Mooie rotzooi.
We hebben besloten de koers toch maar weer terug te zetten op Nuka Hiva omdat we verschillende berichten krijgen en we ook niet weten wat te doen. Dan blijven we maar bij het plan dat we bij vertrek uit Panama hadden. Deze nieuwe/ oude koers is zeker niet comfortabeler. Pal voor de wind , met golven van achteren. We maken constant schuivers naar links en naar rechts en er blijft niks op zijn plaats. Dan kan je nog beter aan de wind lopen, dan dondert alles tenminste maar één kant op. De laatste 24 uur waren heel goed te doen, de wind was wat afgenomen.
We balen van de situatie met gesloten havens en de onzekerheden daarover, maar we hebben niet veel te klagen. In onze situatie is het meer een ongemak dan dat we er grote zorgen over hebben.
Dus nu sturen we weer pal west en mijn windvaan stuurt de boot probleemloos. Al duizenden mijlen aan een stuk. Begonnen op de Noordzee, en alles tot aan waar we nu zijn.
Ik heb al veel gescholden op dat ding. Tijdens het ontwerp al, en bij de montage. En bij het eerste gebruik, toen we elkaar nog wat moesten leren kennen. Maar ook geroemd, omdat ie zelfs met 4 knopen schijnbare wind van achteren de boot nog op koers hield.
Hield ja. Verleden tijd.
Want zojuist kwam ineens het grootzeil bak te staan. Best moeilijk voor elkaar te krijgen als je voor de wind vaart. Ik kijk naar de wind vaan. Deze staat volle bak te corrigeren, maar er gebeurt niks. Ik breng de boot weer op koers door in te grijpen met het stuurwiel, en als we weer op koers liggen laat ik de windvaan de klus weer overnemen. Binnen een minuut staat het grootzeil weer bak in de bulletalie. What the fuck? Wat is dit?
Ik loop naar de vaan en als ik over de spiegel kijk zie ik wat er loos is. Binnen een seconde weet ik dat we dit niet meer gaan oplossen en dat is best een groot probleem. De opklap constructie volledig van de 30 mm dikke as gebroken. Het roerblad met het zware roestvaststalen deel fladdert aan een dun borglijntje achter de boot. Gauw haal ik het binnen. Kutzooi. Dat is niet meer te fixen. Niet hier, niet in Gambier, niet in Nuka Hiva. Misschien in Tahiti. En anders pas in Nieuw Zeeland. Nog 1500 mijl naar Nuka Hiva. Dan 750 mijl ofzo naar Tahiti. En dan nog 2200 mijl ofzo naar Nieuw Zeeland.
Gelukkig hebben we de elektrische stuurautomaat nog, dus we hoeven nog niet met de hand te sturen. Maar ik heb zelden zo hard gebaald als nu. Het hele gezeik met dat virus, die rotkoers en golven en nu een flink probleem erbij. Ik hoop maar dat de stuurautomaat opgewassen is tegen zeer intensief gebruik voor de rest van deze oceaan. We gaan hierdoor ook veel meer stroom gebruiken. We zijn echt nog láng niet van deze oceaan af en als we met de hand moeten gaan sturen wordt het echt overleven. Maar goed. Niet doemdenken nu. Die stuurautomaat gaat het gewoon volhouden, want die heeft sinds we uit Nederland vertrokken maar weinig te doen gehad en is dus lekker uitgerust. Ik hoop het maar.
Helaas is ook onze accumonitor een waardeloos stuk rotzooi gebleken. Elke ochtend staat de accu op 84%, om in de loop van de middag heel blij met koeieletters op 100 procent te gaan. Net echt. Accu's Vol. Zou je zeggen. Maar niet heus dus. Blijkt dat we sinds 6 dagen steeds leger raken. Ik kom er pas achter als het te laat is. Mooi moment ook. Alles tegelijk. Bij het verzenden van een bericht met de SSB valt de modem ineens uit. En weer. Bij nameten blijkt de accuspanning 11,4 Volt te zijn!? Superlaag. Pas dan constateren we dat de accu helemaal niet vol is, maar bijna dood! Als ik de motor wil starten om bij te laden wordt het nog beroerder. Ik hoor alleen een 'klik'. Verder niks. Blijkt de startaccu óók leeg!
Ik snap er helemaal niks van, want ik heb die startaccu juist om deze reden helemaal los van de rest staan. Motor kan dus niet gestart worden. Windvaan stuur is stuk en de accu's zijn leeg. Gaat lekker ineens hier. Misschien hadden we toch wat royaler moeten zijn in ons offer voor Neptunes bij het passeren van de evenaar. Enfin. We zeilen dus naar Nuku Hiva. Sturen de nacht in met de hand om accu te sparen en morgen proberen verder op te laden op solar. Eind vd dag gaan we weer proberen motor te starten om meer stroom te maken.
Met ons is verder alles goed.
-----
At 4-4-2020 16:35 (utc) our position was 07°42.10'S 119°00.72'W
Update: na moeizame start op de huisbatterij loopt de motor nu en kunnen we de startaccu laden ;-)
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
We balen van de situatie met gesloten havens en de onzekerheden daarover, maar we hebben niet veel te klagen. In onze situatie is het meer een ongemak dan dat we er grote zorgen over hebben.
Dus nu sturen we weer pal west en mijn windvaan stuurt de boot probleemloos. Al duizenden mijlen aan een stuk. Begonnen op de Noordzee, en alles tot aan waar we nu zijn.
Ik heb al veel gescholden op dat ding. Tijdens het ontwerp al, en bij de montage. En bij het eerste gebruik, toen we elkaar nog wat moesten leren kennen. Maar ook geroemd, omdat ie zelfs met 4 knopen schijnbare wind van achteren de boot nog op koers hield.
Hield ja. Verleden tijd.
Want zojuist kwam ineens het grootzeil bak te staan. Best moeilijk voor elkaar te krijgen als je voor de wind vaart. Ik kijk naar de wind vaan. Deze staat volle bak te corrigeren, maar er gebeurt niks. Ik breng de boot weer op koers door in te grijpen met het stuurwiel, en als we weer op koers liggen laat ik de windvaan de klus weer overnemen. Binnen een minuut staat het grootzeil weer bak in de bulletalie. What the fuck? Wat is dit?
Ik loop naar de vaan en als ik over de spiegel kijk zie ik wat er loos is. Binnen een seconde weet ik dat we dit niet meer gaan oplossen en dat is best een groot probleem. De opklap constructie volledig van de 30 mm dikke as gebroken. Het roerblad met het zware roestvaststalen deel fladdert aan een dun borglijntje achter de boot. Gauw haal ik het binnen. Kutzooi. Dat is niet meer te fixen. Niet hier, niet in Gambier, niet in Nuka Hiva. Misschien in Tahiti. En anders pas in Nieuw Zeeland. Nog 1500 mijl naar Nuka Hiva. Dan 750 mijl ofzo naar Tahiti. En dan nog 2200 mijl ofzo naar Nieuw Zeeland.
Gelukkig hebben we de elektrische stuurautomaat nog, dus we hoeven nog niet met de hand te sturen. Maar ik heb zelden zo hard gebaald als nu. Het hele gezeik met dat virus, die rotkoers en golven en nu een flink probleem erbij. Ik hoop maar dat de stuurautomaat opgewassen is tegen zeer intensief gebruik voor de rest van deze oceaan. We gaan hierdoor ook veel meer stroom gebruiken. We zijn echt nog láng niet van deze oceaan af en als we met de hand moeten gaan sturen wordt het echt overleven. Maar goed. Niet doemdenken nu. Die stuurautomaat gaat het gewoon volhouden, want die heeft sinds we uit Nederland vertrokken maar weinig te doen gehad en is dus lekker uitgerust. Ik hoop het maar.
Helaas is ook onze accumonitor een waardeloos stuk rotzooi gebleken. Elke ochtend staat de accu op 84%, om in de loop van de middag heel blij met koeieletters op 100 procent te gaan. Net echt. Accu's Vol. Zou je zeggen. Maar niet heus dus. Blijkt dat we sinds 6 dagen steeds leger raken. Ik kom er pas achter als het te laat is. Mooi moment ook. Alles tegelijk. Bij het verzenden van een bericht met de SSB valt de modem ineens uit. En weer. Bij nameten blijkt de accuspanning 11,4 Volt te zijn!? Superlaag. Pas dan constateren we dat de accu helemaal niet vol is, maar bijna dood! Als ik de motor wil starten om bij te laden wordt het nog beroerder. Ik hoor alleen een 'klik'. Verder niks. Blijkt de startaccu óók leeg!
Ik snap er helemaal niks van, want ik heb die startaccu juist om deze reden helemaal los van de rest staan. Motor kan dus niet gestart worden. Windvaan stuur is stuk en de accu's zijn leeg. Gaat lekker ineens hier. Misschien hadden we toch wat royaler moeten zijn in ons offer voor Neptunes bij het passeren van de evenaar. Enfin. We zeilen dus naar Nuku Hiva. Sturen de nacht in met de hand om accu te sparen en morgen proberen verder op te laden op solar. Eind vd dag gaan we weer proberen motor te starten om meer stroom te maken.
Met ons is verder alles goed.
-----
At 4-4-2020 16:35 (utc) our position was 07°42.10'S 119°00.72'W
Update: na moeizame start op de huisbatterij loopt de motor nu en kunnen we de startaccu laden ;-)
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
hoi Michiel. Het is alweer een ruim jaar geleden dat we contact hadden op 7 Mhz. Ben jullie blog wel blijven volgen. Sturen op de automaat gaat erg veel stroom kosten. Voordat de Hasler Vane werd bedacht werd de bezaan gebruikt in zelfstuuroplossingen. Jullie hebben een kits...geen ervaring mee overigens, zeil alleen kleine cats.
BeantwoordenVerwijderenLaat ff weten als ik hier iets moet uitzoeken, we gaan toch nergens heen . Ik zat liever op zee...
hou je haaks!
Henk/PA0EME
Jeetje wat vervelend dat ineens alles zo tegen zit. Het is nu wel de kunst om je humeur te bewaren maar gewoon een echt weg schelden over die grote plas kan natuurlijk wel lekker zijn dus vooral doen!!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat jezelf of iemand anders een goed idee heeft en je toch weer wat comfortabeler kan door varen!!
hou je goed!!