We blijven nog wel even..

We zijn nog steeds op de boot. Voor anker en we blijven nog even. Tja, wat voor avontuur zal ik vandaag eens beschrijven? Dit is dag nummer 41 aan boord. Ik tel namelijk stug wél, in tegenstelling tot de autoriteiten hier, gewoon de tijd vanaf het inschepen in Panama. Behalve dat ik nu al drie keer op de betonnen jetty geweest ben die daar gebouwd is voor de vrachtboot die elke drie weken komt voor bevoorrading. Aan 'land' dus. Om de autoriteiten te ontmoeten en ons afval weg te brengen.

De autoriteiten, dat wil zeggen een politieagent, Marc de vrijwillige Covid-19 coordinator en een knappe meid met een vol getatoueerde arm, een bloem in het haar en ander moois in ruime mate op de goede plekken die de vertaling doet. Dat is een strategische zet natuurlijk, zij kan slecht nieuws brengen met een glimlach en dan vindt iedereen het wel best.

Gisteren mochten we even met z'n tweeën naar de kant komen om ons formulier in te leveren. Dat lijkt me goed nieuws. Dat we nu met z'n tweeën mogen komen bedoel ik. Er wordt ons gezegd dat we wel even mogen lopen 'hier' en er wordt met de hand een cirkelbeweging gemaakt. Het is ons niet duidelijk op welke schaal de cirkel is en of die het gehele eiland omvat of alleen de pier. Maar als we andere zeilers met een badge zien rondlopen lijkt het ons het beste als we het wandelingetje maar beperken tot de kade en de steiger.

Dus we hebben het nuttige met het aangename gecombineerd en na een romantische wandeling van honderd meter over de ruw betonnen pier naar de afvalcontainer hebben we nog een waterzak gevuld die we kunnen gebruiken voor waswater. Dat scheelt weer stroom voor de watermaker.

Dan volgt nu een uitspatting over 'de situatie'. Als je klaar bent met berichten over Covid, wat ik me levendig kan voorstellen, dan kan je het deel tussen de streepjes overslaan en doorlezen na de streepjes.

------------------

Sinds vandaag zijn de bemanningen van de andere boten vrij om te gaan en staan wanneer ze willen, en hoe lang ook nog. Weinig tot geen beperkingen. Alleen 's avonds moet je voor 't donker op de boot zijn of zoiets. Dat virus staat immers bekend staat om zijn klok-kijkend vermogen en slaat vooral als een dief in de nacht toe. Oh, en niet in groepen groter dan vijf personen. Behalve in de kerk, daar niet meer dan vijftig, God weet waarom. Kennelijk verhogen weesgegroetjes de groepsimmuniteit. Enfin. Ik kan me erover opwinden, maar ratio moet je achter dit alles niet zoeken natuurlijk. 

Ook niet achter onze beperkingen trouwens. Sommige boten gebruiken het 'you too' argument; omdat zíj twee weken aan boord moesten blijven moeten wíj dat nu ook vinden ze, ongeacht de nieuwe werkelijkheid. Soms probeer ik nog tevergeefs een beroep te doen op de logische vermogens van de ander maar het loopt regelmatig op teleurstelling uit.

Quarantaine is immers volledig acceptabel en logisch als je nog niet weet of je wél of níet besmettingen op je eiland hebt en niet weet wie mogelijk iets onder de leden heeft.  Lockdown, iedereen blijft zitten waar ie zit, niemand erin, niemand eruit en als je na twee weken zonder contact met anderen niks aan de hand hebt dan is dat het. En als je wél virus hebt dan is het íngekapseld door de quarantaine maatregel. En als er dan daarná een zeiler aankomt die aantoonbaar > 14 dagen op zee heeft gezeten heb je daar geen gevaar van te duchten. Maar ze gaan niet zover om kijken naar bewijs of ernaar te vragen.

Enfin,

Ik heb het formulier ingeleverd met erop onze technische panne, wat we nodig hebben en het verzoek om een half jaar te mogen blijven. Dat was altijd al het reisplan, zo leg ik uit op het formulier, niet ver van de waarheid. Eerder weggaan is makkelijker te regelen dan langer blijven denk ik maar.

Dus dat is nu ingeleverd, Marc ging een -naar ik hoop positieve- recommendation erbij zetten en dan is het afwachten.

--------------------------

Vanochtend ben ik voor het eerst netcontroller vanhet radio netje in de baai. Elke ochtend is er een Hiva Oa radionet op de VHF. Er liggen zo'n dertig boten in de baai en veel van hen stemmen trouw elke ochtend af.

Ik ben dan even de intermediar om te zorgen dat iedereen aan de beurt komt en niemand door elkaar praat. Op het net wordt het nieuws kort doorgenomen, het weer, de veiligheidssituatie, of er iemand nog wat te ruilen, te verkopen of technische problemen heeft, verzoeken om informatie over whatever, de grap van de dag etcetera. En wie de netcontroller voor morgen wil zijn omdat dit een roulerende functie betreft. Niet omdat het heel populair is overigens, de vraag wordt dikwijls eerst door lange stilte van iedereen beantwoordt.

Sinds de vrijheid van de andere boten is er denk ik minder behoefte aan het netje want mensen gaan liever wandelen in het koele deel van de dag dus het zal wel rustig worden.. Het meest wordt gesproken over de pizza's; waar en hoe kan je bestellen, als we meerdere tegelijk bestellen worden ze dan bezorgd, hoe ziet het menu eruit en meer van dergelijke zaken van levensbelang. Dus er wordt een pizza- bestellijn opgezet, een orderverantwoordelijke die een lijstje bijhoudt om de pizzadistributie over de verschillende boten later in goede banen te leiden. En er wordt contact gelegd met de pizzabakker in kwestie die een opleving in zijn bezorgservice tegemoet kan zien.

Inmiddels beginnen we ook de andere boten wat beter te leren kennen. Er zijn enkele bekenden van ons: Zwerfcat met Ilona en Frans waarmee we dagelijks contact hadden op de Atlantic en Liberté met Broers Rob en Peter, die ik hielp bij de Panamakanaal transit. Dan is er Patrick op Vicado die we onderweg tegenkwamen en Vista, een boot uit Zweden met wie we nog in hetzelfde 2 weken regime zitten want het 40 dagen beleid is geloof ik wel echt van de baan nu. 

Verder ligt hier nog Rambler met schipper Willem aan boord, hij zeilt met opstappers en de duitse vrouw die bij hem opgestapt was is inmiddels van boot én kapitein gewisseld. Waarmee we direct zijn aangekomen bij de roddel en achterklap sectie van dit blog, want dat is in zo'n ankerbaaitje natuurlijk ook de talk of the town. Wij zagen ook bij een andere solozeiler vanochtend ineens een vrouw overboord springen en we moeten daar het haarfijne nog even van uitzoeken, maar zodra we meer weten leest u het hier als eerste in roddelrubriek Joy!

Oh trouwens:  Je ziet dat hier ook weer geen plaatjes instaan, dat komt omdat het internet echt niet te doen langzaam is. Misschien als we over een paar dagen aan de kant mogen, of als we herankerd zijn dichterbij de kant dan kunnen we beter internet ontvangen en dan zijn dat soort dingen beter hopelijk... Wordt vervolgd