer volledig opgeladen zijn.
De zonnepanelen hebben niet elke dag voldoende opbrengst om bij te laden vanwege bewolking. En de sleepgenerator wilden we niet in het water hebben, omdat er gevist moest worden achter de boot. We zijn na 12 dagen bijna door het verse eten heen. Nog 1 appel te delen, 2 grote wortelen, paar uien, knoflook, aardappelen te gaan.

OMG!!! We hebben gisteren zelf onze verse maaltijd naar binnen gehengeld. Een super prachtige Mahi Mahi!
Wat een joekel: 1 meter lang en 4 kg schoon aan de haak. Te mooi en zielig om dood te maken, maar we hebben het toch maar gedaan. Aangezien hij al een flinke haak in zijn bek had. Omdat we op de motor voortgang aan het maken waren, was het binnenhalen van dit enorme spartelende beest makkelijker. We konden de boot stilliggen (ideaal om ook nog ff te zwemmen/douchen in de oceaan).
En het smaakt verrukkelijk! Deze zeilers hebben weer 3 dagen eten.
Ons hysterisch enthousiasme is vastgelegd op een filmpje. Klik hier voor het filmpje!

Van deze filé hebben we er twee! Heerlijke vis, drie dagen van gegeten! (met lunch en diner ;-)

Met de motor hebben we ook warm water in de boiler. Laten we dat nu eens niet nodig hebben. Het is al dagen bloedheet aan boord. Zo'n 29 graden binnen, dus je zit de hele dag te zweten in je onderbroek en hempje. Dat is wel wat anders he dan de kou in NL. Effe wennen. Ik zit nu aan de navigatietafel voor een 12v ventilator. Deze hebben we gisteren maar eens geinstalleerd.
Het dekbed is ook opgeborgen in een vacuumzak en de was is ook zo gedaan. Bizar gevoel.

Ik ben een nachtmens geworden sinds deze oceaanoversteek. Ik geniet intens van het alleen wacht houden in de kuip tijdens de nachten. Mooie sterrenhemels soms, niet te warm, het geluid van het bruisende water. We hebben geluk gehad met het maanlicht afgelopen week. Komende week zullen de nachten veel donkerder zijn. Ik laat Michiel wat extra uurtjes slapen s nachts zodat ik alle tijd en rust heb om te lezen, mijmeren, yoga/fitness te doen, serie "How i met your mother" te kijken. Ik kan s ochtends beter slapen afgelopen dagen en dat maakt dat we bijvoorbeeld vandaag om 13.30 aan onze brunch zaten met overheerijke mahi mahi salade op toast. Vanavond staat in sojasaus gemarineerde mahi mahi op het menu.

We hebben ons nog geen moment verveeld. We lijken wel geschikt als "luie" oceaanzeilers.
Dus hoogste tijd voor een boek en een serietje in de kuip.

Adios!!!