Snelheidsrecord Samsø

We zijn echt rácend naar Samso gevaren. Ik moet het nog controleren, maar ik weet zeker dat we een snelheidsrecord gebroken hebben. Vanuit Kopenhagen was er eerst een beetje een laf windje waardoor ik dacht dat we niet ver zouden komen. Dus hebben we de spinnaker erop gezet want ik had inmiddels op YouTube diverse filmpjes bekeken over wat we nou verkeerd deden bij de eerste keer met de spinnaker. 

Bleek vrijwel alles te zijn, en ik was een beetje teleurgesteld dat ik niet zelf had bedacht hoe dat slimmer kon. Ook is onze spinnaker-uitrusting op zijn best basaal te noemen. Met de juiste handige hulpmiddelen is dat zeil ook met slechts twee bemanningsleden best goed te handelen.

Prachtige landschappen bij Langør, Samsø

Dus hup, spinnaker hijsen en gaan. We liepen gelijk 1,5 koop harder en met ook nog de stroom mee ging het van een leien dakje. Verder noordwaarts bij Helsingborg moesten we om de kust te kunnen blijven volgen half aan de wind. Dat is iedere zeiler's favoriete koers denk ik. Maar halvewind gaat echt niet met een spinnaker, dus het ding moest er eraf. Nu is dat veel eenvoudiger dan de eerste keer; gewoon de loefschoot losgooien en het hele spul wapperend in de luwte achter het grootzeil trekken, vervolgens onder de giek doortrekken terwijl Arianne de val viert en dan door het schuifluik in de kajuit gooien. Klaar. Kind kan de was doen. Enige voorwaarde is dat het kind vrij groot moet zijn en op YouTube heeft gekeken hoe het moet.

Vervolgens het bochtje om en lekker alle zeilen bijgezet; grootzeil, genua en bezaan. Zo is het leven bedoeld, en aldus voeren we in de golf-luwte van de hoge wal met vol zeil en 17 knopen wind. Perfecte omstandigheden. Echt een racebaan, en we hebben op het traject Kopenhagen- Hundested een maximumsnelheid geklokt van 9,7 knopen. Het gemiddelde over de 56,6 mijl kan ik helaas niet meer zien, want ik ben de tracker vergeten uit te zetten waardoor de tijd bleef doorlopen in de haven. En tja, als je er een hele nacht een snelheid van 0,0 knopen bij laat loggen heeft dat een nogal dramatisch effect op de gemiddelde snelheid. Maar heerlijk gezeild in ieder geval. 

Route naar Hundested.

De zuidenwind van de volgende dag zou ook de laatste dag zuidenwind van de week worden, en daarom besloten we om niet in Hundested te blijven hangen  maar deze nog goed te benutten om het stukje kattengat maar gelijk achter de rug te hebben. 

En vanwege voor later op de middag voorspelde regen zijn we ook vroeg vertrokken. Wij hebben een vrijwel onbevlekt blazoen als het gaat om 'niet in de regen zeilen' en dat wil ik graag zo houden.

Op het traject van Hundested naar Samsø ligt een militair oefenterrein opgedeeld in verschillende zones die op de kaart staan aangegeven. En een rif wat we moeten doorsteken. Voordat je het gebied invaart moet je toestemming vragen. Al regelmatig heb ik voor toestemming om een of ander gebied te mogen doorkruisen vruchteloze oproepen gedaan naar stations die helemaal niet bemand bleken. Dus eigenlijk voor de vorm, niet rekenend op antwoord omdat de meeste oefeningen kennelijk niet in het zeilseizoen zijn heb ik ze ook hier opgeroepen. Maar dit keer kreeg ik netjes response: Er waren schietoefeningen.

Aangezien de rechtstreekse koers - door het Sjaellands rif- mooi halfwinds bezeild door vier militaire zones liep maakte ik de man duidelijk dat we vertrokken waren uit Hundested, en onderweg waren naar Samsø. En of we de voorliggende koers konden aanhouden.

Dat kon hij natuurlijk ook wel zien, want wij doen ons uiterste best om zichtbaar te zijn voor andere schepen middels radarreflector en AIS. En ik vroeg of dat problemen zou opleveren. Zijn antwoord was dat als we zo dicht mogelijk bij de kust zouden blijven we konden doorvaren. 

Nou. Dat moet je dus niet tegen een zeiler zeggen want 'zo dicht mogelijk' vertaal ik logischerwijs als 'dat het nog wel lekker bezeild is'. Niet dat je moet gaan kruisen om krampachtig buiten de gebieden te blijven. Het moet wel leuk blijven natuurlijk, en halve wind is het leukst, dat weten ze bij de marine ook wel. Bovendien gingen we met de voorliggende koers best wel lekker hard door alleen maar de onderkant van slechts alle zones. 

Elk kwartier werd op VHF 16 melding gedaan aan alle schepen met verzoek het gebied te mijden. Andere boten, die al in het gebied voeren, werden door het Deense oorlogsschip opgeroepen met vermelding van positie en koers en het vriendelijke verzoek om op te zouten. Dus toen hebben we uit pure beleefdheid toch ook maar een slag naar de kust gemaakt. En ook een beetje omdat we inmiddels de schoten konden horen. 

Zo hoorden we al vijf keer oproepen van het Deense oorlogsschip die een zeiler in een bepaalde positie probeerde te bereiken, maar die maar niet antwoordde. De dienstdoende Deen werd per oproep hoorbaar meer geïrriteerd en kortaf omdat er kennelijk niet werd uitgeluisterd. 

Na enige tijd en vele oproepen later hoorden we een Duitse zeiler het kuststation oproepen om wat nerveus te melden dat hij door het Sjaellands rif oostwaarts voer, en of er een probleem was?  De Deense wachtmeester verzocht de zeiler om naar VHF72 te gaan voor de afhandeling. Wij schakelen dan dus óók onmiddellijk naar VHF72 om niets te hoeven missen van de zich ontwikkelende klucht. Op kanaal 72 werd de vervolgens diverse malen om de exacte positie van de zeiler gevraagd, maar het bleef stil aan Duitse zijde. Dus weer terug naar VHF16 om te luisteren wat ze gingen doen.. Nogmaals een oproep aan de zeiler om naar 72 te gaan. De Duitser, zich nu steeds in steenkolenengels en drievoud voorstellend met scheepsnaam en radioroepnaam bevestigde dat ie naar 72 ging waar ie zich vervolgens wéér drie keer uitgebreid ging voorstellen en de vraag of ie een probleem had. Je kon de marineman horen zuchten. Hij wilde gewoon de exacte positie weten van de zeiler. 

Afijn, na doorgeven van de positie bleef het enige tijd stil. 

Wij speculeerden inmiddels dat de geïrriteerde marineman die positie gewoon nodig had om de Duitser af te kunnen zinken middels een welgemikt schot op de boeg. 

Nou ja. Avontúren dus. Alles loopt natuurlijk met een sisser af en er is behalve wat verwarring niks aan de hand maar we vermaken ons kostelijk en zo glijdt de tijd voorbij.

Aangekomen in Samsø zijn we voor anker gegaan in de prachtige Staunsfjord bij Langør.

Aangekomen op de ankerplaats, boekje lezen.

Voor anker in de baai bij Samsø

Heidevelden aan zee met witte stranden. Wij snappen dat vele zeilers hier jarenlang rondvaren en zich niet vervelen. 

Nog even op de valreep trouwens: we zijn verplaatst naar de andere kant van het eiland en we hebben nu tóch in een regenbui gezeild. Ter verdediging kan ik aanvoeren dat de bui wel goed uitkwam, omdat we door de toegenomen wind uit de bui nét wat hoger aan de wind konden zodat we niet een extra slag zouden hoeven maken om de haven te bereiken. 
Helaas moesten we toch nog snel overstag om een hoop visfuiken voor de kust te ontwijken. Klik hier voor filmpje zeilen in de regen.

Aankondiging van blazoenvlekken. Een beetje buiig weer geeft ook hele mooie luchten!