//WL2K Ervaring Atlantic oversteek
Arianne, 19 januari 2019
Het is de 3e nacht na ons vertrek uit San Sebastian de La Gomera. De eerste paar dagen zijn fijn en voorspoedig verlopen. Geen zeeziekte, goede snelheid, stabiele wind.
Soms daalt het trotse gevoel in dat we echt samen de Atlantische Oceaan aan het overzeilen zijn. Hoe stoer is dat! Ik heb tot nu toe geen angst gevoeld. De gevoelens van onrust, opgejaagdheid en spanning vanwege de actie en klussenlijst 2 dagen voor vertrek verdwenen op het moment dat we eindelijk losgooiden. Heerlijk weer een ?end? zeilen. De leegte en stilte is zalig. Ik voel me opgewekt en ontspannen. Ik ervaar rust. Het is fijn om de ruimte te voelen om te luieren, uren naar de zee en sterrenhemel te staren, een leuk boek te lezen. Ik hoef ff niks van mezelf. Dat ff is wel wat langer nu, dus ik hoop dat de verveling niet gaat toeslaan. Nog niet de behoefte gehad aan prikkels van een serie kijken. Het is fijn om de vrijheid te ervaren om te eten, slapen en mezelf te vermaken naar behoefte. Dus jammie koekjes en chocolade s nachts tijdens mijn wacht. Ook houd ik mezelf dan wakker met yoga en fitness oefeningetjes in de kuip. Met een 'sixpack' in bikini in het Carieb, enjoy!
Michiel:
Het is inderdaad een lekker end zeilen. De koers kan beter, nu slingeren we een beetje waardoor we meer mijlen maken. Maar in het grote geheel maakt dat niet zoveel uit. We wisselen af van voor de wind -meer rollen maar betere koers- naar ruime wind, dat een leefbaardere koers oplevert. Ik ben veel tijd bezig met radioverkeer. We hebben een paar regelmatige sociale contacten en natuurlijk downloaden van gribfiles voor verse windinformatie.
We zien weinig scheepvaart - ongeveer 1 schip per dag en alleen op AIS. Verder komen we de dag door met slapen-door het rollen slaap je vrij beroerd omdat de oceaan je steeds uit je nest wil jonassen. muziek luisteren -daar geniet daar erg van; ik heb tijd om mijn hele albumcollectie te luisteren. Lezen ,koken en mailtjes tiepen. Voor het koken heb je meerdere personen nodig eigenlijk.
Bijvoorbeeld het snijden van een ui en paprika vereist gedegen voorbereiding. Plankje pakken, mes, bakje en ui+paprika. Alles rolt, glijdt, of waait weg als het de kans krijgt. Niet alles heeft dezelfde ontsnappingsdrang of gevaarzetting dus je moet je concentreren op de ui tot die is doorgesneden en op z'n platte kanten ligt. Het mes hou je vast. Zodra het mes geen contact meer maakt met de snijplank gaat deze glijden en de delen die je hebt afgesneden worden ook nieuwe bewegende elementen in dit spel. Van de snippers uiafval heb je al geaccepteerd dat die ervandoor gaan. Als je buiten zit is er de wind die dat voor zijn rekening neemt - dan waait het naar bínnen, want wind van achter ;-). En af en toe moet je jezelf ineens vastgrijpen of afduwen dus dan laat je ineens alles -behalve het mes- los om jezelf te 'redden'. Alle losse elementen van het uispel maken dan onmiddelijk van dezelfde gelegenheid gebruik om er met extra enthousiasme vandoor te gaan.
Nou ja. En dan dus nog de paprika en courgette. De zaak koken, proberen op te eten en daarna de afwas. Allemaal jongleren met tien ballen.
We hebben af en toe contact met de crew van Pien die een baby verwachten. Het leven aan boord lijkt een beetje op dat van een baby: eten, poepen, slapen, repeat . Alles wat je doet wordt een zooitje en ook eten gaat zelden vlekvrij ;-)
Tot later!
Het is de 3e nacht na ons vertrek uit San Sebastian de La Gomera. De eerste paar dagen zijn fijn en voorspoedig verlopen. Geen zeeziekte, goede snelheid, stabiele wind.
Soms daalt het trotse gevoel in dat we echt samen de Atlantische Oceaan aan het overzeilen zijn. Hoe stoer is dat! Ik heb tot nu toe geen angst gevoeld. De gevoelens van onrust, opgejaagdheid en spanning vanwege de actie en klussenlijst 2 dagen voor vertrek verdwenen op het moment dat we eindelijk losgooiden. Heerlijk weer een ?end? zeilen. De leegte en stilte is zalig. Ik voel me opgewekt en ontspannen. Ik ervaar rust. Het is fijn om de ruimte te voelen om te luieren, uren naar de zee en sterrenhemel te staren, een leuk boek te lezen. Ik hoef ff niks van mezelf. Dat ff is wel wat langer nu, dus ik hoop dat de verveling niet gaat toeslaan. Nog niet de behoefte gehad aan prikkels van een serie kijken. Het is fijn om de vrijheid te ervaren om te eten, slapen en mezelf te vermaken naar behoefte. Dus jammie koekjes en chocolade s nachts tijdens mijn wacht. Ook houd ik mezelf dan wakker met yoga en fitness oefeningetjes in de kuip. Met een 'sixpack' in bikini in het Carieb, enjoy!
Michiel:
Het is inderdaad een lekker end zeilen. De koers kan beter, nu slingeren we een beetje waardoor we meer mijlen maken. Maar in het grote geheel maakt dat niet zoveel uit. We wisselen af van voor de wind -meer rollen maar betere koers- naar ruime wind, dat een leefbaardere koers oplevert. Ik ben veel tijd bezig met radioverkeer. We hebben een paar regelmatige sociale contacten en natuurlijk downloaden van gribfiles voor verse windinformatie.
We zien weinig scheepvaart - ongeveer 1 schip per dag en alleen op AIS. Verder komen we de dag door met slapen-door het rollen slaap je vrij beroerd omdat de oceaan je steeds uit je nest wil jonassen. muziek luisteren -daar geniet daar erg van; ik heb tijd om mijn hele albumcollectie te luisteren. Lezen ,koken en mailtjes tiepen. Voor het koken heb je meerdere personen nodig eigenlijk.
Bijvoorbeeld het snijden van een ui en paprika vereist gedegen voorbereiding. Plankje pakken, mes, bakje en ui+paprika. Alles rolt, glijdt, of waait weg als het de kans krijgt. Niet alles heeft dezelfde ontsnappingsdrang of gevaarzetting dus je moet je concentreren op de ui tot die is doorgesneden en op z'n platte kanten ligt. Het mes hou je vast. Zodra het mes geen contact meer maakt met de snijplank gaat deze glijden en de delen die je hebt afgesneden worden ook nieuwe bewegende elementen in dit spel. Van de snippers uiafval heb je al geaccepteerd dat die ervandoor gaan. Als je buiten zit is er de wind die dat voor zijn rekening neemt - dan waait het naar bínnen, want wind van achter ;-). En af en toe moet je jezelf ineens vastgrijpen of afduwen dus dan laat je ineens alles -behalve het mes- los om jezelf te 'redden'. Alle losse elementen van het uispel maken dan onmiddelijk van dezelfde gelegenheid gebruik om er met extra enthousiasme vandoor te gaan.
Nou ja. En dan dus nog de paprika en courgette. De zaak koken, proberen op te eten en daarna de afwas. Allemaal jongleren met tien ballen.
We hebben af en toe contact met de crew van Pien die een baby verwachten. Het leven aan boord lijkt een beetje op dat van een baby: eten, poepen, slapen, repeat . Alles wat je doet wordt een zooitje en ook eten gaat zelden vlekvrij ;-)
Tot later!
Het is superstoer wat jullie aan het doen zijn!!
BeantwoordenVerwijderenFijn dat het zo goed met je gaat Arianne, met het ultieme vrijheidsgevoel dat een langere reis je kan geven.
Klinkt allemaal ook lekker relaxed, op het eten koken na dan. Dat lijkt meer op een zware operatie met weerbarstige messen en onderdelen. Gelukkig kan de patiënt daarna wel lekker eten.
Reis veilig en met veel plezier verder!