Joy op reis

Ongeveer 30 mijl verwijderd, krijgen we land in zicht. We hebben zoveel geluk met het prachtige weer. Jaaa het is zover! We zien land! Sinds vanochtend een uur of tien zien we bergen. Een mooi berglandschap, met sneeuwtoppen en sneeuwflanken! En we hebben een prachtige zeildag om de reis mee te besluiten. De wind is ten gunste gedraaid en we hebben nu bijna een halve windse koers naar de ankerplaats. Gaat lekker met 7 knopen precies over de streep en de zon schijnt ook nog sinds ie op kwam vanochtend (vannacht!) om 02u30. We hebben zelfs weer eens een tijdje buiten gezeten. Lekker uit de wind achter de buiskap in de zon was het goed te doen met een hemd en een fleece trui en een jas met hoge kraag en sokken en een lange broek en een muts en een sjaal. En een zonnebril. Ik overdrijf een beetje; het is net wintersport. Heerlijk! Eerst kruipen we nog even ergens weg achter ons anker tussen die eilandjes, om schoon schip te maken en wat bij te slapen en glüwein te slempen natuurlijk. Dus ...

Het vorige blog was eigenlijk te vroeg verzonden. De spellingsadmiraal had nog opmerkingen en ik had het zelf ook nog niet nagelezen. Maaja, ding stond opgeslagen in 'postvak uit' en dan wordt ie verstuurd bij een verbinding. Het broodjes deel van dat blog is dus nog niet besproken. En dat is nu ook oud brood geworden dus ik laat het er maar bij. We zeilen, de op één na laatste nacht in. Het hangt van de wind af hoe lang de laatste nacht wordt. Als ie weer naar het noordoosten draait zullen we nog een rak moeten maken, dan wordt het een hele nacht want dan komen we te zuidelijk uit. We lopen nu redelijk hoog aan de wind. Noordenwind. Poolwind! En dat is te merken. Het is een graad of tien denk ik. Maar gelukkig hebben we even geen mist. De afgelopen dagen hebben we heel veel in de mist gevaren. Daar is niet veel aan. Je ziet niks. Het is koud. Het is nat. En het is koud dus. Om dat nog maar even te benadrukken. Niks aan. Nu varen we te hoog voor Sitka, maar ik laat het maar zo,...

Wij zijn aan het aftellen. Met de aardappels, de eieren, sinaasappelen, de laatste ui. En de mijlen natuurlijk. Het lijkt erop dat we morgen heel licht weer krijgen helaas, we gaan juist zo lekker de goede kant op nu, het zou mooi zijn als we deze wind nog 36 uur langer konden houden maar we krijgen er nog maar 12 volgens de windvoorspelling.. We kijken hoever we komen en besluiten dan of we de laatste 200 mijl ofzo motoren, want als we te langzaam gaan krijgen we na een tijdje weer wind tegen en da's ook niks. We hebben op deze tocht veel meer diesel verstookt dan normaal, maar je kan in dit gebied nu eenmaal niet risicoloos blijven 'rondhangen' als er geen wind is. De depressie die we kregen viel mee, omdat we ons precies op de goede plek bevonden. We hebben maximaal dertig knopen wind gehad dus da's prima te doen. Het was ook een 'gemiddelde' depressie volgens Bruce. Geen problemen mee gehad, alleen het vioolblok van de neerhouder brak met een knal. Metaalmoe...

Geen paniek! Het gaat prima. We hebben warme appeltaart en Bruce Almighty als weerman. En we hebben nog 24 uur de tijd om ons een beetje in de mildere regionen van het windveld te positioneren. We moeten het weer nog wel eerst krijgen natuurlijk, dus ik moet ook niet te vroeg victorie kraaien, maar ik heb er vertrouwen in dat we ook deze 'paarse vlek' weer mooi aan ons schuitje voorbij kunnen laten gaan. Het is jammer dat ik geen plaatjes erbij kan plakken nu, want het lijkt hier wel een weerstation annex bakkerij. Elke dag komen de weerfaxen binnen met de Surface Analysis, Surface Forecasts voor 24,48 en 96 uur, Wind/wave forecasts en satelietfoto's. Toch mooi dat dat allemaal via de radio tot ons komt. Ik heb daarom een mooi overzicht van de gehele Noord Pacific op de laptop, en elke dag als ik de nieuwe weerfaxen heb ontvangen dan plak ik deze als een transparant velletje op de kaart, in dezelfde schaal. Daarbovenop kan ik dan nog de gribfile leggen, en we zien onszelf ...

Op de AIS zien we op deze trip veel meer boten dan op andere zeereizen. Logisch wel, met al die grote Amerikaanse steden aan de westkust en China en Japan aan de andere kant van deze plas. Ik denk dat ze naar San Francisco of Los Angeles gaan, of naar Panama natuurlijk. Momenteel kruisen zes schepen onze route en we hebben er sinds vertrek uit Hawaii ook al vele gezien. Dat wil zeggen: op de AIS gezien want met het blote oog zien we ze niet. Te ver weg. Ze moeten wel dichtbij zijn, minder dan vijf mijl, om ze buiten op de horizon te zien. Vaak zie je ze 's nachts beter dan overdag. Een lichtje laag op de horizon is vrijwel altijd een ander schip. Enige dagen geleden zagen we iets dat niet te zien was op de AIS. Ik heb hem opgeroepen met de VHF nadat Arianne hem al een paar uur in de gaten hield tijdens de nachtwacht. Hij leek maar niet te verplaaten. Geen antwoord op kanaal 16 toen ik het opriep en ook op de radar die ik voor de gelegenheid weer eens afstofte zag ik niks. Misschien...

De furler repareren op zee Neerhouder reparatie met dyneema, veel sterker Nee maar echt, best lekker nu. Furler is weer gefixed, radio doet het weer , gps geen probleem meer. Misschien was de GPS storing wel veroorzaakt door zonneactiviteit, ik zit van alles te lezen op mijn Wikipedia (offline met Kiwix, superhandig) en het is niet onmogelijk dat een zonnevlam ofzoiets storingen veroorzaakt in radioverkeer. Er kunnen zelfs elektriciteitscentrales van over de pis gaan dus dan zal een GPS storinkje ook wel tot de mogelijkheden behoren. GPS is gebaseerd op zeer nauwkeurige tijdmetingen en natuurlijk radiosignalen. Het maakt op zich niet meer uit, want alles doet het weer gewoon als vanouds. Ik kan er alleen niet zo goed tegen als ik de bron oorzaak niet ken. Voorwaartsch dus. Met gezwinde spoed. We zijn tevreden met het besluit naar Sitka te gaan. Alaska is zo'n enorm gebied, alleen al in de omgeving Sitka zijn honderden scheren, eilanden, fjorden, baaien en ook vele dorpen en stadje...

Er rust geen zege op deze trip, althans zo voelt het nu even. We hebben best een paar lekkere dagen achter de rug, om niet te zeggen zalig. Dat zeg ik speciaal niet omdat er geen wind was en moesten motoren, anders was het wel zalig geweest. Vannacht begon zó rustig dat we maar gewoon veel zijn gaan slapen, we gingen met 0,3 knoop toch nergens heen. We zijn op ankerplaatsen geweest waar het wilder slapen was dan afgelopen nacht. Net nu we ons aan het oriënteren zijn over hoe naar Kodiak te komen heb ik sinds vannacht een vervelend probleem erbij; alle GPS apparaten weten niet meer waar ze zijn, en wij dus ook niet meer precies. Het duurt een paar uur, en ik maak me flink zorgen. Ik denk dat het met de elektromagnetische golven komt die ik met de SSB radio maak om berichten te versturen, want het gebeurde na gebruik van de radio. Was dat toevallig? Ik gebruik dit al jaren(!) op dezelfde manier zonder deze problemen. Of is er iets met het Global Positioning Systeem? Een storing oid? Kan ...

Nou het is wel duidelijk dat de mail even niet werkte. Ineens kreeg iedereen testberichtjes enzo. En ik had mails gestuurd naar Bruce de weerman, met instructies voor Jane de pacific radionet controller, naar de sailmail administrator en naar de amateurstations als backup. We zeilden namelijk in een heerlijk hoge drukgebied, met zonneschijn tot de einder en een prima wind (0) om lekker mee te motoren maar we komen natuurlijk steeds noordelijker en als je nu op windy.com ofzo kijkt (wat ik dus niet kan vanaf de oceaan) dan zie je vast en zeker een grote paarse vlek vlak ten noorden van ons waar windstoten tot 50 knopen inzitten. Dat zie ik tenminste wel op de 96uur weerfaxen. Vier dagen vanaf nu dus en als we noord blijven koersen komen we daarin. Dat soort windstoten is wel wat te levendig naar mijn smaak en daarom had ik graag van gedachten gewisseld met onze weerman. Maja. Geen post, een paar dagen niet. Gisteren probeerde ik het weer eens en ineens kreeg ik een heleboel mail, en n...

Just another day in the office Lekkere Nederlandse winterse kost: zuurkoolschotel We zijn een paar dagen onderweg en er is Iets Geks aan de hand. Ik krijg namelijk al een paar dagen geen post in de Sailmail mailbox. Telkens als ik met de Sailmail server verbind om te kijken of er mail voor ons is, met overigens prima snelle verbindingen, krijg ik een 'no traffic' bericht. Dat heb ik wel vaker gehad en betekent gewoon dat er geen nieuwe post is. Alleen nu geloof ik dat niet meer zo. Ik heb namelijk zélf nu al vier keer om post verzocht, door middel van 'gribfile request'. Op die manier krijg ik mijn windinformatie over de plaats waar we ons bevinden. Dat werkte altijd binnen enkele minuten, maar nu zegt ie doodleuk steeds 'er is geen nieuwe post'. Zou kunnen dat de server waar de gribfiles vandaan moeten komen niet meer functioneert. Maar we hebben ook al dagen geen enkele ándere post meer. Bijvoorbeeld niet van onze weerman, terwijl die ons daarvoor soms twee k...

We zijn een hogedruk gebied ingevaren. Lekker rustig zeilen nu. Nog wel aan de wind, maar dan 12 knoopjes. Stuk vriendelijker dus. Geeft ons mooi de gelegenheid schoon schip te maken. We hadden flink wat zout water in de machinekamer en gek genoeg ook onder de vloer van de salon. En de salon-bilgepomp deed het niet. Stom ding. Ik denk dat ie in zijn leven 5 uur gedraaid heeft. En dan al onderhoud nodig. Wat heb je nou aan een pomp die niet pompt? Hij doet alleen alsof want hij maakt geluid. Vuile klepjes bleek het euvel, samen met een gecorrodeerd klemplaatje. Die halve pomp is van kunststof, maar juist daar, in de pompkamer zit dan een metalen plaatje die kennelijk niet tegen zeewater kan... Ik zou zo graag de ontwerpers van sommige dingen eens een week aan boord willen hebben. Ontwerpaanpassingen maken, op straffe van kielhalen als het faalt. Had ik al verteld van de nieuwe Lofrans 'royal' ankerlier die nu al hetzelfde euvel heeft als de vorige? Gekocht in Tahiti, binnen 5 m...

Soms heb je van die dagen dat je er gewoon geen zin in hebt. Zoals de eerste 24 uur van onze tocht naar Kodiak, Alaska. Dan zit ik me de hele tijd af te vragen waarom ik dit doe. Voor wie dit leuk is. Dan kan ik alleen maar denken aan hoe lang we nog te gaan hebben, en dat dit dan nog het móoie weer is. De reden voor het chagrijn is eigenlijk de golven, en de koers. En de gebrekkige slaap, en beetje misselijkheid door de golven. En de regenbuien die steeds veel wisselende wind meenemen waardoor de windvaan moeite heeft met sturen. Na één dag hebben we zowat alles al zout door al het buiswater. Het matras van het bed, dat wéér nat is maar nu weer door een andere lekkage ergens. Gekmakend want je kunt er eenmaal onderweg niks meer aan doen. De vorige keer had ik het lek gevonden, dat heb ik in Honolulu dichtgemaakt. Nu blijkt er dus nóg een lekkage te zijn en daar word ik flink pissig van. Doordat door de gangboorden constant water loopt zie je dit soort lekkages ook alleen maar op di...

Nog heel even een beetje breedband leuteren met plaatjes voordat we weer een lange tocht gaan maken. Hoop mijlen weer voor de boeg weer. Honolulu Waikiki strandje bij de hotels in de avond Dus ja, laatste bericht met foto's natuurlijk. Vooral veel foto's. Ik ga wel weer zeeberichtjes sturen zonder foto's want onderweg naar Kodiak duurt ook wel een dag of twintig. We zijn er mentaal nog niet helemaal klaar voor, maar we gaan toch want de zomer in Alaska wacht op niemand en is bovendien erg kort. Ik heb al wel zin om er te zijn (hoewel het daar nu 10 graden is en hier 27... brr), maar nog niet zoveel zin om erheen te varen. De vorige zeetocht is nog maar twee maanden geleden en we genieten toch ook wel heel veel van de lekkere ontspannen surfsfeer en natuurlijk het lekkere weer op deze eilanden.  Hoewel het voor zeilers niet de ideaalste eilanden ooit zijn door de schaarse beperkt beschutte baaien en 'gedoe' met regelementjes maakt het natuurschoon en de gezelligheid ...