Nachtelijke Noordzee..
Zo zijn we nog in Cuxhaven, en zo zijn we weer op Vlieland. We hebben er een kleine vijfentwintig uur over gedaan. We hadden gerekend met dertig uur omdat we dachten meer (maar alleen heel zachtjes) te kunnen zeilen. Uiteindelijk hebben we er net zo lang als de heenreis over gedaan, het verschil is dus alleen te meten in decibellen en dieselverbruik. De tank is bij aankomst nog steeds zo vol dat we nog wel een keer heen en weer zouden kunnen varen. We hebben 21 uur op de motor moeten varen en slechts 4 uur kunnen zeilen. En dat zijn dan nog gerekte uren; eigenlijk kan je dan niet meer zeilen, maar er is ook nog geen zin om de motor weer aan te zetten.
Wel hebben we bijna de hele reis het grootzeil laten bijstaan als steunzeiltje, en om het kleine beetje wind te benutten zodat de motor iets langzamer kan draaien en toch een goede vaart houden. Hoe minder toeren, hoe rustiger aan boord het immers is.
Het was uitstekend motorweer, nauwelijks wind en de zee soms glooiend als een bad olie.
Twee keer was er tumult op de radio; we kregen een spoedmelding van een boot die vóór ons vertrokken was; zij kregen een SART alarm. Althans dat zei ie. Bremen Rescue antwoordde dat signaal van een gezonken motorjachtje was, en dat er geen nood meer was. Ze hadden daar een baken geplaatst. Wel vreemd dat ze daar een noodbaken voor gebruiken, want ieder schip binnen bereik van het baken krijgt dan een alarmerend bericht op zijn scherm, een luid piepend alarm, en het idee dat er mogelijk mensen aan het verzuipen zijn. Niet leuk. Maar na het goede nieuws van Bremen Rescue had ik ook de radar aangezet omdat ik wel eens wilde zien hoe een SART signaal er dan op ons scherm uitziet. Een uurtje later toen we zelf in dat gebied voeren kregen we ook een alarm op onze kaartplotter, maar dat was een distress baken op onze AIS. Het was dus geen SART, maar een AIS baken.
Voor de leken onder de lezers een hele kleine verklarende woordenlijst:
SART
Uren later, in de ochtend ter hoogte van Schiermonnikoog kregen we een DSC alarmmelding (Digital Selective Calling , dus niet het Delfts Studenten Corps).
Dat is een luid 'taatuutaatuu' geluid op onze marifoon, dat pas stopt als je het bevestigd hebt. De kustwacht reageerde gelijk met een oproep op VHF kanaal 16, met verzoek om informatie. De kustwacht weet dan dus door de DSC melding al dat er een 'Undesignated distress' is -een niet gespecificeerde noodoproep-, de exacte positie van de distress en de naam en MMSI nummer van het schip. Vervolgens reageerden ze met een verzoek om meer informatie op kanaal 16, tot drie keer toe zonder response, en daarna werd dit verzoek nogmaals gedaan door Den Helder Rescue. Dit is de Search And Rescue afdeling van de kustwacht en die gaan met een boot naar de locatie toe. Misschien iemand die zich verveelde tijdens de windstille 24-uursrace, of iemand die onwel geworden is en niet meer kon reageren? We hebben we er verder niks meer van gehoord, maar de opvolging op een alarmoproep is in ieder geval snel.
Achteraf las ik in mijn Marifoonboek dat ik eigenlijk niet had moeten bevestigen omdat ik daarmee tevens aangeef dat ik een reddingspoging aan het ondernemen ben. Maar het is ook de enige manier om het alarmgetoeter uit te krijgen. Moet nog eens opzoeken hoe dat nou eigenlijk hoort. Lastig omdat je dit nooit goed kan oefenen met je eigen apparatuur.
De nacht was een heel stuk langer en donkerder dan toen we hier eerder voeren, twee maanden geleden. Bovendien was er toen meer maan. Nu hadden we maar een klein maansikkeltje waardoor je echt in het zwart vaart. Wel mooie sterrenhemel!
Er zijn best veel lichten op de Noordzee in de nacht, betonning met verlichting, baggerschepen, cruiseschepen, heel veel windmolens en guard-vessels. Een van de guard-vessels was het jacht voor ons aan het wegjagen uit zijn 'territorium' met een groot zoeklicht waarmee hij recht op het jacht scheen en het als het ware wegveegde uit zijn gebied. Het jachtje voerde trouwens verkeerde verlichting, dat was ons ook al opgevallen, en het voer een stuk dichter bij de kust. Het guard-vessel dat de hele nacht een baggerschip ligt te bewaken (saaai!) nam de gelegenheid te baat om eens lekker uit te pakken met al zijn schijnwerpers om zo het jachtje weg te schrikken. We konden op de AIS zien dat ie 40 graden opstuurde om zo'n beetje op onze koerslijn te komen.
En nu zijn we dus beland op de plek waar we onze reis begonnen met de grote schroefschoonmaak. Het is hier DRUK! Haven is overvol en de havenmeester wachtte ons al op bij de ingang. Als haringen in een ton lag het dichtgestapeld. Omdat we op half tij aankwamen en er een stevige stroming dwars voor de smalle haveningang ligt kwamen we driftend als rallyrijders de haven binnengevaren. De havenmeester gaf aan dat we aan konden gaan liggen aan twee andere boten tussen twee steigers, maar toen we verder de haven invoeren kwam er net een boot naar buiten die we vroegen of hij een lege box achterliet. Bevestigend antwoordde hij 'aan de rechterkant van steiger D' zodat we niet aan een andere boot hoefden aan te liggen, maar direct de nog warme en net vrijgekomen box konden invaren. Zonder geluk vaart niemand wel..
Na een douche en een lekker lang en rustig nachtje slapen gaan we vanavond hier buiten de haven voor anker want het wordt windstil. Morgen naar Terschelling!
Wel hebben we bijna de hele reis het grootzeil laten bijstaan als steunzeiltje, en om het kleine beetje wind te benutten zodat de motor iets langzamer kan draaien en toch een goede vaart houden. Hoe minder toeren, hoe rustiger aan boord het immers is.
Het was uitstekend motorweer, nauwelijks wind en de zee soms glooiend als een bad olie.
 |
| Ankerveld bij de Elbe approach bij het vallen van de avond.. |
Twee keer was er tumult op de radio; we kregen een spoedmelding van een boot die vóór ons vertrokken was; zij kregen een SART alarm. Althans dat zei ie. Bremen Rescue antwoordde dat signaal van een gezonken motorjachtje was, en dat er geen nood meer was. Ze hadden daar een baken geplaatst. Wel vreemd dat ze daar een noodbaken voor gebruiken, want ieder schip binnen bereik van het baken krijgt dan een alarmerend bericht op zijn scherm, een luid piepend alarm, en het idee dat er mogelijk mensen aan het verzuipen zijn. Niet leuk. Maar na het goede nieuws van Bremen Rescue had ik ook de radar aangezet omdat ik wel eens wilde zien hoe een SART signaal er dan op ons scherm uitziet. Een uurtje later toen we zelf in dat gebied voeren kregen we ook een alarm op onze kaartplotter, maar dat was een distress baken op onze AIS. Het was dus geen SART, maar een AIS baken.
Voor de leken onder de lezers een hele kleine verklarende woordenlijst:
SART
 |
| Bremen Rescue in actie met een sleepje van een viskotter met motorproblemen. |
Uren later, in de ochtend ter hoogte van Schiermonnikoog kregen we een DSC alarmmelding (Digital Selective Calling , dus niet het Delfts Studenten Corps).
Dat is een luid 'taatuutaatuu' geluid op onze marifoon, dat pas stopt als je het bevestigd hebt. De kustwacht reageerde gelijk met een oproep op VHF kanaal 16, met verzoek om informatie. De kustwacht weet dan dus door de DSC melding al dat er een 'Undesignated distress' is -een niet gespecificeerde noodoproep-, de exacte positie van de distress en de naam en MMSI nummer van het schip. Vervolgens reageerden ze met een verzoek om meer informatie op kanaal 16, tot drie keer toe zonder response, en daarna werd dit verzoek nogmaals gedaan door Den Helder Rescue. Dit is de Search And Rescue afdeling van de kustwacht en die gaan met een boot naar de locatie toe. Misschien iemand die zich verveelde tijdens de windstille 24-uursrace, of iemand die onwel geworden is en niet meer kon reageren? We hebben we er verder niks meer van gehoord, maar de opvolging op een alarmoproep is in ieder geval snel.
Achteraf las ik in mijn Marifoonboek dat ik eigenlijk niet had moeten bevestigen omdat ik daarmee tevens aangeef dat ik een reddingspoging aan het ondernemen ben. Maar het is ook de enige manier om het alarmgetoeter uit te krijgen. Moet nog eens opzoeken hoe dat nou eigenlijk hoort. Lastig omdat je dit nooit goed kan oefenen met je eigen apparatuur.
De nacht was een heel stuk langer en donkerder dan toen we hier eerder voeren, twee maanden geleden. Bovendien was er toen meer maan. Nu hadden we maar een klein maansikkeltje waardoor je echt in het zwart vaart. Wel mooie sterrenhemel!
Er zijn best veel lichten op de Noordzee in de nacht, betonning met verlichting, baggerschepen, cruiseschepen, heel veel windmolens en guard-vessels. Een van de guard-vessels was het jacht voor ons aan het wegjagen uit zijn 'territorium' met een groot zoeklicht waarmee hij recht op het jacht scheen en het als het ware wegveegde uit zijn gebied. Het jachtje voerde trouwens verkeerde verlichting, dat was ons ook al opgevallen, en het voer een stuk dichter bij de kust. Het guard-vessel dat de hele nacht een baggerschip ligt te bewaken (saaai!) nam de gelegenheid te baat om eens lekker uit te pakken met al zijn schijnwerpers om zo het jachtje weg te schrikken. We konden op de AIS zien dat ie 40 graden opstuurde om zo'n beetje op onze koerslijn te komen.
En nu zijn we dus beland op de plek waar we onze reis begonnen met de grote schroefschoonmaak. Het is hier DRUK! Haven is overvol en de havenmeester wachtte ons al op bij de ingang. Als haringen in een ton lag het dichtgestapeld. Omdat we op half tij aankwamen en er een stevige stroming dwars voor de smalle haveningang ligt kwamen we driftend als rallyrijders de haven binnengevaren. De havenmeester gaf aan dat we aan konden gaan liggen aan twee andere boten tussen twee steigers, maar toen we verder de haven invoeren kwam er net een boot naar buiten die we vroegen of hij een lege box achterliet. Bevestigend antwoordde hij 'aan de rechterkant van steiger D' zodat we niet aan een andere boot hoefden aan te liggen, maar direct de nog warme en net vrijgekomen box konden invaren. Zonder geluk vaart niemand wel..
Na een douche en een lekker lang en rustig nachtje slapen gaan we vanavond hier buiten de haven voor anker want het wordt windstil. Morgen naar Terschelling!
Reacties
Een reactie posten