Eindeloze blauwte.
Om een of andere reden ga je het formaat van deze giga-oceaan nog beter waarderen als het windstil is. Dan is de rust zó groot, zó overweldigend. Geen geluid, geen rimpeling zovér je kunt kijken. En in alle richtingen blauw blauw blauw wit en blauw. De horizon gaat bijna onzichtbaar over in de lucht. Wij zijn een ruimteschip in deze waterwoestijn met lange trage golven. Als een slapende reus, zo voelt het. Het water is zo rimpelloos dat het glas lijkt, massief bijna. Ik zou haast naast de boot stappen om er een eindje op rond te gaan wandelen. Ik probeer er foto's van te maken maar de camera heeft moeite met de focus. Alle lijnen zijn zacht. Ook de wolken zijn pluizig. In het diepblauwe water zie ik de maan weerspiegeld. Achter me staat de zon al aan de hemel, het wordt weer warm zo zonder wind.
En als je onderwater kijkt dan is er nóg zo'n eindeloze wereld die nóg groter is. Er zwemmen visjes onder de boot. Hun wereld beperkt zich tot de directe omgeving van de boot. Ik snap wel dat ze onder de boot gaan zwemmen. Dat is een stuk veiliger. Wat moet je als kleine prooivis in die enorme watermassa? Grotere vissen jagen op je en als je teveel aan de oppervlakte zwemt pakken de vogels je. De vliegende vissen kunnen ontsnappen aan de vissen, maar komen dan in het jachtgebied van de vogels. Stressvol bestaan. Zojuist zag ik er een opvliegen uit het water. Als een keilsteentje gaat ie over het water, uitdijende kringels makend overal waar ie het oppervlak raakt.
Nu hebben we de motor aan, en dat verstoort de rust enorm. Als het coronagedoe er niet was zouden we het denk ik gewoon uitzingen. Dagenlange windstilte. Af en toe naast de boot zwemmen, volkomen tijdloos. De enige reden dat ik nog af en toe op de klok kijk is voor de radio, bepaalde uren is er goede propagatie en dan kan ik dit bericht versturen via een station in San Diego, inmiddels bijna vijfduizend kilometer hier vandaan.
's Nachts, voordat de maan er is, zijn er een miljard sterren. Ik kijk er met de verrekijker naar, dan worden het er nóg meer. Dan wordt alles dat overdag zo groot leek ineens weer klein. Een planeetje, een waterdruppel met wat klodders steen en zand in het universum, en wij drijven erop met onze eidop.
-----
At 11-4-2020 23:25 (utc) our position was 09°23.82'S 132°34.66'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
En als je onderwater kijkt dan is er nóg zo'n eindeloze wereld die nóg groter is. Er zwemmen visjes onder de boot. Hun wereld beperkt zich tot de directe omgeving van de boot. Ik snap wel dat ze onder de boot gaan zwemmen. Dat is een stuk veiliger. Wat moet je als kleine prooivis in die enorme watermassa? Grotere vissen jagen op je en als je teveel aan de oppervlakte zwemt pakken de vogels je. De vliegende vissen kunnen ontsnappen aan de vissen, maar komen dan in het jachtgebied van de vogels. Stressvol bestaan. Zojuist zag ik er een opvliegen uit het water. Als een keilsteentje gaat ie over het water, uitdijende kringels makend overal waar ie het oppervlak raakt.
Nu hebben we de motor aan, en dat verstoort de rust enorm. Als het coronagedoe er niet was zouden we het denk ik gewoon uitzingen. Dagenlange windstilte. Af en toe naast de boot zwemmen, volkomen tijdloos. De enige reden dat ik nog af en toe op de klok kijk is voor de radio, bepaalde uren is er goede propagatie en dan kan ik dit bericht versturen via een station in San Diego, inmiddels bijna vijfduizend kilometer hier vandaan.
's Nachts, voordat de maan er is, zijn er een miljard sterren. Ik kijk er met de verrekijker naar, dan worden het er nóg meer. Dan wordt alles dat overdag zo groot leek ineens weer klein. Een planeetje, een waterdruppel met wat klodders steen en zand in het universum, en wij drijven erop met onze eidop.
-----
At 11-4-2020 23:25 (utc) our position was 09°23.82'S 132°34.66'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
jaloersmakend !!!
BeantwoordenVerwijderen