Saai is goed.
De dagen beginnen op elkaar te lijken hier- zelfde koers, en ik hoef al dagen niks aan de zeilen te doen. En soms gebeurt er weer van alles op een dag.
Zojuist ineens een stem op de VHF, die we altijd hebben aanstaan op kanaal 16: Het is de Franse Patrick, die solo zeilt op Vicado; een 34 voet Sparkman Stevens. We zien hem aan de horizon vóór ons. Gelukkig maar, want dat betekent dus dat we op 'm inlopen en er geen dringende noodzaak is voor een wedstrijd. Daar heb ik namelijk nu echt even geen zin in. Hij haast zich uit te leggen dat zijn boot korter is en daarom zachter gaat dan wij. Slap excuus natuurlijk, weet ik ook wel. Daaruit maak ik op dat het voor hem tóch een beetje een wedstrijd is, want ik gebruik dat argument ook altijd -opgelucht- als we een oploper hebben die langer is dan wij. Anders moet ik aan de bak.
Hij is een week langer onderweg en heeft wat meer tijd doorgebracht in de windstiltes ten zuiden van Galapagos waar wij over het noorden zijn gegaan. We kletsen wat, en gaan naar dezelfde bestemming. Misschien kunnen we straks nog wat foto's maken van elkaar als we voorbij flitsen. Wel wonderlijk, dat we elkaar tegen komen op deze onmetelijk grote waterplas.
Vandaag ook weer eens dolfijnen bij de boot, vrij slanke modellen dit keer, een stuk of 15...
En vanochtend de sleepgenerator maar weer eens binnengehaald om weer te kunnen vissen. Onze sleepgenerator is een stalen stang met een propellor aan het eind. Met een lang touw zit ie verbonden met de generator die in het hek vastgebonden zit. Het ding levert bedroevend weinig stroom en ik denk dat er iets mee mis is. Een van de gelijkrichters stuk ofzo. Want zelfs bij 6,5 knoop krijg ik maar piekjes van 2 of 3 Ampére. En onder de 5 knoop doet ie nog ontmoedigend veel minder. Maar goed. Het 'dempt' het verbruik in de nacht een beetje en het is beter dan niks. Een heel klein beetje beter.
Als ik de propellor niet binnenhaal komt het vislijntje in de ronddraaiende generatorlijn, en dat geeft een onontwarbare Gordiaanse bende die alleen nog met een schaar is op te lossen.
De vishaak sleept een paar uur achter ons aan als de vismolen plotseling als een dólle begint te gillen. Sjemig! Ik zie de spoel per seconde dunner worden. Geloof niet dat ik dat molentje ooit harder heb horen afrollen. Het jánkt eraf en ik haast me om de rem aan te draaien. Ik maak me al voorstellingen van de moeder-aller-vissen die ik heldhaftig met dat hobbyhengeltje op het achterdek ga trekken. Ik heb wel zin in dit gevecht en ga er strijdlustig voor klaar zitten op het achterdek. Yeah baby, bring it on!
Arianne, die even lag te slapen staat ook in no-time aan dek. Het geluid van zo'n vismolen is best een goed wekkergeluid.
De hengel staat krom, en ik ben net begonnen met het op spanning brengen van de lijn als de spanning eraf gaat. Zou ie met ons meezwemmen nu? Dat kan natuurlijk. Snel rol ik de lijn binnen. Ik denk dat de spoel in korte tijd voor 80% is afgerold. Na een tijdje denk ik dat de vis nu wel érg lang met ons meezwemt. En na nog een tijdje begin ik te denken dat de vis er niet meer aan zit.
Een goed visverhaal zou op dit moment weer de goede kant opgaan natuurlijk, en een heroïsche strijd met het vechtlustige beest zou volgen, waarbij ik glansrijk als overwinnaar uit de strijd kom. Gevolgd door een bloemrijke beschrijving van een copieuze maaltijd waar het water je van in de mond loopt.
Maar helaas. De spanning komt niet terug op de lijn en aan het eind van de lijn blijkt alleen nog het eind van de lijn te zitten. De stalen voorlooplijn met wartel, aas en haak zijn verdwenen. De vis neemt ook mijn dromen mee, en ons diner.
We eten een kliek nasi van gisteren.
Nog maar 640 mijl!
-----
At 9-4-2020 00:25 (utc) our position was 08°45.68'S 128°21.70'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
Zojuist ineens een stem op de VHF, die we altijd hebben aanstaan op kanaal 16: Het is de Franse Patrick, die solo zeilt op Vicado; een 34 voet Sparkman Stevens. We zien hem aan de horizon vóór ons. Gelukkig maar, want dat betekent dus dat we op 'm inlopen en er geen dringende noodzaak is voor een wedstrijd. Daar heb ik namelijk nu echt even geen zin in. Hij haast zich uit te leggen dat zijn boot korter is en daarom zachter gaat dan wij. Slap excuus natuurlijk, weet ik ook wel. Daaruit maak ik op dat het voor hem tóch een beetje een wedstrijd is, want ik gebruik dat argument ook altijd -opgelucht- als we een oploper hebben die langer is dan wij. Anders moet ik aan de bak.
Hij is een week langer onderweg en heeft wat meer tijd doorgebracht in de windstiltes ten zuiden van Galapagos waar wij over het noorden zijn gegaan. We kletsen wat, en gaan naar dezelfde bestemming. Misschien kunnen we straks nog wat foto's maken van elkaar als we voorbij flitsen. Wel wonderlijk, dat we elkaar tegen komen op deze onmetelijk grote waterplas.
Vandaag ook weer eens dolfijnen bij de boot, vrij slanke modellen dit keer, een stuk of 15...
En vanochtend de sleepgenerator maar weer eens binnengehaald om weer te kunnen vissen. Onze sleepgenerator is een stalen stang met een propellor aan het eind. Met een lang touw zit ie verbonden met de generator die in het hek vastgebonden zit. Het ding levert bedroevend weinig stroom en ik denk dat er iets mee mis is. Een van de gelijkrichters stuk ofzo. Want zelfs bij 6,5 knoop krijg ik maar piekjes van 2 of 3 Ampére. En onder de 5 knoop doet ie nog ontmoedigend veel minder. Maar goed. Het 'dempt' het verbruik in de nacht een beetje en het is beter dan niks. Een heel klein beetje beter.
Als ik de propellor niet binnenhaal komt het vislijntje in de ronddraaiende generatorlijn, en dat geeft een onontwarbare Gordiaanse bende die alleen nog met een schaar is op te lossen.
De vishaak sleept een paar uur achter ons aan als de vismolen plotseling als een dólle begint te gillen. Sjemig! Ik zie de spoel per seconde dunner worden. Geloof niet dat ik dat molentje ooit harder heb horen afrollen. Het jánkt eraf en ik haast me om de rem aan te draaien. Ik maak me al voorstellingen van de moeder-aller-vissen die ik heldhaftig met dat hobbyhengeltje op het achterdek ga trekken. Ik heb wel zin in dit gevecht en ga er strijdlustig voor klaar zitten op het achterdek. Yeah baby, bring it on!
Arianne, die even lag te slapen staat ook in no-time aan dek. Het geluid van zo'n vismolen is best een goed wekkergeluid.
De hengel staat krom, en ik ben net begonnen met het op spanning brengen van de lijn als de spanning eraf gaat. Zou ie met ons meezwemmen nu? Dat kan natuurlijk. Snel rol ik de lijn binnen. Ik denk dat de spoel in korte tijd voor 80% is afgerold. Na een tijdje denk ik dat de vis nu wel érg lang met ons meezwemt. En na nog een tijdje begin ik te denken dat de vis er niet meer aan zit.
Een goed visverhaal zou op dit moment weer de goede kant opgaan natuurlijk, en een heroïsche strijd met het vechtlustige beest zou volgen, waarbij ik glansrijk als overwinnaar uit de strijd kom. Gevolgd door een bloemrijke beschrijving van een copieuze maaltijd waar het water je van in de mond loopt.
Maar helaas. De spanning komt niet terug op de lijn en aan het eind van de lijn blijkt alleen nog het eind van de lijn te zitten. De stalen voorlooplijn met wartel, aas en haak zijn verdwenen. De vis neemt ook mijn dromen mee, en ons diner.
We eten een kliek nasi van gisteren.
Nog maar 640 mijl!
-----
At 9-4-2020 00:25 (utc) our position was 08°45.68'S 128°21.70'W
----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com
Vandaag een "drukke"dag zo te lezen met contact .Wat toch heel bijzonder is op zo'n grote plas . Bijna wedstrijd spanning en gezellig bezoek van dolfijnen.
BeantwoordenVerwijderenEen mooi gebracht vis verhaal met helaas geen resultaat en een lekker bordje nasi als troost.
Ik zou zegen mooie dag !!