Waddenweelde!

Ons veilig verblijf van de afgelopen 9 weken.

Helemaal weer geland in Nederlandse wateren valt weer eens op hoe mooi de waddeneilanden zijn. Zeker met het weer dat we troffen bij aankomst. Nou ja, kleine nuance, een paar uur na de aankomst. Tijdens de aankomst regende het een beetje, hetgeen absoluut tegen de afspraak was. 

Ankerplek onder het wakend oog van de vuurtoren van Vlieland.

Rondje Oostzee. (versie 1) We hebben ruim 1500 mijl op de log staan. 

Dapper éénarmig krabbetje in vecht-modus. Ik heb 'm laten winnen.

Groene strand op Terschelling, de poelen waren lekker zonverwarmd om doorheen te slenteren!

Aangekomen op Vlieland hebben we eerst friet en toen wat slaap ingehaald. 

De volgende dag, na een wandeling over het strand, zijn we in de namiddag weer de haven uitgevaren om voor anker te gaan liggen bij de vuurtoren van Vlieland. In een haven als Vlieland is het gewoon erg vol. Je ligt hutje mutje, zo'n 4 meter van je buren. Waarvan er 's avonds altijd een paar doorzakken en er 's ochtends steenvast een paar vertrekken op het eerste tij, de motor eerst een kwartier warmdraaiend. 

Dus als je dan uitvaart om te ankeren spaar je niet alleen dertig euro liggeld uit, maar we lagen vervolgens op een buitenaards rustig plekje omdat er absoluut geen wind was, maar vooral ook geen andere mensen. 

En zo lagen we dus weer in ons eigen coconnetje in een privé-universum bestaande uit een fonkelende sterrenhemel, droogvallende zandplaten, wat watervogelgeluiden en het gekabbel van de eb- en vloedstroom langs de boot. Kan mij niet lang genoeg duren. 's Ochtends bij zonsopkomst even uit het luik kijken -mooi!-, dan lekker even terug in bed, vervolgens koffie maken, eitje koken, ontbijten, zeehond spotten, kortom, volledige onderdompeling in het keiharde zeilersbestaan. Waddenweelde!

Aanloop van Terschelling met op de achtergrond de Brandaris.

In de middag hebben we op hoog water het anker uit het zand getrokken om onderweg te gaan naar Terschelling, waar we nu liggen. Ik heb tijdens het anker-op gaan de dertig meter ketting meter voor meter met de borstel onderhanden genomen omdat het helemaal onder de wier zat. Anders gaat dat lekker meuren als je dat een paar dagen in de ankerbak laat rotten.. 

Uitzicht op het groene strand vanuit de Walvis

Tegenwoordig is het naar Terschelling (op hoogwater) nog maar anderhalf uur varen omdat je niet meer om hoeft te varen via de Slenk, maar gelijk kan doorsteken via het dieper geworden en inmiddels gewoon betonde Schuitengat. 
Hier kan je lekker gratis de was doen!