De microkorstmos van Christiansø

Het tochtje naar Christiansø was eenvoudig, maar omdat het hard had gewaaid stonden er nog aardige golven op de ondiepte bij het uitvaren van de haven. 

Nog rondjes varend in de haven hebben we eerst alles aan dek shipshape gemaakt, stootwillen opgeborgen, landvasten opgeschoten en grootzeil hijsklaar gemaakt. Eenmaal buiten de haven bij het hijsen van het grootzeil was het al een stuk onstuimiger aan dek, maar t ging allemaal goed en we kunnen weer een schadevrije exit bijtekenen in ons log.

De koers naar Christiansø was aan de wind bezeild, en na twee uurtjes ofzo kwamen we al aan aangezien het vlak voor de kust van Bornholm ligt. Een smalle haveningang, met een kade waaraan al diverse jachten lagen afgemeerd. Eigenlijk is de haven in de doorgang tussen Christiansø en Frederiksø. De twee eilandjes zijn via een loopbrug met elkaar vebonden. 

Dit eilandje is in zijn geheel cultureel erfgoed, het is een goed behouden gebleven oud marine-fort, gebouwd in 1684. De muren, bastions, torens en halfhouten huisjes van het fort zijn nog nauwelijks veranderd sinds de laatste soldaat het eiland in 1856 verliet. 

Er wonen 90 mensen op het eiland maar er komen ook 45000 toeristen per jaar een rondje lopen op dit mooie en meest oostelijke stukje Denemarken. In 3 uurtjes heb je het hele eiland gezien, het is klein maar fijn. Na 5 uur 's middags, als de laatste toeristenboot vertrokken is blijven alleen de zeilers en de inwoners nog over. 

Mini vetplantjes en mossen begroeien de rotsplateaus waar het eiland uit bestaat.

Als je op je knieën gaat met je neus op de stenen vind je hele tuinen in miniformaat. 

Minibloempjes

De rotseilandjes naast Fredericso zijn de habitat van duizenden Alken, een soort vliegende minipinguinnetjes die ik nooit eerder gezien had. Ze gebruiken hun vleugels ook om onderwater zwemmend om op vis te jagen. Maar wij hebben ze alleen in grote getale zien opvliegen, in paniek voor onze aanstormende boeg. Hoewel paniek.. - ze zijn nogal snel onder de indruk, want ze vlogen al ruim op tijd weg, te ver om goede foto's van ze te kunnen maken. Maar door de verrekijker was het erg mooi. Je had erbij moeten zijn denk ik.

Alk. (Alca torda)