Slenteren over zee
Het is net de week voor nieuwjaar hier. Het grote aftellen. We naderen de voorlopige eindbestemming van deze ocaanreis; het eiland waar Jacues Brel en Paul Gaugin hun laatste jaren sleten.
Helaas eigenlijk dat we er bijna zijn. We zijn net lekker ingeslingerd. Ook aan het langzaam zeilen is goed te wennen. Je moet gewoon geen verwachtingen hebben betreffende aankomststijd. Of datum.
We lopen nu 2,7 knopen, en eigenlijk moet ik naast 'lopen', gezien de afgelopen week, wat nieuwe termen introduceren voor de snelheid. Ik stel schuifelen, sloffen en slenteren voor. Kuieren zou ook passen. Respectievelijk één, twee, drie en vier knopen voortgang..
Maar het is dus tijd voor lijstjes. Hoe lang, hoeveel enzo. Statistieken. Maar ik ben wat lang van stof voor lijstjes. Dus het zal wel meer een verhaaltje worden over cijfers.
Ik dacht eraan toen ik vanochtend weer de vislijn uitvierde. Dat is een beroerde score: twee vissen gevangen in 4 weken tijd. We hebben nu achtendertighonderdtweeenzeventig mijl afgelegd in dertig dagen ofzo. Ik schrijf het maar even uit, anders lijkt het korter dan het werkelijk is.
Dat komt dus neer op 0,00052 vissen per mijl of ongeveer 0,00009 vissen per minuut.
Dat is behoorlijk karig. Ook als ik de score verdubbel door de twee nét níet gevangen vissen mee te rekenen is het armoe troef hier qua vissen. Aan het begin van de reis visten we nog niet omdat we nog zoveel vers eten hadden. We wilden voorkomen dat dat over de datum zou gaan vanwege al die verse vis die we zouden moeten eten. Die vrees bleek ongegrond. Vliegende vissen hebben we trouwens wel gevangen, op het dek..
Vannacht zat ik buiten wat te puzzelen, mijmeren en naar de sterren te kijken. Wind weg, en de gennaker flappert telkens in de verstaging. Ik haal het zeil weg en hijs voor de vorm maar het grootzeil. Om toch wat van de 1,2 knopen wind op te vangen en om te zetten in microknopen naar de bestemming.
De stuurautomaat maakt heel kleine nutteloze correcties, en als ik lig te bedenken wat er nog meer mijn rust verstoort hoor ik geblaas en geplons naast de boot, achter de boot, rondom de boot.
Dolfijnen zijn de bloemetjes aan het buiten zetten en ze jagen op inktvisjes. Op de vlucht voor de dolfijnen springen er twee aan dek. Kleine (12- 15 cm) inktvisjes met een donkerrode kop. Het is een donkere nacht. De maan is nog niet op en ik zie de dolfijnen bijna niet. Maar ik hoor ze en ik zie een karakteristiek silhouet in het schijnsel van een ster in het water. Dát is weinig licht, maar toch zag ik 'm. Geen idee hoe de dolfijnen de inktvisjes vinden in dit duister.
We hebben 850 liter water gemaakt. Heerlijk apparaat, die watermaker. Slorpt een belachelijke hoeveelheid stroom, maar maakt daarvoor één liter heerlijk zoetwater per minuut. Zonder dit apparaat zouden we van de regen afhankelijk zijn, naast wat we in de tanks hebben bij vertrek. En dan hadden we ook nog extra flessenwater meegenomen natuurlijk.
We hebben alleen geen spat regen gehad. Ja, alleen in het begin wat kan ik me herinneren. Maar ja, toen waren de tanks nog vol.
850 liter, dat is best veel, maar we hebben ook elke dag kunnen douchen, wassen en afwassen met ruim zoetwater. Heerlijke luxe die ik niet graag zou willen missen..
We kunnen met een half uur per dag of een uur om de dag de waterconsumptie bijhouden. Geen spijt van onze iets overgedimensioneerde watermaker. Tegenwoordig laat ik de motor ook een uurtje draaien als ik water maak, zodat het minder belastend is voor de accu's.
Een paar dagen geleden wilden we er zijn, maar nu het dichterbij komt en straks weer kunnen of moeten socializen en autoriteiten krijgen en regeltjes en gedoe weet ik zeker dat ik daar nog helemaal geen zin in heb. En insecten. Krijgen we ook weer. Er zitten daar no-see-ums; minuscule muggen die door het horgaas kunnen. Eigenlijk wil ik er helemaal nog niet bijna zijn, terwijl wél de boot zo hard mogelijk laat lopen. Tegenstrijdig, dit. Maar het motoren hebben we wel afgeleerd. Het was een dure les; halve tank leeggedieseld maar we waarderen het rustige zachtzeilen wel een stuk beter.
Nu lijkt het me wel fijn om gewoon in volkomen rust met twee knoopjes de baai in te varen.
Honderdzestien mijl nog slenterend over zee, soms even kuierend.. één dag en zestien uur. Als we gaan sloffen duurt het nog wat langer.
-----
At 14-4-2020 18:26 (utc) our position was 09°45.83'S 137°04.99'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
Helaas eigenlijk dat we er bijna zijn. We zijn net lekker ingeslingerd. Ook aan het langzaam zeilen is goed te wennen. Je moet gewoon geen verwachtingen hebben betreffende aankomststijd. Of datum.
We lopen nu 2,7 knopen, en eigenlijk moet ik naast 'lopen', gezien de afgelopen week, wat nieuwe termen introduceren voor de snelheid. Ik stel schuifelen, sloffen en slenteren voor. Kuieren zou ook passen. Respectievelijk één, twee, drie en vier knopen voortgang..
Maar het is dus tijd voor lijstjes. Hoe lang, hoeveel enzo. Statistieken. Maar ik ben wat lang van stof voor lijstjes. Dus het zal wel meer een verhaaltje worden over cijfers.
Ik dacht eraan toen ik vanochtend weer de vislijn uitvierde. Dat is een beroerde score: twee vissen gevangen in 4 weken tijd. We hebben nu achtendertighonderdtweeenzeventig mijl afgelegd in dertig dagen ofzo. Ik schrijf het maar even uit, anders lijkt het korter dan het werkelijk is.
Dat komt dus neer op 0,00052 vissen per mijl of ongeveer 0,00009 vissen per minuut.
Dat is behoorlijk karig. Ook als ik de score verdubbel door de twee nét níet gevangen vissen mee te rekenen is het armoe troef hier qua vissen. Aan het begin van de reis visten we nog niet omdat we nog zoveel vers eten hadden. We wilden voorkomen dat dat over de datum zou gaan vanwege al die verse vis die we zouden moeten eten. Die vrees bleek ongegrond. Vliegende vissen hebben we trouwens wel gevangen, op het dek..
Vannacht zat ik buiten wat te puzzelen, mijmeren en naar de sterren te kijken. Wind weg, en de gennaker flappert telkens in de verstaging. Ik haal het zeil weg en hijs voor de vorm maar het grootzeil. Om toch wat van de 1,2 knopen wind op te vangen en om te zetten in microknopen naar de bestemming.
De stuurautomaat maakt heel kleine nutteloze correcties, en als ik lig te bedenken wat er nog meer mijn rust verstoort hoor ik geblaas en geplons naast de boot, achter de boot, rondom de boot.
Dolfijnen zijn de bloemetjes aan het buiten zetten en ze jagen op inktvisjes. Op de vlucht voor de dolfijnen springen er twee aan dek. Kleine (12- 15 cm) inktvisjes met een donkerrode kop. Het is een donkere nacht. De maan is nog niet op en ik zie de dolfijnen bijna niet. Maar ik hoor ze en ik zie een karakteristiek silhouet in het schijnsel van een ster in het water. Dát is weinig licht, maar toch zag ik 'm. Geen idee hoe de dolfijnen de inktvisjes vinden in dit duister.
We hebben 850 liter water gemaakt. Heerlijk apparaat, die watermaker. Slorpt een belachelijke hoeveelheid stroom, maar maakt daarvoor één liter heerlijk zoetwater per minuut. Zonder dit apparaat zouden we van de regen afhankelijk zijn, naast wat we in de tanks hebben bij vertrek. En dan hadden we ook nog extra flessenwater meegenomen natuurlijk.
We hebben alleen geen spat regen gehad. Ja, alleen in het begin wat kan ik me herinneren. Maar ja, toen waren de tanks nog vol.
850 liter, dat is best veel, maar we hebben ook elke dag kunnen douchen, wassen en afwassen met ruim zoetwater. Heerlijke luxe die ik niet graag zou willen missen..
We kunnen met een half uur per dag of een uur om de dag de waterconsumptie bijhouden. Geen spijt van onze iets overgedimensioneerde watermaker. Tegenwoordig laat ik de motor ook een uurtje draaien als ik water maak, zodat het minder belastend is voor de accu's.
Een paar dagen geleden wilden we er zijn, maar nu het dichterbij komt en straks weer kunnen of moeten socializen en autoriteiten krijgen en regeltjes en gedoe weet ik zeker dat ik daar nog helemaal geen zin in heb. En insecten. Krijgen we ook weer. Er zitten daar no-see-ums; minuscule muggen die door het horgaas kunnen. Eigenlijk wil ik er helemaal nog niet bijna zijn, terwijl wél de boot zo hard mogelijk laat lopen. Tegenstrijdig, dit. Maar het motoren hebben we wel afgeleerd. Het was een dure les; halve tank leeggedieseld maar we waarderen het rustige zachtzeilen wel een stuk beter.
Nu lijkt het me wel fijn om gewoon in volkomen rust met twee knoopjes de baai in te varen.
Honderdzestien mijl nog slenterend over zee, soms even kuierend.. één dag en zestien uur. Als we gaan sloffen duurt het nog wat langer.
-----
At 14-4-2020 18:26 (utc) our position was 09°45.83'S 137°04.99'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
gewoon een poosje stil liggen kan toch ook?
BeantwoordenVerwijderenen dan wachten tot je er aan toe bent om binnen te varen !!
het is een plezier reis zonder tijd hé